ชวน (ย้อน) ดู "คน ผี ปีศาจ" : หรือคนจะน่ากลัวกว่าผี

“Do the challenge!” ภาพสะท้อนสังคมทุนนิยม เมื่อความสนุกสนานและการพักผ่อนกลายเป็นเม็ดเงิน

&nbsp; &nbsp;ไม่นานมานี้ทาง Netflix ได้ปล่อยซีรีส์สะท้อนปัญหาสังคมอย่าง &ldquo;สาธุ&rdquo; ออกมา เป็นผลงานออริจินัลซีรีส์เน็ตฟลิกซ์จากประเทศไทยเรื่องที่สองของปี (Original Netflix Series) หลังจาก Ready, Set, &nbsp;Love เกมชนคนโสดได้ฉายจบไป สำหรับเรื่อง สาธุ นี้นับว่าเป็นที่ตั้งตารอคอยของนักดูหนังอยู่พอควร ด้วยเนื้อหาของเรื่องที่นำเสนอนั้นถือเป็นเรื่อง &ldquo;เปราะบาง&rdquo; สำหรับสังคมชาวพุทธเสียเหลือเกิน ทั้งการวิจารณ์พระภิกษุอย่างตรงไปตรงมา การขยี้ปมองค์กรและกระทรวง ทบวง กรมต่าง ๆ ที่เกี่ยวกับศาสนา และเบื้องลึก เบื้องหลังของ &ldquo;เงินวัด&rdquo; ที่ไม่มีการตรวจสอบอย่างเป็นระบบ จึงไม่แปลกเลยว่าทำไม สาธุ ยังติดเทรนด์อยู่บนแอปติดต่อกันนับตั้งแต่มีการแพร่ออกมา
&nbsp;
* การวิจารณ์นี้จะพยายามเลี่ยงการเปิดเผยเนื้อหาให้ได้มากที่สุด โดยจะอาศัยการสรุปเรื่องแบบเอาความเป็นหลัก เพื่อพอให้เห็นการอธิบายจุดต่าง ๆ ได้
&nbsp;
&nbsp; &nbsp;สาธุ เริ่มเรื่องจากการที่คนสามคน &ldquo;วิน&rdquo; (ธีรดนย์ ศุภพันธุ์ภิญโญ) &ldquo;เกม&rdquo; (พชร จิราธิวัฒน์) และ &ldquo;เดียร์&rdquo;(อชิรญา นิติพน) เผชิญกับหนี้สินก้อนโตจากการทำธุรกิจร่วมกัน โดยที่เจ้าหนี้เร่งรัดจะเอาดอกเบี้ยและเงินต้น เนื่องจากการมีเงื่อนไขที่พันผูกทางธุรกิจด้วยกันอยู่ กระทั่งทั้งสามได้หันมาทำธุรกิจโดยอาศัย &ldquo;วัด&rdquo; เป็นแหล่งทำเงิน และได้รับความช่วยเหลือจาก &ldquo;น้าแต๋ง&rdquo; (ติ๊ก กลิ่นสี) มัคนายกประจำวัดภุมราม ที่จะรีแบรนด์และรีโนเวทวัดแห่งนี้โดยอาศัยโมเดลทางธุรกิจ แม้ในช่วงแรกจะไม่ประสบความสำเร็จนัก แต่ไม่นานหลังแก๊งนักธุรกิจได้ทำการตลาด ยอดขายของเครื่องรางของขลังนั้นก็พุ่งกระฉูดจนมีเงินหมุนเวียนเป็นสิบ ๆ ล้าน อย่างไรก็ดีแต่ละตัวละครก็ยังต้องดิ้นรนเพื่อบางสิ่งบางอย่างอยู่ ทั้งเรื่องความรัก ยาเสพติด คอรัปชัน หรือแม้กระทั่งปมที่ฝังใจตั้งแต่เด็ก ๆ จึงไม่ผิดนัก หากจะกล่าวว่าเส้นเรื่องของ สาธุ ไม่เพียงมุ่งเสนอให้เห็นด้านมืด เบื้องหลังที่ไม่โปร่งใสของวัดเท่านั้น แต่ชีวิตของปุถุชนและความโกลาหลมากมายของตัวละครก็ถูกนำเสนอโดยอาศัยฉากของวัดทั้งสิ้น
&nbsp;
&nbsp; &nbsp; ความดีงามของซีรีส์เรื่องนี้ คือ การสอดแทรกปัญหาของคน &ldquo;ทั่วไป&rdquo; อย่างเข้าใจถ่องแท้ เพราะต้นสายปลายเหตุอันวุ่นวายของตัวละครทั้งสามนี้มาจาก &ldquo;การเป็นหนี้&rdquo; ซึ่งเราก็คงสามารถพูดได้เต็มปากเลยว่า ปัญหาหนี้สินในสังคมคงไม่มีใครเข้าใจลึกซึ้งได้ดีไปมากกว่าชนชั้นรากหญ้าและชนชั้นกลางแล้ว แม้ภายในเรื่อง การเป็นหนี้จะเกิดขึ้นกับตัวละครที่มีฐานะหรือความรู้ ความสามารถที่พอจัดการได้ แต่นั่นก็ไม่ได้ลดทอนความหนักหนาสาหัสของคนที่เป็นหนี้จริง ๆ อยู่เลย ในทางกลับกันมันพาขบคิดได้ว่า ขนาดตัวละครที่เป็นทั้งอัจฉริยะ หรือมีความสามารถที่จะหลบหนีหนี้ได้ หรือแม้กระทั่งทางบ้านมีกิจการใหญ่โต กระนั้นชีวิตก็ยังเหมือนกับมีบ่วงอันใหญ่มารั้ง มาฉุดไม่ให้เอาตัวรอดได้เลย แล้วนับประสาอะไรกับคนทั่ว ๆ ไป อย่างชาวบ้านร้านตลาด พวกเขาจะหลุดจากวิบากนี้ได้โดยง่ายอย่างไร&nbsp;สาธุ&nbsp;จึงโดดเด่นด้วยการเสนอมุมมองใหม่ ๆ ผ่านตัวละครที่ต่างกันไป แต่มีจุดร่วมเดียวกัน
&nbsp;
&nbsp; &nbsp;ในแง่ขององค์ประกอบความเป็นซีรีส์ เรื่องหนึ่งที่ต้องชื่นชนทีมผู้จัดและผู้สร้าง ตลอดจนทีมงานทุกท่าน คือ การสร้างตัวละครและปมปัญหาที่ลึกซึ้ง ภารกิจหรือเป้าหมายของตัวละครแม้จะดูยิ่งใหญ่ แต่เมื่อกลับมาพิจารณตัวละครดีแล้ว ๆ กลับพบว่านี่แหละ คือ มนุษย์ที่พยายามจะบรรลุเป้าหมายของตัวเอง แต่ในขณะเดียวกัน อดีต (หรืออาจเรียกมันว่า &ldquo;ตราบาป&rdquo;) มันก็ได้ทำงานอย่างเต็มกำลัง ที่จะมาเป็นอุปสรรคขัดขวางเป้าหมายของตัวละคร ทั้งความทรงจำเกี่ยวกับคนรัก ปัญหาภายในครอบครัว อุปสรรคเหล่านั้นได้ก่อตัวขึ้นมาเป็น &ldquo;ปม&rdquo; ของตัวละคร ทำให้เราในฐานะคนดู ได้เห็นการพยายามต่อสู้ไม่เพียงแต่ปัญหาภายนอกอย่างเรื่องหนี้สินเท่านั้น แต่ยังมีปัญหาภายในตัวละครที่เราต่างร่วมลุ้นและเอาใจช่วย
&nbsp;
&nbsp; &nbsp;เรื่องของบทประพันธ์ก็นับเป็นอีกหนึ่งประการที่น่าพูดถึง อย่างที่เกริ่นไปว่าซีรีส์นี้มีความป็นมนุษย์สูงมาก จึงไม่แปลกที่บางครั้งจะได้เห็นตัวละครทำอะไรลงไปแบบไม่ทันได้คิดหน้าคิดหลัง จนสุดท้ายการกระทำดังกล่าวได้ก่อให้เกิดเหตุบางอย่างต่อมาขึ้น &nbsp;ทั้งนี้สิ่งที่ตัวละครได้ทำลงไปนั้น ก็เพื่อตอบสนองความคิดที่จะชนะเรื่องราวบางอย่าง อย่างไรก็ดี สาธุ ได้นำเสนอกลวิธีดังกล่าวอย่างมีชั้นเชิง คือ เราไม่ได้เห็นตัวละครสิ้นหวังแต่เพียงอย่างเดียว ทุก ๆ ด่านที่วิน เกม และเดียร์เผชิญนั้นช่วงแรกมักเสนอให้เห็นความหวังที่จะสำเร็จ แต่ไม่นานก็ต้องหาทางออกเพื่อแก้ปัญหาดังกล่าว วิธีเช่นนี้นับเป็นวิธีที่ฉกาจพอสมควร เพราะเมื่อใดที่เกิดเหตุชะงักเช่นนี้ คนดูก็จะได้เห็นปัญหาใหม่ ๆ ที่ สาธุ จะนำมาเสนอ เช่น ฉากที่เกมเครียดและหงุดหงิดเกี่ยวกับการจ่ายหนี้ไม่ครบถ้วน เพราะเงินจากวัดนั้นไม่เพียงพออีกต่อไป ทำให้วินต้องคิดแผนใหม่ เป็นผลให้มีการผลิต &ldquo;พระ&rdquo; ออกมาเพื่อมีการค้าขาย การนำเสนอเรื่องการผลิตและขายพระเช่นนี้เองเป็นการเกริ่นของ สาธุ ที่จะนำไปสู่การวิพากษ์และเสียดสีประเด็นพุทธพาณิชย์ในประเทศไทย ดังนั้นทุกการกระทำของตัวละครล้วนมีเหตุผลและผลลัพธ์ที่ตามมาเสมอ
&nbsp;
&nbsp; &nbsp;ดังนั้นสำหรับเรื่อง สาธุ ประเด็นการวิพากษ์วิจารณ์เรื่องศาสนาอาจจะไม่ใช่ประเด็นสำคัญเพียงประเด็นเดียวของเรื่อง บทวิจารณ์นี้พยายามเสนอให้เห็นว่าแท้จริงแล้วนั้น ภายในเรื่องยังมีปัญหาเชิงสังคม ทั้งระดับมหัพภาคและจุลภาคอยู่ หรืออีกนัยหนึ่งคือ ปัญหาระดับชาติหรือแม้แต่ปัญหาในครอบครัวก็ถูกสอดแทรกอย่างมีนัยยะสำคัญ อันแสดงให้เห็นว่า การที่ตัวละครเผชิญกับการเป็นหนี้และมีจุดจบเช่นในเรื่องนั้นส่วนหนึ่งมาจากการเลือกชะตากรรมของตัวเอง แต่อีกส่วนหนึ่งคือการที่ตัวละครก็พยายามหลีกหนีและถูกประกอบสร้างขึ้นมาจากแวดล้อมต่าง ๆ ซึ่งเราทุกคนก็ (อาจ) มีส่วนเสียด้วยซ้ำ&hellip;

สาธุ (2567) : หรือศาสนาจะไม่ใช่ปัญหาเดียวในเรื่อง

From the river to the sea: จากแม่น้ำสู่ผืนทะเล และการฆ่าล้างเผ่าพันธุ์ที่เราทุกคนคือพยาน

มังงะกองเต็มห้องนอน

&nbsp; &nbsp; &nbsp;เมื่อกล่าวถึงผลงานเขียนของ &ldquo;ฮิงาชิโนะ เคโงะ&rdquo; สิ่งแรกที่หลายคนนึกถึงก็ต้องเป็นนิยายแนวสืบสวนสอบสวนที่มีเนื้อหาเข้มข้นน่าติดตาม ชอบเล่นกับใจผู้อ่าน และหักมุมแบบที่เราคิดไม่ถึง สำนวนการเขียนที่ยอดเยี่ยมผสมผสานกับการถ่ายทอดเรื่องราวได้โดดเด่นแตกต่างด้วยความคิดอันแยบคาย รวมไปถึงการหยิบยกประเด็นสังคมและค่านิยมต่าง ๆ มาแฝงอยู่เสมอนั้น ทำให้ผลงานของเขาครองใจนักอ่านทั่วโลกได้สำเร็จ ความสามารถของนักเขียนญี่ปุ่นผู้นี้ไปไกลกว่าเดิมจากการสร้างผลงานประเภท &ldquo;เทพนิยาย (Fairy tale)&rdquo; ที่เด็กอ่านได้ ผู้ใหญ่อ่านดี
&nbsp;
&nbsp; &nbsp; &nbsp;&ldquo;คุณป้าซานต้า (サンタのおばさん)&rdquo; เป็นเทพนิยายที่เขียนขึ้นโดยฮิงาชิโนะ เคโงะ โดยมีภาพวาดประกอบสุดน่ารักตลอดทั้งเล่ม เนื้อเรื่องว่าด้วยการประชุมของเหล่าซานตาคลอสก่อนถึงวันคริสมาสต์อีฟ ณ สมาคมซานต้าในประเทศฟินแลนด์ โดยทั่วไปแล้ว ภาพซานต้าที่พวกเราคุ้นชินคงจะเป็นชายอ้วนกลมที่มีคิ้ว หนวด เคราสีขาว พร้อมสวมชุดและหมวกสีแดง ซึ่งพวกเขาก็เห็นตัวเองเป็นเช่นนั้นเช่นกัน จนกระทั่งวันนี้ &ldquo;เจสซิก้า&rdquo; ผู้เป็นหญิงสาว ได้ปรากฏตัวขึ้น เธอจะมาทำหน้าที่แทนซานต้าอเมริกาที่จะเกษียณอายุ ! เรื่องนี้ทำให้ซานต้าจากประเทศต่าง ๆ ตกอกตกใจกันอย่างมากและโต้เถียงกันว่าจะยอมรับให้เธอสืบทอดตำแหน่งซานต้าดีหรือไม่
&nbsp;
&nbsp; &nbsp; &nbsp;ภายใต้เรื่องราวสุดเพลิดเพลินนี้ได้สะท้อนอะไรหลาย ๆ อย่างเอาไว้ บทสนทนาของซานต้าหลายเชื้อชาติในที่ประชุมทำให้เราได้เห็นความคิดและความเชื่อที่แตกต่างกันในแต่ละประเทศ ลักษณะนิสัยของซานต้าอันเป็นเอกลักษณ์ด้วยเหตุที่มาจากสังคมวัฒนธรรมไม่เหมือนกันนั้น ทำให้พวกเขาเป็นเหมือนตัวแทนคาแรคเตอร์ของคนประเทศต่าง ๆ ให้เราได้ลองทำความรู้จัก (ผ่านมุมมองของอ.เคโงะอีกที) รวมถึงการเสนอความพิเศษของวันคริสมาสต์ที่มีลักษณะเฉพาะในบางประเทศทำให้เราได้สัมผัสเรื่องน่าสนใจใหม่ ๆ และที่ขาดไปไม่ได้ในหนังสือของอ.เคโงะคือการยกปัญหาที่เกิดขึ้นในบ้านเกิดตัวเอง นั่นก็คือประเทศญี่ปุ่น ซึ่งเขาคุ้นเคยที่สุดให้เราได้เห็น
&nbsp;
&nbsp; &nbsp; &nbsp;สิ่งสำคัญที่เรื่องนี้อยากจะบอกเราคือเรื่อง &ldquo;ภาพลักษณ์ของซานต้า&rdquo; ซึ่งเป็นสิ่งที่จริง ๆ แล้วมนุษย์เรากำหนดขึ้นมาเองจนอาจสร้างกรอบจำกัดความคิดให้เปิดกว้างน้อยลง ทั้ง ๆ ที่การปรับเปลี่ยนเล็ก ๆ น้อย ๆ ทลายสิ่งที่กำหนดสามารถสร้างโอกาสให้กับคนบางกลุ่มได้ อย่างคนที่มีเชื้อชาติหรือเพศต่างจากแบบแผนเดิม แม้บางอย่างจะสามารถเปลี่ยนได้ง่าย ก็ยังติดปัญหาตรงที่มนุษย์เองนี่แหละที่ไม่ยอม โดยเฉพาะคนที่ไม่ได้รับผลกระทบใด ๆ จากข้อกำหนดนั้น คนเราชอบพยายามหาเหตุผลต่าง ๆ มาสนับสนุนว่าทำไมถึงไม่ควรเปลี่ยน บางทีก็ใช้คำพูดสวยหรูดูดีที่คล้อยตามง่ายจนสามารถเรียกคนจำนวนมากมาสนับสนุนกันเอง บ้างก็นำไปสู่การมีปากเสียงและทะเลาะวิวาทเพราะความเห็นต่าง ดังนั้น จะต้องมีใครสักคนที่สามารถเรียกสติทุกคนกลับคืนมาและทำให้มองย้อนกลับสู่ประเด็นหลักที่ว่า &ldquo;ทุกอย่างมีใจความสำคัญและเราแค่โฟกัสตรงนั้นก็พอ&rdquo; อย่างไรก็ดี การทำให้คน &ldquo;เปิดใจ&rdquo; เป็นโจทย์ยากที่สุด
&nbsp;
&nbsp; &nbsp; &nbsp;หากมองย้อนกลับมาที่สังคมเรา ทุกวันนี้เรายังเห็นภาพลักษณ์ของหลาย ๆ อย่างที่ยังฝังรากลึกในความคิดของมนุษย์ เช่น คนเพศนี้ต้องแต่งตัวแบบนี้ คนที่ชอบทำงานอดิเรกนี้ต้องเป็นคนแบบนี้ คนที่ประกอบอาชีพนี้ต้องมีลักษณะเหมือนที่เขาเป็น ๆ กันมา ในขณะที่ การกล้าเปลี่ยนภาพจำเดิม ๆ ในทางที่สร้างสรรค์และชอบธรรม อาจก่อให้เกิดผลดีก็ได้ อย่างที่เราจะเห็นได้ว่ามีการเปลี่ยนแปลงที่ทำให้สิทธิสตรีงอกเงย หรือทำให้คนทุพพลภาพมีโอกาสเหมือนคนทั่วไป
&nbsp;
&nbsp; &nbsp; &nbsp;การที่เราฟังความจากหลาย ๆ ฝ่ายแบบเปิดรับอาจสร้างความเปลี่ยนแปลงในแง่ดีได้ และหากมีทัศนคตินี้ติดตัวก็จะส่งผลดีต่อการพัฒนาเรื่องอื่นต่อไปจนความเท่าเทียมในสังคมจะค่อย ๆ ชัดเจนขึ้น&nbsp; เรื่องราวของเจสซิก้าจะเป็นอย่างไร&hellip;ติดตามกันได้ในเทพนิยายเล่มนี้ เตรียมพบกับตอนจบแบบว้าว ๆ ในแบบของนักเขียนคนนี้ด้วย
&nbsp;
&nbsp; &nbsp; &nbsp;&ldquo;คุณป้าซานต้า&rdquo; ให้ความสุขในการอ่านกับเด็ก ๆ รวมถึงทำให้พวกเขาได้ซึมซับความรู้และแนวคิดที่กล่าวมาไปพร้อมกันด้วย และสำหรับผู้ใหญ่ก็เช่นกัน พวกเขาจะได้คิดทบทวนเกี่ยวกับตัวเองและคนรอบตัวอย่างแน่นอน หนังสือเล่มนี้จะทำให้เรามองเห็นปัญหาบางอย่างที่กำลังเกิดขึ้นในสังคม และอาจทำให้คนกล้าลุกขึ้นมาเปลี่ยนแปลงเพื่อสิ่งที่ดีกว่าก็ได้
 
แหล่งอ้างอิง
ฮิงาชิโนะ เคโงะ. (2565). คุณป้าซานต้า. (พิมพ์ครั้งที่ 2; อลีน เฉลิมชัยกิจ, ผู้แปล). ไดฟุกุ.

คุณป้าซานต้า: เทพนิยายฉบับฮิงาชิโนะ เคโงะ

<blockquote>
คนผ่านตาผ่านมาพบกันในความยินดีที่ไม่รู้จัก และจากลากันด้วยความรู้สึกที่จะยินดีกว่าถ้าไม่รู้จัก จากนี้ ฉันจะพยายามยินดีอย่างเต็มที่ที่เราไม่ได้รู้จักกันอีกแล้ว
</blockquote>
&nbsp; &nbsp; &nbsp;หากเธอจะถามหาความชื่นมื่นครั้งเก่าก่อนบนถนนรักเส้นนี้ เธอคงจะเห็นรักครั้งนี้ผิดเป็นถนัด เพราะถนนเส้นนี้ไม่ต่างอะไรจากทางลูกรังขรุขระเป็นหลุมตรงนี้มีบ่อตรงโน้น ฝุ่นตลบอบอวลทุกครั้งที่มีพาหนะเคลื่อนผ่าน เป็นเช่นนี้มาเนิ่นนาน ไม่มีทีท่าจะได้ราดยางมะตอยเสียที อีกสิ่งที่เธอไม่รู้เลยเกี่ยวกับถนนเส้นนี้เห็นจะเป็นระยะเวลาเดินทางที่ใช้และจุดหมายปลายทางที่มันจะพาเธอไป บางครั้งเธอจึงเรียกมันว่าถนนขายฝัน
&nbsp;
<blockquote>
แต่ถ้าหากเป็นเช่นนี้แล้ว อะไรกันล่ะที่หล่อเลี้ยงเธอบนถนนลุ่ม ๆ ดอน ๆ นี้ ?
เธอพิศวาสอะไรหนักหนากับรักครั้งนี้ ? 
</blockquote>
&nbsp; &nbsp; &nbsp;ใช่ ความพิศวาสอาจเป็นส่วนหนึ่ง ทว่าอีกส่วนคงจะเป็นความเชื่ออย่างหมดหัวใจ เชื่ออย่างไร้กังขาในลมปากหวานหูที่เขาประณีตร้อยเรียงมาพร่ำบอกและในความจริงที่เขาประกอบสร้างขึ้นให้เห็นตรงหน้า ด้วยมีความเปิดเผยซื่อตรงของเขาเป็นที่ยึดมั่นไว้ในใจ ดังนั้น สำหรับเธอแล้ว ไม่ว่าเขาขายอะไรมาเธอก็จะซื้อด้วยความเต็มใจ เช่นเดียวกับถนนลูกรังนี้ที่เธอเต็มใจจะเดินด้วยเท้าเปล่าเปลือย และเต็มใจจะทนต่อความแห้งแล้งที่ใคร ๆ ก็รู้กัน
&nbsp; &nbsp; &nbsp;เสียงรถ เสียงฝน เสียงอากาศดังอื้ออึง แต่เสียงของเขาดังกว่าเสียงใด ๆ อยู่เสมอ มีแต่เสียงหัวใจของเธอเองที่ต่ำต้อยจนแม้แต่เธอเองก็ไม่ยี่หระที่จะสดับฟัง โดยธรรมดาเธอไม่ใช่และไม่เคยเป็นคนโง่ เธอไม่เป็นมิตรกับความเชื่อใจ แต่เพราะเขา &ldquo;ขอ&rdquo; เธอจึงเชื่อ เพื่อท้ายที่สุดเธอจะได้รู้ว่าเธอช่างโง่เง่างมงายสิ้นดี&nbsp;
&nbsp; &nbsp; &nbsp;คำลวงหลายสิ่งแทนที่ข้อเท็จจริงมากมาย ข้อเท็จจริงที่ครั้งหนึ่งหัวสมองเธอเคยคิดสงสัยแต่ด้วยเมล็ดพันธุ์ของความแคลงใจที่เขาเคยหว่านทิ้งไว้ ข้อสงสัยก็ถูกปัดตกไปโดยปริยาย เขามักตัดพ้อทีเล่นทีจริงว่าเธอช่างมองเขาในแง่ร้าย เธอคิดว่าก็คงจริงอยู่บ้าง แต่นัยน์ตานั้นแฝงความกลัวและความอ่อนไหวเสมอเพราะเธอมองเขาในแง่รักมากกว่าใคร ๆ ที่ผ่านมา เธอกลัวอาการใจสลายเมื่อถึงเวลาที่คนที่ผ่านมาใกล้ใจอย่างเขา จะกลายเป็นเพียงคนที่ผ่านไปให้เธอจดจำ
&nbsp;
&nbsp; &nbsp; &nbsp;ในห้วงเวลาฤดูกาลเปลี่ยนผันนี้&nbsp;
&nbsp;
&nbsp; &nbsp; &nbsp;เขาลอยตัวออกไปจากความสัมพันธ์ง่ายดายราวกับสภาวะนี้เป็นสุญญากาศในเอกภพ ปราศจากแรงกดดันและเป็นอิสระจากแรงโน้มถ่วง ทิ้งไว้เพียงความหนักอึ้งในอกให้คนบนโลกอย่างเธอ
&nbsp; &nbsp; &nbsp;เขาไม่แม้แต่จะต้องพยายามลืมเธอคนนี้ เพราะเธอไม่เคยมีพื้นที่ในสมอง หัวใจ และชีวิตของเขาตั้งแต่นานมาแล้วเมื่อไหร่มีเพียงเขาที่รู้ ในขณะที่เธอยังมองเห็นชัดเจนในทุกความทรงจำที่เคยสร้างด้วยกัน
&nbsp; &nbsp; &nbsp;เขาในเวลานี้กำลังไปศรัทธาใน &ldquo;เธอ&rdquo; คนใหม่แล้ว &ldquo;เธอ&rdquo; คนที่เขายังไม่ได้หัวใจมาครอง ในขณะที่เธอคนเก่าทั้งไม่ลืมและไม่เลิกรู้สึกภายใต้ความทุรนทุรายจากพิษบาดแผลที่เขาทิ่มแทงหัวจิตหัวใจกันไว้จนเหวอะหวะเหลือประมาณ&nbsp;
&nbsp;
<blockquote>
หากจะขอพรใดให้เป็นจริง ขอให้เสียงหัวใจของเธอดังกว่าเสียงใคร และไม่ต้องเดินบนถนนขายฝันเส้นไหน ๆ อีกแล้ว
</blockquote>

ภาพลวงใจ

พระพุทธรูปปางถวายพระเพลิง: พุทธปฏิมาแห่งความสูญเสียและอาลัยสุดท้ายแด่พระพุทธเจ้า

จากปรากฏการณ์ “ความศรัทธา” สู่ “ความสยอง” ที่ลืมไม่ลง

วันภาษามือโลก - เพราะทุกคนมี "สิทธิ" ที่จะสื่อสารอย่างเท่าเทียม

<blockquote>
&ldquo;ร่วมแรงแข็งขัน ช่วยกันพัฒนา ใฝ่หาสันติ&rdquo; 
</blockquote>
&nbsp; &nbsp;ข้างต้นเป็นคำขวัญของวันเยาวชนแห่งชาติ (National Youth Day) ที่เริ่มมีการจัดขึ้นในประเทศไทยโดยคณะรัฐมนตรีที่ลงมติเมื่อวันที่ 18 มิถุนายน ปี พ.ศ. 2528 ให้วันที่ 20 กันยายนของทุกปีเป็นวันเยาวชนแห่งชาติ ส่วนสาเหตุในการจัดตั้งวันดังกล่าวขึ้นมา ก็เพื่อเน้นย้ำและให้เยาวชนไทยได้ตระหนักรู้ถึงบทบาท หน้าที่ และความสำคัญของตนเอง เพื่อที่ในภายภาคหน้าจะได้นำความรู้ความสามารถของตนมาพัฒนาชาติบ้านเมืองต่อไป
&nbsp; &nbsp;
&nbsp; &nbsp;แล้วคำว่า &ldquo;เยาวชน&rdquo; ในที่นี้ หมายถึงใครกันบ้าง หากอิงตามพจนานุกรมฉบับราชบัณฑิตยสถานแล้ว &ldquo;เยาวชน&rdquo; หมายถึง บุคคลที่มีอายุเกิน 14 ปีบริบูรณ์ แต่ยังไม่ถึง 18 ปีบริบูรณ์ และไม่ใช่ผู้บรรลุนิติภาวะโดยการสมรส ในขณะที่องค์กรสหประชาชาติเองก็ได้ให้ความหมายของคำว่า &ldquo;เยาวชน&rdquo; ว่าเป็นบุคคลในวัยหนุ่มสาว อายุระหว่าง 15-25 ปี
&nbsp;
&nbsp; &nbsp;หากเราลองพิจารณาถึงความสำคัญของวันดังกล่าวกับสถานการณ์การเมืองไทยในปัจจุบันที่กำลังคุกรุ่นดูแล้ว มันก็ช่างดูย้อนแย้งกันเสียเหลือเกิน ในเมื่อผู้ใหญ่และผู้มีอำนาจหลาย ๆ คน กลับเป็นคนที่ขัดขวางไม่ให้เยาวชนและคนรุ่นใหม่ได้มีโอกาสเปลี่ยนแปลงและพัฒนาประเทศเสียเอง ประเด็นและข้อเรียกร้องทางการเมืองต่าง ๆ ล้วนเริ่มจากการตั้งข้อสงสัยถึงหลักการและกฎระเบียบของสังคม เริ่มตั้งแต่เรื่องเล็ก ๆ ภายในสังคมเฉพาะกลุ่ม อย่างการเรียกร้องถึงสิทธิขั้นพื้นฐานจากข้อบังคับที่ลิดรอนสิทธิในรั้วโรงเรียน ไปจนถึงข้อเรียกร้องที่ยกระดับขึ้นถึงการมีอยู่ของกฎหมาย มาตรา 112 ไปจนถึงการเปลี่ยนรัฐบาลชุดใหม่ (ซึ่งก็เป็นเรื่องตลกร้ายที่แม้การเลือกตั้งจะผ่านพ้นไปแล้ว แต่สุดท้ายคะแนนเสียง 14 ล้านเสียงของประชาชนก็ไม่ใช่เสียงส่วนใหญ่ที่เอาชนะเสียงของคนกลุ่มหนึ่งได้อยู่ดี) แน่นอนว่าการขับเคลื่อนสังคมในหลาย ๆ เหตุการณ์ที่ได้ดำเนินมาเนิ่นนานหลายปี ทั้งการตั้งม็อบชุมนุมเรียกร้องถึงประเด็นต่าง ๆ การรวมตัวกันของประชาชนไทยที่ศรัทธาในประชาธิปไตยและความหวังที่จะเห็นประเทศเปลี่ยนแปลงไปในทางที่ดีขึ้นในสักวันนั้น พวกผู้ใหญ่คงจะหลงลืมกันไปเสียแล้วว่า หนึ่งในกลุ่มคนที่ต้องการเห็นประเทศพัฒนาก็มีเยาวชนอยู่ด้วยเช่นกัน&nbsp;
&nbsp;
&nbsp; &nbsp;คำพูดยอดฮิตติดปากราวกับถูกถอดออกมาจากชุดความคิดเดียวกันของผู้ใหญ่หลาย ๆ คนอย่าง &ldquo;เป็นแค่เด็ก เรียนให้จบก่อนดีกว่าไหม&rdquo; หรือ &ldquo;เป็นเด็กอย่ายุ่งเรื่องการเมือง มีหน้าที่เรียนก็เรียนไป&rdquo; อาจจะเป็นวลีติดหูทั้งในโลกโซเชียลหรือในชีวิตจริงที่เด็กหลายคนอาจเคยได้ยินผ่านหูกันมาบ้าง และอาจจะเคยกังขากับตัวเองว่า แล้วสิ่งที่เราตั้งข้อสงสัย สิ่งที่เรากำลังทำ สิ่งที่เรากำลังเรียกร้องกันอยู่นั้น เสียงของเหล่าเยาวชนอย่างพวกเรานั้นมันไม่มีค่าเลยอย่างนั้นหรือ หากการมีสิทธิมีเสียงต้องขึ้นตรงกับอายุที่เพิ่มขึ้น เช่นนั้นแล้วทำไมไม่อิงตามเสียงของคนที่อายุยืนที่สุดในประเทศเสียเลยล่ะ และพอเยาวชนหัวสมัยใหม่โต้กลับหรือวิพากษ์วิจารณ์ถึงข้อผิดพลาดขององค์กรในภาครัฐ ก็จะโดนตราหน้าจากผู้ใหญ่อีกว่า &ldquo;เด็กสมัยนี้ก้าวร้าว หัวรุนแรง&rdquo; โดยไม่ได้พิจารณาเลยว่า ที่ผ่านมา เยาวชนโดนกระทำจากทั้งภาครัฐและผู้มีอำนาจอย่างไรบ้าง เป็นเรื่องที่น่าหดหู่ใจว่า ผู้ใหญ่ที่มีอาวุธครบมือกลับเกรงกลัวเหล่าเด็กมือเปล่าที่มีเพียง &ldquo;คำพูด&rdquo; เป็นอาวุธเพียงหนึ่งเดียวเท่านั้น ยังมีเยาวชนที่เก่งและมีความสามารถอีกมากที่ต้องมาเดิมพันความฝัน ความหวัง และอนาคตของพวกเขาให้กับความไม่แน่นอนในประเทศนี้ ให้กับกลุ่มคนเพียงไม่กี่คน ที่กอบกุมอนาคตและชีวิตของคนทั้งประเทศอีกกว่าเจ็ดสิบล้านคน
&nbsp;
&nbsp; &nbsp;ในปัจจุบัน เราอาจจะเคยได้ยินกลุ่มคนรุ่นใหม่พูดกันติดปากว่า &ldquo;อยากย้ายประเทศ&rdquo; ไม่ว่านั่นจะเป็นเพียงคำพูดตลกร้ายตามกระแส หรือเป็นความต้องการจากใจจริงหากมีโอกาสก็ตามที แต่นี่ก็เป็นอีกหนึ่งสัญญาณจากเยาวชนไทยที่ฝากไปถึงผู้ใหญ่ว่า พวกเขาอาจไม่ต้องการใช้ชีวิตอยู่ในประเทศที่ไม่สามารถฝากอนาคตเอาไว้ได้ ยังมีอีกหลายคนที่หมดหวังและหาลู่ทางย้ายประเทศจริง ๆ เราเรียกปรากฏการณ์นี้ว่า &ldquo;ปรากฏการณ์สมองไหล&rdquo; (Brain Drain) หรือการที่กลุ่มคนวัยหนุ่มสาวที่เปรียบเสมือนมันสมองและฟันเฟืองของประเทศ ตัดสินใจย้ายไปยังประเทศพัฒนาแล้วเพื่อคาดหวังคุณภาพชีวิตที่ดีขึ้น นั่นอาจหมายถึง ประเทศหยุดพัฒนาแห่งนี้กำลังก้าวเข้าสู่สังคมผู้สูงวัย ที่สักวันหนึ่งอาจจะไม่มีใครอยากยื่นมือเข้ามาพัฒนาประเทศอีกแล้วก็ได้
&nbsp;
&nbsp; &nbsp;เมื่อย้อนกลับไปอ่านถึงจุดมุ่งหมายของการจัดตั้งวันเยาวชนแห่งชาติขึ้นมาแล้ว ใครหลายคนอาจนึกฉงนอยู่ในใจ สรุปแล้วนั่นเป็นเพียงคำพูดขายฝันของผู้ใหญ่เท่านั้นหรือเปล่า หากเป็นเช่นนี้ แล้วเยาวชนไทยจะต้องรอไปอีกจนถึงเมื่อไหร่ ในเมื่อผู้ใหญ่มองว่าเสียงของเด็กนั้นไร้ค่า หากเป็นเช่นนี้ แล้วเด็กรุ่นใหม่จะยังมีโอกาสสร้างอนาคตของตนเองอยู่อีกหรือ ในเมื่อรัฐบาลและผู้มีอำนาจในปัจจุบัน เลือกที่จะเป็นคนขัดขวางอนาคตของชาติอย่างเยาวชนเสียเอง หากเป็นเช่นนี้ แล้วจะมีวันเยาวชนแห่งชาติไปเพื่อใคร
&nbsp;
&nbsp;
&nbsp;
แหล่งอ้างอิง
มหาวิทยาลัยราชพฤกษ์. (2565). 20 ก.ย. วันเยาวชนแห่งชาติ National youth day. สืบค้นเมื่อ 10 กันยายน 2566. จาก <a href="http://www.rpu.ac.th/?p=22935">http://www.rpu.ac.th/?p=22935</a>
ทิพากร เส้นเกษ. (2564). &ldquo;เด็กคืออนาคตของชาติ&rdquo; แล้วชาติคืนอนาคตให้กับเด็กได้หรือยัง. สืบค้นเมื่อ 10 กันยายน 2566. จาก <a href="https://www.amnesty.or.th/latest/blog/9251/">https://www.amnesty.or.th/latest/blog/9251/</a>
รพีพัฒน์ อิงคสิทธิ์. (2564). หนีไปจากประเทศห้ามพัฒนา แต่โปรดกลับมาเมื่อเรามีประชาธิปไตย. สืบค้นเมื่อ 10 กันยายน 2566. จาก <a href="https://themomentum.co/economic-crunch-emigration/">https://themomentum.co/economic-crunch-emigration/</a>

ชวน (ย้อน) ดู "คน ผี ปีศาจ" : หรือคนจะน่ากลัวกว่าผี

“Do the challenge!” ภาพสะท้อนสังคมทุนนิยม เมื่อความสนุกสนานและการพักผ่อนกลายเป็นเ...

สาธุ (2567) : หรือศาสนาจะไม่ใช่ปัญหาเดียวในเรื่อง

From the river to the sea: จากแม่น้ำสู่ผืนทะเล และการฆ่าล้างเผ่าพันธุ์ที่เราทุกคน...

คุณป้าซานต้า: เทพนิยายฉบับฮิงาชิโนะ เคโงะ

ภาพลวงใจ

พระพุทธรูปปางถวายพระเพลิง: พุทธปฏิมาแห่งความสูญเสียและอาลัยสุดท้ายแด่พระพุทธเจ้า

จากปรากฏการณ์ “ความศรัทธา” สู่ “ความสยอง” ที่ลืมไม่ลง

วันภาษามือโลก - เพราะทุกคนมี "สิทธิ" ที่จะสื่อสารอย่างเท่าเทียม

National Youth Day : อนาคตของชาติ หรืออนาคตของใคร

Juvenile Justice (2022) เบื้องหลังของคดีเยาวชน และผลกระทบที่สังคมต้องแบกรับ

พระเมรุมาศ : สถาปัตยกรรมแห่งความอาลัยและความสูญเสียของประชาชน

ชั้น 2 อาคารจุลจักรพงษ์ 254 ถนนพญาไท แขวงวังใหม่ เขตปทุมวัน กรุงเทพมหานคร 10330

พัฒนาโดย ฝ่ายพัฒนาระบบสารสนเทศ องค์การบริหารสโมสรนิสิตจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย