หญิงสาวผู้ดิ้นรนในการใช้ชีวิตท่ามกลางโลกแห่งทุนนิยม

รำลึก 103 ปี “ขบวนการสี่พฤษภา” แด่การตื่นรู้ แด่การลุกขึ้นสู้ แด่การไม่ยอมพ่ายแพ้

ในสังคมไทยผู้คนส่วนใหญ่ต่างให้ความสำคัญกับบางอาชีพว่าเป็นอาชีพที่มีเกียรติ มีศักดิ์ศรี มีคนชื่นชม และคอยปลูกฝังให้เด็กรุ่นใหม่มีอาชีพอย่างที่พวกเขาต้องการ โดยลืมสิ่งที่สำคัญที่จะทำให้สังคมและประเทศพัฒนาต่อไปได้นั่นคือ การเปิดใจยอมรับในความหลากหลายของอาชีพ เพราะความหลากหลายเป็นจุดเริ่มต้นของความเข้าใจซึ่งกันและกัน
ในชีวิตประจำวันของเราทุกคนคงไม่มีใครพบเจอผู้คนเพียงอาชีพเดียว ต่างพบเจอผู้คนหลากหลายอาชีพเข้ามามีความสัมพันธ์ในชีวิตของคุณอย่างหลีกเลียงไม่ได้ ถ้ามองกลับไปในสมัยยุคหิน คนในสังคมอาจจะไม่ต้องมีหลายอาชีพ แต่ในปัจจุบันสังคมขยายใหญ่ขึ้นคนเรามีหลายสิ่งที่ต้องจัดการในชีวิต ซึ่งก็พบว่าเราไม่สามารถจัดการทุกสิ่งทุกอย่างได้ภายในคนเดียวและเราไม่ได้ถนัดในทุกด้าน จึงเกิดอาชีพที่หลากหลายเพื่อให้เหมาะกับความสามารถของแต่ละคนไม่ใช่แค่เพื่อประโยชน์ต่อตนเองเท่านั้นแต่เป็นการช่วยเหลือและสร้างประโยชน์แก่ผู้อื่นที่ไม่ถนัดในด้านอื่นซึ่งเป็นการเติมเต็มและทดแทนส่วนที่ขาดหายไปของแต่ละคน อีกทั้งถ้าไม่มีความหลากหลายของอาชีพเราก็ต้องแย่งงานกัน แทนที่จะกระจายโอกาสการหารายได้กลับต้องมากระจุกกันและทำให้บ้านเมืองไม่เกิดการพัฒนา แต่ทำไมคนส่วนใหญ่ยังชื่นชมและยกย่องคนบางอาชีพว่ามีความสำคัญอย่างมาก และละเลยอาชีพอื่นที่มีบทบาทสำคัญมากเช่นกัน&nbsp;
ทุกอาชีพมีคุณค่า ไม่ควรไปจำกัดความคิดที่ว่าอาชีพที่สำคัญต้องเป็นอาชีพที่มีเกียรติ คนนับถือ มั่นคง หรือ ต้องเหนื่อยมากกว่า เพราะการที่เราจะทำอาชีพนั้นได้ ทุกคนต้องพยายามและเหนื่อยเหมือนกันทั้งนั้น อาจจะมากกว่าหรือน้อยกว่าขึ้นอยู่กับตัวบุคคลว่าต้องการประสบความสำเร็จมากแค่ไหน นั่นก็หมายความว่าเราไม่อาจบอกได้ว่าอาชีพนี้ควรค่าเลือกเพียงแค่สร้างเกียรติให้กับคุณหรือคนในสังคมชื่นชม ถ้าอาชีพนั้นไม่ควรค่าให้มีอยู่ สุดท้ายก็ต้องหายไป แต่อาชีพที่มีอยู่ในตอนนี้ควรค่าแก่การได้รับการยอมรับเพราะมันมีอยู่เพื่อช่วยเพิ่มคุณภาพชีวิตของเราให้ดีขึ้น
ในสังคมไทยพ่อแม่หลายท่านยังไม่ยอมรับอาชีพที่เพิ่งเข้ามามีบทบาทในสังคมไทย เช่น ยูทูบเบอร์ และอินฟลูเอนเซอร์ อีกทั้งมีหลายอาชีพที่มีมานานแล้วแต่ยังไม่ได้รับการยอมรับในวงกว้าง เช่น งานศิลปะ และงานดนตรี เพราะคิดว่างานลักษณะนี้ไม่มีความมั่งคง อีกทั้งต้องมีชื่อเสียงมากจึงจะประสบความสำเร็จ แต่หลายอาชีพที่เพิ่งเข้ามามีบทบาทในสังคมคือสิ่งที่คนต้องการ เพราะถ้าไม่มีความต้องการ ก็ย่อมไม่มีคนสนใจในอาชีพนี้ ซึ่งอาชีพนี้เป็นอาชีพในรูปแบบใหม่ที่แตกต่างจากวิถีชีวิตแบบเดิม แต่กลับเข้าถึงวิถีชีวิตปัจจุบันที่เป็นโลกของอินเทอร์เน็ตได้เป็นอย่างดี เมื่อวิถีชีวิตเปลี่ยนย่อมมีบางอย่างสูญหายและมีสิ่งเกิดใหม่เข้ามาทดแทนเพื่อความเหมาะสมและพัฒนาให้ดียิ่งขึ้นไป ซึ่งปัจจุบันเป็นช่วงที่อาชีพเหล่านี้กำลังเติบโตและคาดว่าจะเป็นอาชีพที่ทรงอิทธิพลต่อจิตใจของมนุษย์ได้เป็นอย่างดี ดูได้จากปัจจุบันโลกอินเทอร์เน็ตเป็นพื้นที่การตลาดที่สำคัญในการค้าขายทำให้เศรษฐกิจดีขึ้นเป็นอย่างมากเพราะอาชีพใหม่นี้เข้าถึงผู้คนได้อย่างรวดเร็วและทั่วถึง อีกทั้งสร้างแนวคิดใหม่และให้ความรู้แก่ผู้คน ด้วยเหตุนี้จึงทำให้สร้างแรงบันดาลใจที่อยากเป็นอาชีพใหม่เหล่านี้ให้กับเด็กรุ่นใหม่ ส่วนอาชีพที่มีนานแล้วแต่ยังไม่ได้รับการยอมรับในวงกว้างก็ยังคงอยู่ได้ ถึงแม้ว่างานด้านนี้แบบแท้จริงมีคนสนใจเป็นกลุ่มน้อย แต่เป็นกลุ่มที่ให้คุณค่าผลงานด้านนี้เป็นอย่างมาก นอกจากนี้งานด้านนี้สามารถนำไปประยุกต์ใช้ได้กับอีกหลายอย่าง สุดท้ายงานเหล่านี้ก็ดำรงอยู่ต่อไปได้เพราะงานด้านนี้เป็นพื้นฐานที่สำคัญของการต่อยอดและสามารถทำให้ทำงานได้หลายอาชีพที่มีความเกี่ยวข้องได้ ในปัจจุบันมีการให้ความสำคัญกับการประยุกต์เป็นอย่างมาก ถึงแม้งานเหล่านี้อาจจะไม่ได้ทำให้มีคนส่วนใหญ่ยอมรับและสนใจในวงกว้าง แต่งานเหล่านี้อยู่ในชีวิตประจำวันของเราตลอด ถ้าสูญหายไปชีวิตก็คงขาดสีสัน จึงไม่ควรที่จะละเลยอาชีพเหล่านี้เพื่อให้ยังคงดำรงอยู่ต่อไป&nbsp;
&nbsp;&nbsp;&nbsp; ความหลากหลายทางอาชีพทำให้เกิดทัศนคติที่แตกต่างซึ่งเป็นการพัฒนาสังคมและประเทศให้ดีขึ้น เนื่องจากแต่ละอาชีพมีการเรียนรู้ด้านถนัดของตนและฝึกฝนอย่างเชี่ยวชาญจึงทำให้เกิดมุมมองที่หลากหลาย ถ้าในสังคมมีผู้คนที่มองแค่มุมมองเดียวจะทำให้สังคมพัฒนาได้อย่างไร ผู้คนอาจมองสิ่งที่มีอยู่นั้นเพียงพอแล้ว หรือ อาจมองข้ามบางสิ่งบางอย่าง จึงอาจทำให้เกิดช่องว่างของความผิดพลาด นอกจากนี้ในปัจจุบันมีการสนับสนุนเรื่องการประยุกต์หลายศาสตร์เข้าด้วยกัน เพื่อให้เข้าใจสังคมโลกและพัฒนาให้เหมาะสมยิ่งขึ้น ซึ่งแสดงถึงว่าเพียงศาสตร์เดียวในปัจจุบันไม่สามารถเข้าถึงผู้คนและไม่ก่อให้เกิดประโยชน์สูงที่สุด จึงต้องมีการปรับเปลี่ยนให้สามารถเข้าใจผู้คนอย่างถ่องแท้เพื่อที่จะแก้ไขปัญหาที่ยังคงเกิดขึ้นให้บรรเทาลง อีกทั้งในปัจจุบันมีเทคโนโลยีเข้ามาจำนวนมากส่งผลให้พฤติกรรมมนุษย์เปลี่ยน ความต้องการแบบเดิมหายไป ความต้องการแบบใหม่เกิดขึ้น ความเข้าใจแบบเดิมไม่สามารถนำไปต่อยอดได้ เฉกเช่นเดียวกับหนังสือเรียนที่มีการปรับเปลี่ยนตามความรู้ใหม่ที่ค้นพบ จึงแสดงว่าการรวมกันของทัศนคติที่แตกต่างเป็นสิ่งที่สำคัญ
&nbsp;&nbsp;&nbsp; การยอมรับในอาชีพที่หลากหลายควรเกิดขึ้นกับทุกคน โดยเฉพาะพ่อแม่ ไม่ควรไปจำกัดความคิดเรื่องอาชีพของเด็กเพียงแค่ไม่ถูกใจและไม่ตรงกับความต้องการ เพราะ พ่อแม่เป็นหนึ่งในผู้ที่มีอิทธิพลต่อเด็กเป็นอย่างมาก สถาบันครอบครัวเป็นสถาบันที่ใกล้ชิดกับเด็กและหล่อหลอมให้เด็กมีประพฤติกรรมอย่างเช่นที่พ่อแม่แสดงออกมา ถ้าพ่อแม่กดดันเด็กด้วยอาชีพที่ต้องการ ว่าต้องเป็นอาชีพที่มั่นคง ได้รายได้จำนวนมาก สิ่งนี้จะสร้างความกดดันแก่เด็กจนก่อให้เกิดความเครียดและไม่มีความสุขกับอาชีพที่ต้องทำในอนาคต สิ่งที่สำคัญคือคนที่ต้องตื่นเช้าทุกวันมาเจอกับอาชีพนี้คือเด็กไม่ใช่พ่อแม่ และเมื่อสุดท้ายเด็กเลือกแล้วว่าอยากดำเนินชีวิตด้วยอาชีพใด ตัวเด็กก็ต้องยอมรับแม้ว่าจะเหนื่อยหรือหนักแค่ไหน ก็เป็นสิ่งที่เลือกไม่อาจมากล่าวโทษพ่อแม่ พ่อแม่ก็จะไม่กังวลว่าเราทำร้ายลูกไหม เป็นการให้อิสระในชีวิตของลูก ให้ลูกเรียนรู้ชีวิตด้วยตัวของเขาเอง นั่นคือสิ่งที่สมควรทำที่สุดระหว่างพ่อแม่และเด็กซึ่งเป็นการแสดงถึงความเข้าใจและยอมรับซึ่งกันและกัน เมื่อหลายครอบครัวยอมรับเรื่องความหลากหลายทางอาชีพก็จะส่งผลให้ภาพรวมของคนในสังคมยอมรับในเรื่องนี้มากขึ้นและร่วมส่งเสริมอาชีพต่างๆให้หลากหลายมากขึ้นเนื่องจากสถาบันครอบครัวเป็นสถาบันทางสังคมที่เล็กที่สุด อีกทั้งตัวเด็กและคนที่ทำอาชีพนั้นก็จะมีความมั่นใจและแสดงศักยภาพของตนเองได้อย่างเต็มที่&nbsp;&nbsp;
&nbsp;&nbsp;&nbsp; ความหลากหลายทางอาชีพจึงเป็นสิ่งที่ควรได้รับการยอมรับจากทุกคน เนื่องจากทุกอาชีพมีคุณค่าและมีความสัมพันธ์กันอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้ ทุกอาชีพเกิดขึ้นเพื่อช่วยเพิ่มคุณภาพชีวิตให้ดีขึ้นไม่ใช่แค่ต่อตนเองแต่เป็นการช่วยเหลือและสร้างประโยชน์แก่ผู้อื่นเพื่อมาเติมเต็มส่วนที่ขาดหายไปของแต่ละคนที่ไม่สามารถทำได้และแต่ละคนมีความสามารถที่โดดเด่นแตกต่างกันไปไม่สามารถที่จะถูกบังคับแล้วจะทำสิ่งนั้นได้อย่างมีประสิทธิภาพโดยปราศจากความชื่นชอบและความถนัด อีกทั้งเมื่อใดที่ไม่ไปจำกัดความคิดที่เห็นต่างและปล่อยให้เขามีอิสระในการดำเนินชีวิตด้วยทางที่เขาเลือกเอง นั่นคือการยอมรับและเข้าใจกันและกันซึ่งเป็นสิ่งที่สำคัญที่สุด

ความหลากหลายทางอาชีพในสังคมไทย

Kids (คิด) ต่าง เพราะความแตกต่าง ไม่ใช่สิ่งที่แปลกประหลาด

ความหลากหลายกับสังคมไทยในปัจจุบันนี้มีหลากหลายด้าน ไม่ว่าจะเป็นทั้งเรื่องของเพศ รสนิยมความคิด วัฒนธรรม เชื้อชาติและรวมไปถึงความสัมพันธ์ของคน ในความหลากหลายยังคงมีสิ่งหนึ่งที่ทำให้เราต้องปฏิบัติเหมือนกันคือเราต้องเคารพซึ่งกันและกัน ไม่ดูถูก เหยียดหยามในสิ่งที่คนอื่นเป็น ความแตกต่างและความหลากหลายไม่ใช่เรื่องที่ผิดหากยังปฏิบัติอยู่ในข้อกฎหมายที่กำหนดไว้&nbsp;
&nbsp;&nbsp;&nbsp; เป็นเวลานับสิบปีที่สังคมไทยเริ่มยอมรับความหลากหลายในเรื่องเพศ หากย้อนไปหลายสิบปีก่อน สังคมไทยยังไม่ยอมรับกับเพศทางเลือกมากนัก อาทิเช่น ครอบครัวที่มีลูกชายแต่ลูกชายไม่ได้รักผู้หญิงเพราะมีรสนิยมรักเพศเดียวกัน ครอบครัวนั้นจะพาลูกชายไปหาหมอผีเพื่อไล่ปีศาจร้ายหรือสิ่งลี้ลับที่อยู่ในตัวลูกชายออกไป ซึ่งแสดงให้เห็นว่าค่านิยมสมัยหลายสิบปีที่แล้วนั้นมองคนที่เป็นเพศทางเลือกเพียงแค่โดนปีศาจร้ายเข้าสิงเท่านั้น ในกรณีที่ร้ายแรงที่สุดคือมีการทำร้ายกัน การรักร่วมเพศหรือการที่เป็นเพศทางเลือกนั้นไม่ได้มีเมื่อหลายสิบปีก่อน จากหลักฐานที่ปรากฏพบว่า การรักร่วมเพศมีมาตั้งแต่สมัยรัตนโกสินทร์ตอนต้นซึ่งหลักฐานที่พบคือ ในส่วนหนึ่งของนิราศพระประธม ประพันธ์โดยสุนทรภู่ นับแต่นั้นมาก็ยังมีมาเรื่อย ๆ จนเป็นที่โจษจันในรัชสมัยรัชกาลที่ ๓ และจนกระทั่งรัชสมัยรัชกาลที่ ๔ มีการออกกฎมณเฑียรบาลข้อที่ 124 มีความว่า &ldquo;อนึ่งสนม กำนัลคบผู้หญิงหนึ่งกัน ทำดุจชายเป็นชู้เมียกัน ให้ลงโทษด้วยลวดหนัง 50 ที ศักคอประจานรอบพระราชวัง ที่หนึ่งให้แก่พระเจ้าลูกเธอหลานเธอ&rdquo;&nbsp; ในกฎมณเฑียรบาลก็ยังคงปรากฏการลงโทษต่อผู้ที่รักร่วมเพศกัน ในกฎมณเฑียรบาลกล่าวถึงการเล่นเพื่อนหรือหญิงรักร่วมเพศซึ่งในรัชสมัยนั้นมีการแพร่หลายแต่ก็ยังมีหลักฐานปรากฎเพิ่มเติมว่านอกจากการเล่นเพื่อนแล้วก็ยังมีการเล่นสวาท หรือชายรักร่วมเพศอีกด้วย ในรัชสมัยรัชกาลที่ ๕ ประมวลกฎหมายใน ร.ศ.๑๒๗ ในหมวดที่เกี่ยวกับความผิดกระทำอนาจาร มาตรา ๒๔๒ กล่าวว่า &ldquo;ผู้ใดกระทำชำเราผิดธรรมดามนุษย์ ด้วยชายก็ดี หญิงก็ดี หรือกระทำชำเราด้วยสัตว์เดียรฉานก็ดี ท่านว่ามันมีความผิด ต้องรวางโทษติดคุกตั้งแต่ ๓ เดือนขึ้นไปถึง ๓ ปี แลให้ปรับตั้งแต่ ๕๐ บาทขึ้นไปถึง ๕๐๐ บาทด้วยอีกโสดหนึ่ง&rdquo; ในข้อกฎมณเฑียรบาลข้างต้นที่กล่าว ปรากฏการลงโทษที่รุนแรงมากเพียงแค่รักร่วมเพศกัน ในสมัยนั้นคงมีความคิดที่ว่าหญิงต้องรักกับชายเพียงเท่านั้น แต่สังคมไทยในปัจจุบันที่ผ่านมาจากตอนนั้นได้หลายร้อยปีมาแล้วเริ่มมีการยอมรับของเรื่องการรักร่วมเพศมากยิ่งขึ้นแต่คนที่ยอมรับได้มากคือคนรุ่นใหม่และยังคงมีคนรุ่นก่อนที่ยอมรับได้เป็นส่วนน้อย ถ้าหากในครอบครัวมีลูกชายแต่ลูกชายมีรสนิยมรักข้ามเพศบางครั้งอาจทำให้เกิดการไม่ยอมรับจากคนในครอบครัวอีกด้วย อาจเป็นเพราะค่านิยมบางอย่างที่ถูกปลูกฝังจากรุ่นสู่รุ่นคือมีลูกชายไว้สืบสกุล หมายถึงลูกชายควรที่จะแต่งงานมีภรรยามีลูกไม่ควรมารักผู้ชายด้วยเองเพราะค่านิยมที่ถูกปลูกฝังอาจเป็นส่วนหนึ่งของการไม่ยอมรับการรักร่วมเพศ และยังมีคนอีกบางส่วนที่ยอมรับในเรื่องนี้ได้ แต่กลับตั้งความหวังจากลูกของตนให้เก่ง ให้เป็นคนที่มีฐานะร่ำรวย เพราะเชื่อว่าการที่เป็นเพศทางเลือกจะต้องเก่งกว่าทุกคนถึงจะได้รับการยอมรับจากคนในสังคมรอบตัว แม้ว่าโลกจะหมุนเปลี่ยนไปกี่รอบกี่ครั้งสิ่งที่ยังเปลี่ยนได้น้อยคือความคิดและค่านิยมของสังคมเราไม่เพียงแต่จะเป็นเรื่องของการยอมรับเพศทางเลือก หากเราเปิดดูข่าวจากอินเทอร์เน็ตจะพบว่ามีอยู่ช่วงเวลาหนึ่ง ข่าวเรื่องของความรักต่างวัย ที่ฝ่ายชายมีอายุน้อยกว่าฝ่ายหญิงหลายสิบปี บางส่วนก็แสดงความยินดีและบางส่วนกลับแสดงความคิดเห็นด้วยคำที่ไม่สุภาพและส่อไปในทางที่ไม่ดีอีกด้วย แต่เรื่องความรักนั้นไม่ผิด ถ้าหากทั้งสองบรรลุนิติภาวะและยังมีความยินยอมต่อกัน ในสังคมไทยยังมีความสัมพันธ์กับเรื่องเพศได้หลายรูปแบบและบางครั้งในความหลากหลายก็ยังขาดความยินยอมและความถูกต้อง ความเหมาะสม สื่อต่าง ๆ ที่มีคนใช้งานเยอะอย่าง Tiktok ก็เป็นช่องทางหนึ่งที่ทำให้เห็นอะไรที่ยังไม่เคยเห็น อาทิเช่น มีคลิปคุณครูผู้ชายท่านหนึ่งลงเป็นคลิปวิดีโอที่ในสื่อมีรูปเด็กนักเรียนที่เขากำลังสอนอยู่พร้อมคำอธิบายสื่อไปในทางที่ไม่ดีต่อเด็กนักเรียนและมีคนเข้ามาแสดงความคิดเห็นอย่างแพร่หลาย บ้างก็ตักเตือน บ้างก็คล้อยตามไปกับคุณครูผู้ชาย และคลิปวิดีโอดังกล่าวแสดงให้เห็นถึงว่าคุณครูกระทำไม่เหมาะสมอย่างมาก ควรมีบทลงโทษอย่างหนักแต่สุดท้ายเรื่องนี้ก็ถูกเลือนหายไปในที่สุด แม้จะเห็นกรณีแบบนี้ไม่มากนักในสื่อออนไลน์ต่าง ๆ แต่มีข่าวออกมาเรื่อย ๆ&nbsp; เรื่องของการพรากผู้เยาว์เด็กที่อายุต่ำกว่า ๑๘ ปี และผู้ที่กระทำมีความผิดตามประมวลกฎหมายอาญามาตรา&nbsp;319&nbsp;บัญญัติไว้ว่า ผู้ใดพรากผู้เยาว์อายุสิบห้าปี แต่ยังไม่เกินสิบแปดปีไปเสียจากบิดา มารดา ผู้ปกครอง หรือผู้ดูแล เพื่อหากำไร หรือเพื่อการอนาจาร โดยผู้เยาว์นั้นเต็มใจไปด้วย ต้องระวางโทษจำคุกตั้งแต่สองปีถึงสิบปี และปรับตั้งแต่สี่พันบาทถึงสองหมื่นบาทนอกจากการจำคุกหรือการปรับแล้ว ควรที่จะให้ตัวผู้กระทำผิดไปเช็คอาการทางจิตด้วยเพราะการพรากผู้เยาว์เป็นส่วนหนึ่งของอาการโรคใคร่เด็กอีกด้วย แต่ในปัจจุบันประเทศไทยยังไม่มีบทลงโทษทางกฎหมายที่คำนึงถึงผู้ที่กระทำความผิดข้อหาพรากผู้เยาว์โดยมีอาการเป็นโรคใคร่เด็ก จึงได้รับโทษแค่ทำผิดกฎหมายอาญามาตรา ๓๑๙&nbsp; เพียงเท่านั้น และโรคใคร่เด็กในประเทศไทยยังไม่จัดว่าเป็นอาการทางจิตซึ่งนั่นอาจทำให้เกิดความไม่ปลอดภัยต่อเด็กและเยาวชนอย่างแน่นอน แม้ในตอนนี้จะเห็นข่าวอยู่บ้างแต่การจัดการในเรื่องกฎหมาย การให้โทษนั้นยังถือว่าอ่อนมาก ไม่สร้างสำนึกต่อผู้กระทำผิดและในอนาคตอาจทำให้เกิดเหตุการณ์แบบนี้ขึ้นอีกได้ ดังนั้นความหลากหลายของรสนิยมทางเพศก็มีอยู่มากมายแต่บางอย่างมันเป็นเรื่องที่ผิดอย่างร้ายแรง และถ้าหากเป็นเด็กหรือเยาวชน ผู้ใหญ่ที่ขาดความไตร่ตรองและความยินยอมถูกการกระทำทางเพศใส่ไม่ว่าจะเป็นการคุกคามหรือทำอนาจารก็แล้วแต่ ล้วนเป็นเรื่องที่ควรให้บทลงโทษอย่างหนัก โดยผู้กระทำและผู้ถูกกระทำจะมีเพศอะไร ก็ไม่ควรได้รับการกระทำแบบนี้ สังคมปัจจุบันมีความตระหนักรู้ในเรื่องเพศ กฎหมาย และเรื่องต่าง ๆ มากขึ้น โลกที่เปลี่ยนไปได้ทุกวัน แต่สิ่งที่ยังอยู่กับที่ในกลุ่มคนบางส่วนยังอยู่ที่เดิมมาตลอด ไม่เปิดโลกออกมา ไม่ปรับตัวและเรียนรู้ยอมรับกับโลกและสังคมที่เปลี่ยนไปย่อมทำให้เกิดการขัดแย้งกันมาก และคนเหล่านี้เป็นส่วนหนึ่งที่ทำให้เด็กรุ่นใหม่ต้องมาออกเรียกร้องเรื่องต่าง ๆ ที่ไม่ได้เปลี่ยนแปลงตามยุคสมัยมานับสิบปี ถึงตอนนี้เวลานี้ควรเกิดการเปลี่ยนแปลงได้แล้วสักที ทุกวันนี้มีแต่ถดถอยลงไปเรื่อย ๆ&nbsp;
&nbsp;&nbsp;&nbsp; ไม่ว่าจะมีความหลากหลายในเรื่องอะไร สิ่งที่สำคัญที่สุดคือต้องมีความยินยอมต่อกัน และยอมรับในสิ่งที่คนอื่นเป็น ความหลากในเรื่องเพศและรสนิยมทางเพศบางอย่างก็ไม่ผิด เราไม่ควรไปหัวเราะหรือดูถูกใส่ เพราะความหลากหลายเป็นเรื่องปกติ ทุกคนจะมีสิ่งที่เหมือนกันทุกอย่างไม่ได้แต่สิ่งที่ควรจะมีเหมือนกันสิ่งหนึ่งคือความเคารพต่อผู้อื่น เวลากำลังเดินหน้าไปเรื่อย ๆ สังคมไทยก็ควรเดินไปพร้อมกับเวลาด้วยเช่นกัน ในระหว่างทางย่อมมีการเปลี่ยนแปลงเสมอเพียงแต่ว่าเราจะยอมรับกับสิ่งเปลี่ยนแปลงได้หรือเปล่า

อดีต ปัจจุบันกับสังคมไทย

การนำเสนอความหลากหลายทางเพศผ่านสื่อบันเทิงสู่สังคมไทย

โลกใบนี้มีสิ่งมีชีวิตที่เรียกว่ามนุษย์อยู่เกือบแปดพันล้านคน มีความหลากหลายทั้งทางด้านกายภาพที่เป็นรูปธรรมอย่างร่างกาย ไปจนถึงสิ่งที่มองไม่เห็นอย่างความรู้สึกนึกคิด น่าแปลกที่ว่าเราทุกคนเองก็คงจะทราบดีอยู่แล้วว่าความหลากหลายเป็นเรื่องปกติสามัญบนโลกใบนี้ แต่ทำไมในทุกยุคทุกสมัยก็ยังคงมีผู้คนที่ไม่เข้าใจความหลากหลายของมนุษย์ ไม่ยอมรับ ต่อต้าน หรือบางทีถึงขั้นทำร้ายบุคคลที่ไม่อยู่ในกรอบบรรทัดฐาน &ldquo;ความปกติ&rdquo; ของเขา น่าเศร้าใจที่เหตุการณ์แบบนี้เกิดขึ้นทั่วโลก ในประเทศไทยเองก็เช่นเดียวกัน
&nbsp;&nbsp;&nbsp; ประเด็นความแตกต่างหลากหลายในไทยนั้นก็มีหลายเรื่อง หนึ่งในประเด็นที่ผู้คนในสังคมให้ความสนใจก็คือความหลากหลายทางเพศ เมื่อช่วงปีที่ผ่านมามีการเสนอกฎหมายสมรสเท่าเทียมเพื่อให้คู่รักที่เป็นผู้ที่มีความหลากหลายทางเพศได้รับสิทธิทางกฎหมายเหมือนกับคู่รักต่างเพศ เหตุการณ์ครั้งนี้หากมองดูเผิน ๆ แล้ว อาจเป็นแค่การยื่นเสนอแก้ไขกฎหมายใหม่เพื่อปูทางไปสู่การสมรสที่ครอบคลุมทุกบุคคลให้ได้มากที่สุด แต่ถ้ามองลึกลงไป การเรียกร้องครั้งนี้เป็นการทลายกรอบความคิดแบบอนุรักษนิยมในเรื่องเพศที่อยู่กับคนไทยส่วนใหญ่มานาน ค่านิยมเหล่านี้นั้นเป็นชุดความคิดที่ได้รับการยอมรับจากผู้คนส่วนใหญ่และอยู่มาจนกลายเป็น &ldquo;ไม้บรรทัด&rdquo; ที่นำมาวัดความถูกต้องเลยก็อาจกล่าวได้ แม้กระนั้นก็ยังมีคำพูดที่ว่าประเทศไทยนั้นเป็นสังคมที่ยอมรับความหลากหลายทางเพศ เห็นได้จากสื่อที่มีการนำเสนอความรักเพศเดียวกันในรูปแบบซีรีส์หรือภาพยนตร์ แต่สื่อบันเทิงนั้นสะท้อนความเป็นจริงในชีวิตประจำวันได้ถูกต้องแค่ไหนกัน&nbsp;
&nbsp;&nbsp;&nbsp; สังคมไทยส่วนใหญ่ยังคงยึดติดอยู่กับระบบเพศทวิลักษณ์ (gender binary) หรือความคิดที่ว่าโลกนี้มีเพียงแค่ชายหญิงเท่านั้น และต้องเป็นเป็นชายหญิงที่ตรงตามเพศกำหนด (cisgender) อีกด้วย ความคิดเช่นนี้ทำให้แพทย์หรือผู้ปกครองตัดสินใจผ่าตัดอวัยวะเพศที่ไม่สามารถระบุชัดได้ของเด็กที่เกิดมาเป็นอินเตอร์เซ็กส์ (intersex) ว่าจะเป็นเพศอะไร จึงอาจถือได้ว่าเป็นการผ่าตัดที่ไม่ได้รับความยินยอมจากเจ้าของร่างกาย ส่วนผู้หญิงและผู้ชายข้ามเพศ (transgender) แม้จะมีผู้คนที่เคารพการระบุตัวตนของเขา แต่เขาไม่ได้รับการยอมรับทางกฎหมายเพราะไม่สามารถเปลี่ยนคำนำหน้าชื่อได้ และมีปัญหาบ่อยครั้งในการจัดการเอกสารที่เกี่ยวกับทางราชการเนื่องจากเพศสภาพไม่ตรงกับคำนำหน้าชื่อ จึงเหมือนเป็นการปฏิเสธอัตลักษณ์ทางเพศ (gender identity) ของเขาทางอ้อม นอกจากนี้ผู้ที่เป็นนอนไบนารี่ (non-binary) ผู้ที่มีความลื่นไหลทางเพศ (gender fluid) ผู้ที่ไม่ระบุเพศสภาพ (agender) และอื่น ๆ&nbsp; ยังไม่เป็นที่รู้จักกันอย่างแพร่หลายด้วยข้อมูลที่ให้ความรู้เรื่องอัตลักษณ์ทางเพศเหล่านี้ยังมีน้อยในภาษาไทย ระบบเพศทวิลักษณ์ยังกำหนดกรอบการแสดงออกทางเพศ (gender expression) ผ่านการแต่งกายอีกด้วย ผู้หญิงต้องใส่กระโปรง ใส่เสื้อผ้าที่แสดงความเป็นผู้หญิง ส่วนผู้ชายก็ต้องแต่งกายให้สมกับเป็นชาย ห้ามแต่งหน้าหรือใส่เครื่องประดับที่มีความเป็นหญิง ทั้งที่เสื้อผ้าและเครื่องประดับนั้นไม่มีเพศ สังคมคิดขึ้นมาเองและกำหนดว่าใครควรแต่งกายแบบไหนหรือไม่ควรใส่อะไร การแต่งกายนั้นไม่ควรมีกฎเกณฑ์ แต่ควรเป็นอีกทางหนึ่งที่แสดงให้เห็นตัวตนของปัจเจกและความคิดสร้างสรรค์ ไม่มีสิ่งใดถูกหรือผิด
&nbsp;&nbsp;&nbsp; รสนิยมทางเพศหรือเพศวิถี (sexual orientation) ในสังคมไทยเองก็มุ่งให้ความสำคัญกับบรรทัดฐานรักต่างเพศ (heteronormativity) เป็นหลัก กฎหมายในปัจจุบันยังคงรองรับการสมรสระหว่างสามีกับภรรยาเท่านั้น คู่รักที่เป็นผู้ที่มีความหลากหลายทางเพศหลายคนไม่ได้รับสิทธิทางกฎหมายอย่างที่ควรจะได้ เช่น สิทธิในการอนุญาตการรักษาพยาบาลของอีกฝ่าย หรือสิทธิที่อีกฝ่ายจะได้รับหากคู่ของตนเป็นข้าราชการ นอกเหนือจากสิทธิทางกฎหมายแล้ว สังคมในชีวิตประจำวันเองก็ยังคงยึดติดกับบรรทัดฐานรักต่างเพศเช่นกัน ผู้คนมักจะคิดว่าผู้หญิงข้ามเพศนั้นชอบผู้ชายจึงต้องการเปลี่ยนรูปลักษณ์ตนให้มีความเป็นหญิง หรือในทางกลับกันผู้ชายข้ามเพศนั้นชอบผู้หญิงจึงต้องการเปลี่ยนแปลงรูปลักษณ์ตนให้มีความเป็นชาย แต่ในความเป็นจริงแล้วอัตลักษณ์ทางเพศกับเพศวิถีนั้นเป็นคนละเรื่องกันและไม่จำเป็นต้องอยู่ในกรอบบรรทัดฐานรักต่างเพศเสมอไป สังคมไทยยังขาดความรู้ความเข้าในเรื่องนี้อยู่มาก ทำให้ผู้คนบางส่วนอาจมองว่าผู้หญิงข้ามเพศที่ชอบผู้หญิงนั้นแปลก เพราะเขามองว่าถ้าชอบผู้หญิงแล้วทำไมถึงต้องการเป็นผู้หญิง ในเมื่อเป็นผู้ชายอย่างเดิมก็ชอบผู้หญิงได้และไม่แปลกอีกด้วย แต่ประเด็นคือตัวตนหรือสำนึกทางเพศของปัจเจกเป็นอีกเรื่องหนึ่ง ส่วนแรงดึงดูดทางเพศก็เป็นอีกเรื่องหนึ่ง
&nbsp;&nbsp;&nbsp; จากที่กล่าวมาจะเห็นได้ว่าชุดความคิดระบบเพศทวิลักษณ์และบรรทัดฐานรักต่างเพศนั้นจำกัดความหลากหลายทางเพศที่มีอยู่มากมายบนโลกใบนี้ ตั้งแต่วินาทีที่เราเกิดมาก็มีความคาดหวังของสังคมอยู่บนบ่าแล้ว คาดหวังว่าหากเราเกิดมามีอวัยวะเพศเช่นนี้ แสดงว่าเป็นเพศนี้ และในอนาคตจะต้องปฏิบัติตนเช่นไรให้เหมาะสมกับสภาพร่างกายที่เกิดมา สังคมเลือกให้เองโดยยึดจากร่างกายที่เราเกิดมาว่าเราควรจะเป็นคนแบบนี้ และมีความต้องการแบบนั้น ทั้งที่เราไม่ได้เลือกด้วยตนเองเลยว่าอยากจะเกิดมามีร่างกายแบบไหน ดังนั้นจึงมีผู้คนมากมายเหลือเกินที่ต้องรู้สึกเจ็บปวด แปลกแยก และโดดเดี่ยว เพียงเพราะเขามีตัวตน ความคิด และความชอบที่ไม่ตรงตามค่านิยมที่สังคมกำหนดไว้
&nbsp;&nbsp;&nbsp; สังคมไทยยังคงไม่ยอมรับความหลากหลายโดยสมบูรณ์และปราศจากอคติ ความหลากหลายทางเพศในสังคมไทยยังเป็นเรื่องใหม่สำหรับใครหลาย ๆ คน การสร้างสังคมที่โอบรับทุกความหลากหลายนั้นจึงเป็นหน้าที่ของเราทุกคน มีหลายเรื่องที่ต้องช่วยกันแก้ไข ไม่ว่าจะเป็นด้านกฎหมาย หรือการให้ความรู้ความเข้าใจในประเด็นต่าง ๆ แก่ผู้คน สิ่งสำคัญที่เราควรมีคือความเห็นอกเห็นใจและเคารพบุคคลอื่นในฐานะที่เขาเองก็เป็นมนุษย์เหมือนกันกับเรา ยอมรับในความแตกต่างหลากหลายบนโลกใบนี้ ชื่นชมทุกองค์ประกอบที่สร้างตัวตนของบุคคลขึ้นมา เพราะความแตกต่างไม่ใช่หรือที่ทำให้ปัจเจกบุคคลมีเอกลักษณ์และความสวยงามในแบบของตน

อคติจากค่านิยมแบบเก่าในไทยกับ LGBTQIAN+

&ldquo;อ้วนมาก ลดน้ำหนักบ้างนะ&rdquo; &ldquo;ผอมเหมือนไม้เสียบลูกชิ้น&rdquo; &ldquo;ดำมาก ไปตากแดดที่ไหนมา&rdquo; &ldquo;หน้าบานอย่างกับจานดาวเทียม&rdquo; &ldquo;เตี้ย&rdquo; &ldquo;ขาใหญ่&rdquo; &ldquo;มีสี่ตาแล้วยังมองไม่เห็นอีก&rdquo; ประโยคบั่นทอนจิตใจที่ยกตัวอย่างข้างต้น เราอาจจะเคยได้ยินหรือเป็นฝ่ายเอ่ยข้อความเหล่านั้นเสียเอง แต่หารู้ไม่ว่าคนฟังจะรู้สึกเจ็บปวดมากขนาดไหน หลังจากที่ทนฝืนยิ้มให้แล้ว เขาเก็บไปคิดมากจนร้องไห้หรือเปล่า ลองเปิดหัวใจของคุณให้กว้างมากยิ่งขึ้น แล้วลองยอมรับความแตกต่างเหล่านั้นดู คุณจะพบว่ามันไม่ใช่เรื่องเลวร้ายหรือจำเป็นต้องเอื้อนเอ่ยอะไรให้อีกฝ่ายลำบากใจ
ปัจจุบัน สังคมไทยเต็มไปด้วยผู้คนมากหน้าหลายตา บางคนอ้วน บางคนผอม เกิดจากสถานที่ที่แตกต่างกัน รับประทานอาหารต่างกัน เติบโตด้วยการเลี้ยงดูที่ไม่เหมือนกัน คงไม่มีใครเหมือนกันทุกประการตั้งแต่หัวจรดเท้า ทุกคนย่อมมีจุดที่แตกต่างกันออกไป ทั้งลักษณะนิสัย รูปร่าง หน้าตา ท่าทาง สีผิว เพศ และความถนัด สังคมไทยจึงมีความหลากหลาย ล้วนแล้วแต่ว่าใครจะเป็นแบบไหน ซึ่งทุกอย่างช่วยหล่อหลอมให้เราเป็นเราในทุกวันนี้และมันไม่ใช่เรื่องแปลกอะไรที่เราไม่เหมือนกับคนอื่น
คุณอาจจะเคยได้ยินได้ยินคำว่า มาตรฐานสังคม หรือไม่ก็อาจเคยประสบพบเจอปัญหาเหล่านี้ ปฏิเสธไม่ได้เลยว่าผู้คนยึดติดกับกรอบเดิม ๆ ที่คิดเอาไว้แล้วว่าดี ไม่ทราบว่าจุดเริ่มต้นมันมาจากไหน ทว่าเราก็ตกเป็นหนึ่งในเหยื่อของมาตรฐานที่ไม่อาจจะเอื้อมมือไปถึง คุณคงเคยได้ยินสิ่งที่เขาคิดกันว่าเป็นคำแนะนำจากปากเพื่อนฝูงหรือญาติพี่น้องเกี่ยวกับรูปร่างหน้าตาของคุณ ดังที่เคยยกตัวอย่างมาข้างต้น คุณต้องผอม ขาว สูง ถึงจะได้รับการยอมรับ หุ่นต้องเหมือนนางแบบในนิตยสาร ห้ามมีพุง หน้าตาต้องจิ้มลิ้มน่ารัก ห้ามมี รอยแผลเป็นใด ๆ ปรากฏบนเรือนร่าง พวกเขาอยากให้เราเป็นอย่างที่เราไม่ได้เป็น ไม่ว่าจะปรับเปลี่ยนอย่างไรก็โดนทักอยู่วันยังค่ำ สิ่งเหล่านี้ส่งผลต่อสภาพจิตใจมาก ทำให้เรามัวพะวงอยู่กับรูปร่างของตัวเอง ทั้ง ๆ ที่ไม่เคยเป็นมาก่อน อยากเปลี่ยนแปลงเพื่อที่จะได้ไม่โดนทักแบบนั้นอีก รู้สึกน้อยใจ ผิดหวังที่เกิดมาเป็นแบบนี้
หากสังเกตรายการทีวี สื่อสังคมออนไลน์ จะพบว่ามีผู้คนที่อยู่ในกรอบมาตรฐานสังคมมากกว่าบุคคลคนอื่น ๆ พื้นที่สื่อส่วนใหญ่ถูกหยิบยื่นให้กับคนหน้าตาดีตามที่พวกเขานิยาม ทุกคนในนั้นแทบจะเหมือนกันไปเสียทุกอย่าง แต่หากจะมีบทหนังหรือซีรีส์ให้กับคนอ้วน ก็มักจะเป็นบทตลก ทำให้รูปร่างของเขาเป็น เรื่องขบขัน ทั้ง ๆ ที่ไม่ควรเป็นเช่นนั้น การบูลลี่ถูกผลิตขึ้นซ้ำไปซ้ำมาและเนื้อหาไม่ได้ต่อต้านหรือแสดงให้เห็นว่ามันเป็นสิ่งที่ผิด หลายคนดื่มด่ำและพอใจกับการที่เห็นคน ๆ หนึ่งถูกทำร้ายด้วยลมปาก มีผู้คนมากมายหวังที่จะให้เราอยู่ในกรอบที่ไม่รู้ว่าใครเป็นคนกำหนด ตีกรอบให้เราต้องเป็นแบบเดียวกันถึงจะดี หากเรายังมัวผลิตสื่อพวกนี้ต่อไป คงไม่มีหวังว่าสังคมจะเปลี่ยนแปลงไปในทิศทางที่ดีขึ้น คงมีเหยื่ออีกหลายคนที่ได้รับผลกระทบกับการกระทำล้าหลังเหล่านี้อีกมาก
ตอนนี้ผู้คนเริ่มพูดถึงประเด็นเกี่ยวกับ มาตรฐานสังคม การบูลลี่ และความหลากหลาย มากขึ้นในสังคมออนไลน์ หลาย ๆ คนแสดงความคิดเห็นและโต้เถียงกันไปมา ส่งผลให้มีคนสนใจประเด็นเหล่านี้กันมากขึ้นและได้เห็นถึงความคิดเห็นที่แตกต่าง หลายคนพยายามให้กำลังใจและทำลายกรอบมาตรฐานสังคม รณรงค์ไม่หยอกล้อทำลายความมั่นใจของคนอื่น ยอมรับความหลากหลายที่เกิดขึ้น ทว่าบางส่วนก็ยังคงยึดติดกับกรอบเดิม ๆ และพยายามยัดเยียดมันให้คนอื่นอยู่เสมอ
สิ่งที่เราสามารถทำได้คือยอมรับความแตกต่างและความหลากหลายในสังคม หากนั่นไม่ได้ทำให้คุณเดือดร้อน การที่คนอื่นมีลักษณะที่ไม่ตรงกับกรอบมาตรฐาน นั่นไม่ได้หมายความว่ามันไม่ดี ปรับเปลี่ยนแนวคิดแล้วจะทำให้สังคมน่าอยู่มากยิ่งขึ้น การบูลลี่มาบูลลี่กลับไม่ช่วยแก้ให้ปัญหาหมดไป ดีแต่จะเพิ่มการบูลลี่มากยิ่งขึ้น เราควรให้ความรู้เกี่ยวกับเรื่องนี้ให้มากยิ่งขึ้น ครู อาจารย์ ครอบครัว สามารถสอนสิ่งเหล่านี้กับเด็ก ๆ ได้ โดยเริ่มที่ตัวเองก่อน สิ่งเหล่านี้สามารถเรียนรู้และพัฒนาไปด้วยกันได้ ในอนาคตการพบปะคนรู้จักจะได้สนุกสนานมากยิ่งขึ้น หัวข้อสนทนามีมากมายหลายร้อยเรื่อง ไม่จำเป็นต้องทักรูปร่างหน้าตาของคนอื่นเพื่อให้มีเรื่องพูดคุย
สุดท้ายนี้ ผู้เขียนหวังว่าสังคมจะเปลี่ยนแปลงไปในทิศทางที่ดีขึ้น ผู้คนยอมรับความแตกต่างและหลากหลายได้ เพราะสิ่งที่แตกต่างไม่ได้หมายความว่าไม่ดีหรือผิดปกติ จงรักตัวเองและเดินตามเส้นทางที่ตัวเองพอใจ หากจะเปลี่ยนแปลงบางสิ่งเพื่อใคร ขอให้คนนั้นเป็นตัวคุณเอง มาเฝ้ารอสังคมที่ดีขึ้นไปด้วยกัน หวังว่าจะได้เห็นความเปลี่ยนแปลงในเร็ววัน เป็นกำลังใจให้ทุกคนที่กำลังต่อสู้กับมาตรฐานสังคมค่ะ

“มาตรฐานสังคมตีกรอบให้เราต้องเป็นแบบเดียวกันหมด”

&ldquo;MBTI ของเธอคืออะไรเหรอ ของเราเป็น ENFP แหละ&rdquo;
เชื่อว่าหลายคนอาจเคยพบเจอกับบทสนทนานี้จากคนรอบตัว หรืออาจเป็นผู้เริ่มบทสนทนานี้กับคนรอบตัวเอง ไม่เช่นนั้นก็อาจเคยพบเห็นเจ้ารหัสตัวอักษรย่อภาษาอังกฤษ 4 ตัวบนหน้าโพรไฟล์ social media ต่าง ๆ มาบ้าง
บางคนอาจยังไม่คุ้นเคยนักว่าเจ้าตัวอักษรเหล่านี้ที่เรียงสลับกันไปได้ 16 รูปแบบ มันบ่งบอกอะไรได้บ้าง หลายคนอาจได้เคยศึกษามาบ้างแล้ว หรือหลายคนก็อาจมองว่าเป็นเรื่อง &ldquo;งมงาย&rdquo; เช่นเดียวกับความเชื่อที่ว่าหมู่เลือดและวันเดือนปีเกิดจะบอกบุคลิกภาพของคนเราได้อย่างไรอย่างนั้น
MBTI คืออะไร มีที่มาจากไหนกัน
MBTI ย่อมาจาก The Myers-Briggs Type Indicator เป็นหนึ่งในแบบทดสอบบุคลิกภาพที่รู้จักกันอย่างแพร่หลายและได้รับความนิยมสูงสุด โดยมีพื้นฐานมาจากทฤษฎีบุคลิกภาพของ Carl Gustav Jung นักจิตวิเคราะห์ชาวสวิส&nbsp;
แบบทดสอบ MBTI นั้นถูกออกแบบมาเพื่อบ่งบอกถึงความพึงพอใจในรูปแบบการมองโลกและการตัดสินใจของผู้ที่ทำการทดสอบ ด้วยการแบ่งเป็นขั้วตรงข้ามใน 4 ด้าน ได้แก่
Extraversion (E)&ndash;Introversion (I): คือการแบ่งบุคลิกภาพของคนจากความพึงพอใจที่จะพุ่งความสนใจของตนในการมองโลก คนที่จัดอยู่ในประเภท &ldquo;Extraverted&rdquo; ก็จะพอใจในการพุ่งความสนใจของตนไปที่โลกภายนอกมากกว่า และได้รับพลังงานจากการปฏิสัมพันธ์กับภายนอก ในขณะที่คนที่เป็น &ldquo;Introverted&rdquo; ก็จะพอใจที่จะให้ความสนใจกับโลกภายในของตนมากกว่า และได้รับพลังงานจากการอยู่กับตนเอง
Sensing (S)&ndash;Intuition (N): คือการแบ่งบุคลิกภาพของคนจากความพึงพอใจในวิธีการรับข้อมูลและการรับรู้ความเป็นไปของโลกที่แตกต่างกัน คนที่จัดอยู่ในประเภท &ldquo;Sensing&rdquo; จะพอใจกับการรับข้อมูลด้วยประสาทสัมผัสทั้งห้าอย่างเป็นระบบและเป็นขั้นเป็นตอน ต่างจากคนประเภท &ldquo;Intuition&rdquo; ที่จะชอบรับข้อมูลแบบเป็นมวลเดียว และพึ่งพาสัญชาติญาณในบริบทที่กว้างกว่า
Thinking (T)&ndash;Feeling (F): คือการแบ่งบุกคลิกภาพของคนจากความพึงพอใจในวิธีการตัดสินใจที่แตกต่างกันหลังจากได้รับข้อมูล คนที่จัดอยู่ในประเภท &ldquo;Thinking&rdquo; มักจะตัดสินใจด้วยตรรกะและเหตุผลแบบวัตถุวิสัย (Objective) ในขณะที่คนในประเภท &ldquo;Feeling&rdquo; มักพึ่งพาความเห็นอกเห็นใจและการมองสถานการณ์แบบจิตวิสัย (Subjective) มากกว่าในการตัดสินใจ
Judging (J)&ndash;Perceiving (P): คือการแบ่งบุคลิกภาพของคนจากความพึงพอใจในการดำเนินวิถีชีวิตบนโลก ผู้คนประเภท &ldquo;Judging&rdquo; มักชอบที่จะตัดสินใจไว้ล่วงหน้าก่อนลงมือทำ และดำเนินชีวิตตามแผนที่ได้วางไว้แล้วอย่างเป็นระบบ ในขณะที่ผู้คนที่มีลักษณะ &ldquo;Perceiving&rdquo; มักเปิดรับข้อมูลไปเรื่อย ๆ ก่อนที่จะลงมือทำ และเปิดรับทางเลือกใหม่ในชีวิตมากกว่าที่จะดำเนินไปตามแผนการ
เมื่อนำตัวอักษรย่อของทั้ง 4 ด้านที่ได้มาร้อยเรียงกันจึงเกิดเป็นรูปแบบบุคลิกภาพตามทฤษฎี MBTI ทั้ง 16 แบบ ได้แก่ ENTP ENTJ ENFP ENFJ ESTP ESTJ ESFP ESFJ INTP INTJ INFP INFJ ISTP ISTJ ISFP และ ISFJ
อย่างไรก็ตามการจัดประเภทคนด้วยการทดสอบบุคลิกภาพนี้ ไม่ได้หมายความว่าบุคคลนั้นจะต้องใช้ลักษณะรูปแบบการมองโลกและการตัดสินใจแต่เพียงขั้วใดขั้วหนึ่งในแต่ละด้านเท่านั้น แต่เป็นเพียงการบ่งบอกว่าบุคคลที่ทำการทดสอบมีแนวโน้มความ &ldquo;ชอบ&rdquo; หรือ &ldquo;พึงพอใจ&rdquo; ที่จะใช้ลักษณะใดมากกว่าเท่านั้น
&ldquo;ไม่มีทางที่มนุษย์เราจะมีบุคลิกเพียง 16 แบบบนโลก&rdquo;
แม้จะเป็นทฤษฎีการทดสอบบุคลิกภาพที่ได้รับความนิยมและเป็นที่รู้จักอย่างแพร่หลาย แต่แน่นอนว่า MBTI ก็ได้รับคำวิพากษ์วิจารณ์และความเห็นแย้งมากมายเช่นกัน นักวิชาการและนักจิตวิทยาหลายคนมองว่าแบบทดสอบบุคลิกภาพนี้เป็นเพียงการตลาดที่สร้างกำไรให้กับบริษัทเจ้าของลิขสิทธิ์เท่านั้น ข้อโต้แย้งมากมายต่างกล่าวถึงความไม่สมเหตุสมผลของการจัดประเภทของคนออกเป็นเพียงสองขั้ว ด้วยแบบสอบถามที่มีให้เลือกตอบเพียง &ldquo;ใช่&rdquo; และ &ldquo;ไม่ใช่&rdquo; เพราะแน่นอนว่าบุคลิกภาพของมนุษย์นั้นมีมิติที่หลากหลาย ซับซ้อน และการปฏิสัมพันธ์ของมนุษย์คนหนึ่งในบริบทที่แตกต่างกันก็มีความแตกต่างกันออกไปอีก ทำให้มนุษย์นั้นเป็นสิ่งมีชีวิตที่มีความลื่นไหลในวิถีชีวิตและบุคลิกภาพเกินกว่าที่จะนำมาจัดเป็นประเภทสองขั้วในสี่ด้านให้เหลือเพียง 16 ประเภทได้
หลายคนที่เคยทำแบบทดสอบ MBTI ก็อาจเคยประสบกับตนเองว่าเมื่อเวลาผ่านไป หรือเมื่อทำแบบทดสอบที่มีแหล่งที่มาต่างไปจากเดิม ผลลัพธ์ที่ได้กลับออกมาไม่เหมือนเดิม ไม่มีความคงที่ เนื่องจากในการอ่านคำถามแต่ละครั้งเราอาจทำความเข้าใจคำถามนั้นต่างกัน เราจินตนาการภาพของตนเองในสถานการณ์และบริบทที่ต่างกันออกไป ทำให้การเลือกตอบสนองของเราต่อคำถามเดิมในแต่ละครั้งก็อาจแตกต่างออกไป รวมไปถึงประสบการณ์ชีวิตที่มากขึ้น ความคิดและการมองโลกที่เปลี่ยนแปลงไปตามการเติบโตของเราในทุก ๆ วัน ก็อาจทำให้เราในวันนี้มีผลการทดสอบ MBTI ที่ต่างจากตัวเราเมื่อวานก็เป็นได้
เมื่อมาถึงจุดนี้จึงอาจมองได้ว่าแบบทดสอบบุคลิกภาพ MBTI รวมทั้งแบบทดสอบบุคลิกภาพอื่นที่มีความคล้ายคลึงกันนั้นไม่มีความน่าเชื่อถือ บางคนอาจมองว่าเป็นเรื่องงมงายไม่ควรเชื่อ แต่ถึงกระนั้นเราก็ยังเห็นผู้คนมากมายที่ยังคงสนใจทำแบบทดสอบเหล่านี้ และ MBTI ก็ยังคงได้รับความนิยม เป็นที่พูดถึงอยู่อย่างต่อเนื่องอยู่ดี
MBTI กับความเชื่อ และความเป็นจริง
แม้เราจะมองว่า MBTI เป็นเพียง &ldquo;ความเชื่อ&rdquo; ที่ไม่ได้สะท้อน &ldquo;ความเป็นจริง&rdquo; ของมนุษย์คนหนึ่ง แต่ความสงสัยใคร่รู้ของมนุษย์โดยเฉพาะในเรื่องของการสำรวจตัวตนของตนเองนั้นก็ยังคงเกิดขึ้นและมีอยู่อย่างไม่สิ้นสุด และในเมื่อมนุษย์นั้นเป็นสิ่งมีชีวิตที่ลุ่มลึกซับซ้อน &ldquo;ยากแท้จะหยั่งถึง&rdquo; ความเชื่อที่พอจะให้คำตอบ สนองความใคร่รู้ของเราเกี่ยวกับตัวตนได้บ้างอย่าง MBTI ก็คงเป็นสิ่งที่หลายคนยินดี &ldquo;เลือก&rdquo; ที่จะเชื่ออยู่ดี
ในที่สุดแล้ว &ldquo;ความเชื่อ&rdquo; กับ &ldquo;ความเป็นจริง&rdquo; ก็เป็นสิ่งที่ตัดสินได้ยากอยู่ดี ทฤษฎีทางวิทยาศาสตร์หลายทฤษฎีที่มนุษย์เคยยึดถือว่าคือ &ldquo;ความเป็นจริง&rdquo; ก็ถูกหักล้างด้วยการค้นพบ &ldquo;ความเป็นจริง&rdquo; ใหม่ในภายหลัง เราจึงไม่มีทางรู้ได้แน่ชัดเลยว่าสิ่งที่เรายึดถือเป็น &ldquo;ความเป็นจริง&rdquo; ในปัจจุบันจะกลายเป็นเพียง &ldquo;ความเชื่อ&rdquo; ไปในสายธารแห่งกาลเวลาหรือไม่ ดังนั้นการจะกล่าวว่า &ldquo;ความเชื่อ&rdquo; ใดเป็นสิ่งที่ควรหรือไม่ควรเชื่อ ก็ไม่อาจใช้หลักเกณฑ์ของ &ldquo;ความเป็นจริง&rdquo; มาตัดสินได้
สิ่งที่สำคัญกว่าคำถามที่ว่า &ldquo;สรุปแล้ว MBTI เป็นทฤษฎีที่ใช้ได้จริงหรือไม่&rdquo; จึงอาจเป็นคำถามที่ว่า &ldquo;หากเชื่อทฤษฎี MBTI แล้ว จะมีผลอะไรกับชีวิต&rdquo; แน่นอนว่าหากเรานำการทดสอบบุคลิกภาพเช่นนี้ไปตัดสินคนอื่นหรือแม้กระทั่งตนเองโดยไม่ได้คำนึงถึงปัจจัยอื่น ก็จะกลายเป็นการสร้างภาพลักษณ์เหมารวมที่ตีกรอบให้กับตัวเราและคนรอบข้างได้ กลายเป็นการตัดโอกาสในการพัฒนาตนเองและตัดโอกาสในการสร้างปฏิสัมพันธ์กับผู้อื่นจากการตัดสินคนด้วยตัวอักษรเพียงสี่ตัว ในทางกลับกันหากการเชื่อในทฤษฎีเดียวกันนี้เป็นเครื่องมือในการช่วยให้เราเข้าใจตนเองและผู้อื่นได้มากขึ้น ช่วยให้ตระหนักรู้ถึงมุมมองที่แตกต่างออกไปในการมองโลกและการตัดสินใจได้ หรือกระทั่งใช้ความเชื่อนี้เพื่อความบันเทิงในชีวิตประจำวัน ผลจาก &ldquo;ความเชื่อ&rdquo; เช่นนี้ก็คงจะควรค่าแก่การเชื่ออยู่ เพราะสุดท้ายแล้วชีวิตของมนุษย์เราก็ยังคงหล่อเลี้ยงด้วย &ldquo;ความเชื่อ&rdquo; ทั้งหลายต่อไป
.
แล้ว MBTI ของคุณผู้อ่านล่ะ เป็นประเภทไหนกัน ส่วนของคนเขียนเป็น CUTE ค่ะ :D
&nbsp;
แหล่งอ้างอิง
King, S. P., &amp; Mason, B. A. (2020). Myers-Briggs Type Indicator. The Wiley Encyclopedia of&nbsp;
Personality and Individual Differences: Measurement and Assessment, 315-319. doi:&nbsp;
10.1002/9781119547167.ch123
Stromberg, J., &amp; Caswell, E. (2014). Why the Myers-briggs test is totally meaningless. Vox. Retrieved from https://www.vox.com/2014/7/15/5881947/myers-briggs-personality-test-meaningless&nbsp;

MBTI - มนุษย์เราจะมีแค่ 16 ประเภทจริงหรือ

สาวอักษรฯ ที่มีหน้าที่ตรวจสอบตัวอักษร บางทีก็ทำตัวน่าสั่งสอน

ไม่มีใครมาช่วงชิงความหวังของเราได้ เพราะ ‘ไม่มีใครเป็นเจ้าของความหวังเพียงผู้เดียว’

อาร์มี่และรันเนอร์ ผู้ชื่นชอบหนังสือและหนัง ดูคลิปหมาแมวเป็นชีวิตจิตใจ

“เรามีความหวังทุกวันอังคาร” แด่หยาดเหงื่อและหยดน้ำตาของชาวนาที่ต่อสู้เพื่อปากท้องมากว่า 20 ปี

ชอบภาษา ชอบหนังสือ ชอบเธอ

รำลึก 103 ปี “ขบวนการสี่พฤษภา” แด่การตื่นรู้ แด่การลุกขึ้นสู้ แด่การไม่ยอมพ่ายแพ้...

ความหลากหลายทางอาชีพในสังคมไทย

Kids (คิด) ต่าง เพราะความแตกต่าง ไม่ใช่สิ่งที่แปลกประหลาด

อดีต ปัจจุบันกับสังคมไทย

การนำเสนอความหลากหลายทางเพศผ่านสื่อบันเทิงสู่สังคมไทย

อคติจากค่านิยมแบบเก่าในไทยกับ LGBTQIAN+

“มาตรฐานสังคมตีกรอบให้เราต้องเป็นแบบเดียวกันหมด”

MBTI - มนุษย์เราจะมีแค่ 16 ประเภทจริงหรือ

ไม่มีใครมาช่วงชิงความหวังของเราได้ เพราะ ‘ไม่มีใครเป็นเจ้าของความหวังเพียงผู้เดีย...

“เรามีความหวังทุกวันอังคาร” แด่หยาดเหงื่อและหยดน้ำตาของชาวนาที่ต่อสู้เพื่อปากท้อง...

ชวนคุยกับ 'แรปเตอร์' ผู้สมัครนายกสโมสรนิสิตฯ : เควียร์หนึ่งคนกับอบจ. เพื่อคนทุกคน...

ชวนคุยกับ ‘หมิว ธนธรณ์’ ผู้สมัครอุปนายกคนที่ 2 ว่าด้วยเรื่องจุฬาฯ ชุมชน เมือง และ...

ชั้น 2 อาคารจุลจักรพงษ์ 254 ถนนพญาไท แขวงวังใหม่ เขตปทุมวัน กรุงเทพมหานคร 10330

พัฒนาโดย ฝ่ายพัฒนาระบบสารสนเทศ องค์การบริหารสโมสรนิสิตจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย