หนูชอบนอนขอโทษด้วยนะคะ🥺

<blockquote>
&ldquo;ที่ว่าผู้ชายเป็นใหญ่น่ะ ไม่เห็นจะจริงเลย เวลาขึ้นรถสาธารณะ ผู้ชายก็ยังต้องเป็นฝ่ายลุกให้ผู้หญิงนั่ง&rdquo;
&ldquo;ชอบผู้หญิงมากกว่านะ ผู้หญิงน่ะอ่อนโยนกว่า รับฟังคนอื่นมากกว่า ไม่เหมือนผู้ชาย&rdquo;
&ldquo;นักเรียนหญิงเรียบร้อยและเชื่อฟังกว่านักเรียนชาย ไม่ทำให้ครูหนักใจ&rdquo;
</blockquote>
<img src="https://admin.chu.in.th/assets/3cbc3e44-4b3c-4f88-a601-ef25a1ecd2ae" alt="Benelovent Sexism" width="960" height="600" />
คำพูดเหล่านี้ ฟังดูเผิน ๆ ก็อาจจะดีต่อผู้หญิง ไม่ได้มีความร้ายแรงอะไร บางคนอาจคิดด้วยซ้ำไปว่านี่เป็น &ldquo;สิทธิพิเศษของเพศหญิง&rdquo; (Female Privilege) ซึ่งเป็นสิ่งคานอำนาจกันกับ &ldquo;สิทธิพิเศษของเพศชาย&rdquo; (Male Privilege) ทำให้ผู้หญิงนั้นไม่ได้เสียเปรียบไปกว่าผู้ชายสักเท่าไหร่ แต่ในความเป็นจริงแล้วความคิดเหล่านี้เป็นส่วนหนึ่งของการเหยียดเพศอย่างหนึ่งที่กระทำแบบ &ldquo;เนียน ๆ&rdquo; (Benevolent Sexism) โดยในหลายครั้งที่ผู้กระทำเองก็อาจไม่รู้ตัวเลยก็ได้ว่าคำพูดของตนเป็นการเหยียดเพศในรูปแบบหนึ่ง
&nbsp;
<h3>ทำความรู้จัก Benevolent Sexism</h3>
&ldquo;Benevolent Sexism&rdquo; หรือที่เรียกว่า &ldquo;การเหยียดเพศแบบเนียน ๆ&rdquo; คือการเชิดชูและให้คุณค่ากับภาพลักษณ์เหมารวมทางเพศในตัวของบุคคลเพศนั้น เช่น การเชิดชูคุณค่าความเป็นแม่ในตัวผู้หญิง การเชิดชูคุณค่าความเป็นสุภาพบุรุษในตัวผู้ชาย ความคิดเหล่านี้ล้วนตั้งอยู่บนพื้นฐานของบทบาททางเพศแบบดั้งเดิม (Traditional Gender Roles) จากแนวคิดปิตาธิปไตยที่ว่า &ldquo;เพศชาย&rdquo; เป็นฝ่ายที่แข็งแกร่งกว่าและมีหน้าที่จะต้องปกป้อง &ldquo;เพศหญิง&rdquo; ซึ่งเป็นฝ่ายที่อ่อนแอและบอบบางกว่า
ที่กล่าวว่าแนวคิดเช่นนี้เป็นการเหยียดเพศแบบ &ldquo;เนียน ๆ&rdquo; ก็เพราะคำพูดที่สะท้อนแนวคิดเหล่านี้ไม่ได้ออกมาในรูปแบบของคำต่อว่า ต่างจากการเหยียดและเลือกปฏิบัติทางเพศแบบเป็นปฏิปักษ์ (Hostile Sexism) ที่จะสะท้อนออกมาผ่านคำพูดต่อว่าและการลงโทษบุคคลที่ปฏิบัติตนต่างออกไปจากบรรทัดฐานทางเพศที่สังคมกำหนดไม่ว่าจะเป็นการตีตราผู้หญิงที่สนใจในเรื่องทางเพศ หรือการล้อเลียนเหยียดหยามผู้ชายที่มีความอ่อนโยนบอบบาง หากแต่สะท้อนออกมาผ่านคำชื่นชมยกย่องบุคคลที่ปฏิบัติตามบรรทัดฐานเหล่านั้นของเพศตนเอง เช่น การชื่นชมยกย่องผู้หญิงที่มีลักษณะแบบ &ldquo;กุลสตรี&rdquo; ตามบรรทัดฐาน การชื่นชมยกย่องความเป็น &ldquo;ลูกผู้ชาย&rdquo; และสร้างให้พฤติกรรมเหล่านั้นเป็นกรอบมาตรฐานของเพศใดเพศหนึ่ง เกิดเป็นอคติทางเพศและการเลือกปฏิบัติเช่นกัน
&nbsp;
<h3>การชื่นชมก็ส่งผลเสียได้</h3>
แม้ว่าคำพูดชื่นชมยกย่องจาก Benevolent Sexism นี้จะดูเหมือนว่าไม่มีอันตรายอะไร เพียงแค่ชื่นชมผู้หญิงที่คอยดูแลปรนนิบัติสามีเป็นอย่างดี หรือชื่นชมผู้ชายที่จ่ายค่าอาหารแทนผู้หญิงในการออกเดตก็ไม่เห็นจะเสียหายตรงไหน แต่ในความเป็นจริงแล้วแนวคิดและคำพูดเหล่านี้กำลังสร้างและตอกย้ำความไม่เท่าเทียมทางเพศในสังคม จากการจำกัดบทบาทของผู้หญิงในสังคมให้มีหน้าที่เพียงเป็นผู้ตามที่ดี เป็นแม่ที่ดี เป็นรองผู้ชาย ในขณะเดียวกันก็สร้างแรงกดดันและความคาดหวังให้กับผู้ชายในสังคมว่าต้องเป็นผู้นำที่เข้มแข็งตลอดเวลา ไม่สามารถแสดงความอ่อนแอได้ ต้องเหนือกว่าผู้หญิงเท่านั้น
แนวคิดเช่นนี้เป็นผลเสียต่อเพศหญิง ทำให้ผู้หญิงในสังคมต้องเผชิญกับการยัดเยียดภาพลักษณ์เหมารวมที่จำกัดขอบเขตการแสดงออกและลดบทบาทของตนให้เป็นได้แค่เพียงช้างเท้าหลัง แถมยังถูกสังคมมองว่าคำชมเหล่านี้เป็นเรื่องที่ &ldquo;น่ายินดี&rdquo; จึงมองข้ามปัญหาการเหยียดเพศแบบเนียน ๆ เช่นนี้ไป ยิ่งไปกว่านั้น Benevolent Sexism&nbsp; ลักษณะนี้ยังสร้างมายาคติให้กับตัวผู้หญิงหลายคนว่าชีวิตของพวกเธอนั้นจำเป็นจะต้องพึ่งพาผู้ชายรอบตัวให้ทำสิ่งต่าง ๆ ให้ ในขณะเดียวกันแนวคิดนี้ก็ส่งผลเสียกับเพศชาย ทำให้ผู้ชายต้องตกอยู่ภายใต้กรอบความกดดันว่าต้องปฏิบัติตนตามมาตรฐานความเป็นชายที่สังคมคาดหวัง เกิดเป็นความเป็นชายที่เป็นพิษ (Toxic Masculinity) ว่าผู้ชายต้องเข้มแข็ง เป็นช้างเท้าหน้า ทำให้มักไม่ได้รับความเห็นอกเห็นใจจากสังคมเมื่อตกเป็นเหยื่อของการคุกคามทางเพศ และถูกเหยียดหยามเมื่อให้ผู้หญิงที่เป็นคู่ครองเป็นฝ่ายหาเลี้ยงครอบครัว
&nbsp;
<h3>หมายความว่าเราจะชื่นชมคนอื่นไม่ได้เชียวหรือ</h3>
มาถึงตรงนี้ผู้อ่านบางคนก็อาจคิดว่า ถ้าอย่างนั้นหากผู้หญิงรอบตัวเราสามารถดูแลความเรียบร้อย ทำความสะอาดบ้านเรือนได้อย่างดีเยี่ยม หรือผู้ชายรอบตัวเราเป็นคนที่มีน้ำใจ ลุกให้ผู้หญิงที่ถือของพะรุงพะรังนั่งบนรถสาธารณะ เราก็ไม่สามารถที่จะชื่นชมคนเหล่านั้นได้เลยหรือ
การตระหนักได้ถึง Benevolent Sexism ในสังคมนั้นไม่ได้หมายความว่าเราไม่สามารถที่จะชื่นชมการกระทำที่ดีของคนทั่วไปได้ ไม่ได้หมายความว่าการกระทำเช่นนั้นเป็นสิ่งที่แย่และไม่ควรทำ หากแต่การชื่นชมนั้นไม่ควรเกิดขึ้นเพราะการกระทำนั้น &ldquo;ตรง&rdquo; กับบรรทัดฐานทางเพศที่สังคมกำหนด และการกระทำเช่นนั้นเป็นสิ่งที่ดีไม่ว่าคนที่กระทำนั้นจะเป็นเพศใดก็ตาม เปลี่ยนจากการชื่นชมในฐานะที่เป็น &ldquo;กุลสตรี&rdquo; และ &ldquo;สุภาพบุรุษ&rdquo; เป็นการชื่นชมในฐานะที่เป็น &ldquo;มนุษย์ผู้ทำสิ่งที่ดี&rdquo; ผู้ชายก็สามารถเป็นคนที่ดูแลความเรียบร้อย ทำความสะอาดบ้านเรือนได้อย่างสมบูรณ์แบบ ผู้หญิงก็สามารถเป็นฝ่ายลุกให้ผู้ชายที่ถือของพะรุงพะรังนั่งได้ เป็นการกระทำที่น่าชื่นชมเช่นกัน
&nbsp;
<h3>การเหยียดเพศแบบเนียน ๆ ที่บางทีก็ไม่รู้ตัว</h3>
หลายครั้งการเหยียดเพศแบบเนียน ๆ ผ่านคำชื่นชมนั้นก็ไม่ได้เกิดขึ้นจากความตั้งใจจะสร้างอคติทางเพศให้เกิดขึ้น หากแต่เป็นสิ่งที่ออกมาจากความคิดของเราที่ได้รับอิทธิพลจากการหล่อหลอมของสังคมซึ่งสอดแทรกการแบ่งแยกบทบาททางเพศมาเป็นเวลานาน ทำให้ Benevolent Sexism นั้นออกมาจากความเคยชิน
ดังนั้นการเริ่มตระหนักได้ถึงการเหยียดเพศที่แฝงอยู่ในคำพูดที่ดูไร้พิษสงและตระหนักถึงความรุนแรงที่ไม่ต่างจากการเหยียดเพศแบบเป็นปฏิปักษ์ (Hostile Sexism) จึงเป็นจุดเริ่มต้นที่ดีในการสำรวจความคิดของตัวเราเองที่มีต่อบทบาททางเพศและกำจัดอคติทางเพศเหล่านั้นออกไปในที่สุด
&nbsp;
แหล่งอ้างอิง
นภหทัย สิทธิฤทธิ์. (2563). ว่าแต่ &ldquo;ผู้หญิง&rdquo; ก็มี &ldquo;อภิสิทธิ&rdquo; ไม่ใช่เหรอ ?. สืบค้นจาก
https://www.thaiconsent.in.th/feminism101/004/
Daniels, E. A., &amp; Leaper, C. (2011). Gender issues. Encyclopedia of Adolescence, 151&ndash;159. Retrieved from https://doi.org/10.1016/b978-0-12-373951-3.00017-x&nbsp;
Weiss, S. (2015). 7 examples of benevolent sexism that are just as harmful as hostile sexism. Retrieved from https://www.bustle.com/articles/ 131418-7-examples-of-benevolent-sexism-that-are-just-as-harmful-as-hostile-sexism&nbsp;
Yi, J. (n.d.). THE ROLE OF BENEVOLENT SEXISM IN GENDER INEQUALITY. Retrieved from https://wp.nyu.edu/steinhardt-appsych_opus/the-role-of-benevolent-sexism-in-gender-inequality/&nbsp;

เด็กหญิงธรรมดาที่มีชีวิตเพื่อไอศกรีมช็อกโกแลตมินต์ ผัดกะเพรา และศิลปินที่รัก

Benevolent Sexism – คุณกำลังเหยียดเพศแบบเนียน ๆ อยู่หรือเปล่า

สาวหวานจ้วยแห่งลำน้ำเหือง รักเพลงโค้ก และการเต้ยโศกหน้าฮ้าน กรู๊ววว~

Sex Education written by a woman: ตำรารักฉบับผู้หญิงเขียน

with freedom, books, flowers, and the moon, who could not be happy?  -Oscar Wilde-

สำรวจจดหมายในหนังสือและภาพยนตร์

&ldquo;MBTI ของเธอคืออะไรเหรอ ของเราเป็น ENFP แหละ&rdquo;
เชื่อว่าหลายคนอาจเคยพบเจอกับบทสนทนานี้จากคนรอบตัว หรืออาจเป็นผู้เริ่มบทสนทนานี้กับคนรอบตัวเอง ไม่เช่นนั้นก็อาจเคยพบเห็นเจ้ารหัสตัวอักษรย่อภาษาอังกฤษ 4 ตัวบนหน้าโพรไฟล์ social media ต่าง ๆ มาบ้าง
บางคนอาจยังไม่คุ้นเคยนักว่าเจ้าตัวอักษรเหล่านี้ที่เรียงสลับกันไปได้ 16 รูปแบบ มันบ่งบอกอะไรได้บ้าง หลายคนอาจได้เคยศึกษามาบ้างแล้ว หรือหลายคนก็อาจมองว่าเป็นเรื่อง &ldquo;งมงาย&rdquo; เช่นเดียวกับความเชื่อที่ว่าหมู่เลือดและวันเดือนปีเกิดจะบอกบุคลิกภาพของคนเราได้อย่างไรอย่างนั้น
MBTI คืออะไร มีที่มาจากไหนกัน
MBTI ย่อมาจาก The Myers-Briggs Type Indicator เป็นหนึ่งในแบบทดสอบบุคลิกภาพที่รู้จักกันอย่างแพร่หลายและได้รับความนิยมสูงสุด โดยมีพื้นฐานมาจากทฤษฎีบุคลิกภาพของ Carl Gustav Jung นักจิตวิเคราะห์ชาวสวิส&nbsp;
แบบทดสอบ MBTI นั้นถูกออกแบบมาเพื่อบ่งบอกถึงความพึงพอใจในรูปแบบการมองโลกและการตัดสินใจของผู้ที่ทำการทดสอบ ด้วยการแบ่งเป็นขั้วตรงข้ามใน 4 ด้าน ได้แก่
Extraversion (E)&ndash;Introversion (I): คือการแบ่งบุคลิกภาพของคนจากความพึงพอใจที่จะพุ่งความสนใจของตนในการมองโลก คนที่จัดอยู่ในประเภท &ldquo;Extraverted&rdquo; ก็จะพอใจในการพุ่งความสนใจของตนไปที่โลกภายนอกมากกว่า และได้รับพลังงานจากการปฏิสัมพันธ์กับภายนอก ในขณะที่คนที่เป็น &ldquo;Introverted&rdquo; ก็จะพอใจที่จะให้ความสนใจกับโลกภายในของตนมากกว่า และได้รับพลังงานจากการอยู่กับตนเอง
Sensing (S)&ndash;Intuition (N): คือการแบ่งบุคลิกภาพของคนจากความพึงพอใจในวิธีการรับข้อมูลและการรับรู้ความเป็นไปของโลกที่แตกต่างกัน คนที่จัดอยู่ในประเภท &ldquo;Sensing&rdquo; จะพอใจกับการรับข้อมูลด้วยประสาทสัมผัสทั้งห้าอย่างเป็นระบบและเป็นขั้นเป็นตอน ต่างจากคนประเภท &ldquo;Intuition&rdquo; ที่จะชอบรับข้อมูลแบบเป็นมวลเดียว และพึ่งพาสัญชาติญาณในบริบทที่กว้างกว่า
Thinking (T)&ndash;Feeling (F): คือการแบ่งบุกคลิกภาพของคนจากความพึงพอใจในวิธีการตัดสินใจที่แตกต่างกันหลังจากได้รับข้อมูล คนที่จัดอยู่ในประเภท &ldquo;Thinking&rdquo; มักจะตัดสินใจด้วยตรรกะและเหตุผลแบบวัตถุวิสัย (Objective) ในขณะที่คนในประเภท &ldquo;Feeling&rdquo; มักพึ่งพาความเห็นอกเห็นใจและการมองสถานการณ์แบบจิตวิสัย (Subjective) มากกว่าในการตัดสินใจ
Judging (J)&ndash;Perceiving (P): คือการแบ่งบุคลิกภาพของคนจากความพึงพอใจในการดำเนินวิถีชีวิตบนโลก ผู้คนประเภท &ldquo;Judging&rdquo; มักชอบที่จะตัดสินใจไว้ล่วงหน้าก่อนลงมือทำ และดำเนินชีวิตตามแผนที่ได้วางไว้แล้วอย่างเป็นระบบ ในขณะที่ผู้คนที่มีลักษณะ &ldquo;Perceiving&rdquo; มักเปิดรับข้อมูลไปเรื่อย ๆ ก่อนที่จะลงมือทำ และเปิดรับทางเลือกใหม่ในชีวิตมากกว่าที่จะดำเนินไปตามแผนการ
เมื่อนำตัวอักษรย่อของทั้ง 4 ด้านที่ได้มาร้อยเรียงกันจึงเกิดเป็นรูปแบบบุคลิกภาพตามทฤษฎี MBTI ทั้ง 16 แบบ ได้แก่ ENTP ENTJ ENFP ENFJ ESTP ESTJ ESFP ESFJ INTP INTJ INFP INFJ ISTP ISTJ ISFP และ ISFJ
อย่างไรก็ตามการจัดประเภทคนด้วยการทดสอบบุคลิกภาพนี้ ไม่ได้หมายความว่าบุคคลนั้นจะต้องใช้ลักษณะรูปแบบการมองโลกและการตัดสินใจแต่เพียงขั้วใดขั้วหนึ่งในแต่ละด้านเท่านั้น แต่เป็นเพียงการบ่งบอกว่าบุคคลที่ทำการทดสอบมีแนวโน้มความ &ldquo;ชอบ&rdquo; หรือ &ldquo;พึงพอใจ&rdquo; ที่จะใช้ลักษณะใดมากกว่าเท่านั้น
&ldquo;ไม่มีทางที่มนุษย์เราจะมีบุคลิกเพียง 16 แบบบนโลก&rdquo;
แม้จะเป็นทฤษฎีการทดสอบบุคลิกภาพที่ได้รับความนิยมและเป็นที่รู้จักอย่างแพร่หลาย แต่แน่นอนว่า MBTI ก็ได้รับคำวิพากษ์วิจารณ์และความเห็นแย้งมากมายเช่นกัน นักวิชาการและนักจิตวิทยาหลายคนมองว่าแบบทดสอบบุคลิกภาพนี้เป็นเพียงการตลาดที่สร้างกำไรให้กับบริษัทเจ้าของลิขสิทธิ์เท่านั้น ข้อโต้แย้งมากมายต่างกล่าวถึงความไม่สมเหตุสมผลของการจัดประเภทของคนออกเป็นเพียงสองขั้ว ด้วยแบบสอบถามที่มีให้เลือกตอบเพียง &ldquo;ใช่&rdquo; และ &ldquo;ไม่ใช่&rdquo; เพราะแน่นอนว่าบุคลิกภาพของมนุษย์นั้นมีมิติที่หลากหลาย ซับซ้อน และการปฏิสัมพันธ์ของมนุษย์คนหนึ่งในบริบทที่แตกต่างกันก็มีความแตกต่างกันออกไปอีก ทำให้มนุษย์นั้นเป็นสิ่งมีชีวิตที่มีความลื่นไหลในวิถีชีวิตและบุคลิกภาพเกินกว่าที่จะนำมาจัดเป็นประเภทสองขั้วในสี่ด้านให้เหลือเพียง 16 ประเภทได้
หลายคนที่เคยทำแบบทดสอบ MBTI ก็อาจเคยประสบกับตนเองว่าเมื่อเวลาผ่านไป หรือเมื่อทำแบบทดสอบที่มีแหล่งที่มาต่างไปจากเดิม ผลลัพธ์ที่ได้กลับออกมาไม่เหมือนเดิม ไม่มีความคงที่ เนื่องจากในการอ่านคำถามแต่ละครั้งเราอาจทำความเข้าใจคำถามนั้นต่างกัน เราจินตนาการภาพของตนเองในสถานการณ์และบริบทที่ต่างกันออกไป ทำให้การเลือกตอบสนองของเราต่อคำถามเดิมในแต่ละครั้งก็อาจแตกต่างออกไป รวมไปถึงประสบการณ์ชีวิตที่มากขึ้น ความคิดและการมองโลกที่เปลี่ยนแปลงไปตามการเติบโตของเราในทุก ๆ วัน ก็อาจทำให้เราในวันนี้มีผลการทดสอบ MBTI ที่ต่างจากตัวเราเมื่อวานก็เป็นได้
เมื่อมาถึงจุดนี้จึงอาจมองได้ว่าแบบทดสอบบุคลิกภาพ MBTI รวมทั้งแบบทดสอบบุคลิกภาพอื่นที่มีความคล้ายคลึงกันนั้นไม่มีความน่าเชื่อถือ บางคนอาจมองว่าเป็นเรื่องงมงายไม่ควรเชื่อ แต่ถึงกระนั้นเราก็ยังเห็นผู้คนมากมายที่ยังคงสนใจทำแบบทดสอบเหล่านี้ และ MBTI ก็ยังคงได้รับความนิยม เป็นที่พูดถึงอยู่อย่างต่อเนื่องอยู่ดี
MBTI กับความเชื่อ และความเป็นจริง
แม้เราจะมองว่า MBTI เป็นเพียง &ldquo;ความเชื่อ&rdquo; ที่ไม่ได้สะท้อน &ldquo;ความเป็นจริง&rdquo; ของมนุษย์คนหนึ่ง แต่ความสงสัยใคร่รู้ของมนุษย์โดยเฉพาะในเรื่องของการสำรวจตัวตนของตนเองนั้นก็ยังคงเกิดขึ้นและมีอยู่อย่างไม่สิ้นสุด และในเมื่อมนุษย์นั้นเป็นสิ่งมีชีวิตที่ลุ่มลึกซับซ้อน &ldquo;ยากแท้จะหยั่งถึง&rdquo; ความเชื่อที่พอจะให้คำตอบ สนองความใคร่รู้ของเราเกี่ยวกับตัวตนได้บ้างอย่าง MBTI ก็คงเป็นสิ่งที่หลายคนยินดี &ldquo;เลือก&rdquo; ที่จะเชื่ออยู่ดี
ในที่สุดแล้ว &ldquo;ความเชื่อ&rdquo; กับ &ldquo;ความเป็นจริง&rdquo; ก็เป็นสิ่งที่ตัดสินได้ยากอยู่ดี ทฤษฎีทางวิทยาศาสตร์หลายทฤษฎีที่มนุษย์เคยยึดถือว่าคือ &ldquo;ความเป็นจริง&rdquo; ก็ถูกหักล้างด้วยการค้นพบ &ldquo;ความเป็นจริง&rdquo; ใหม่ในภายหลัง เราจึงไม่มีทางรู้ได้แน่ชัดเลยว่าสิ่งที่เรายึดถือเป็น &ldquo;ความเป็นจริง&rdquo; ในปัจจุบันจะกลายเป็นเพียง &ldquo;ความเชื่อ&rdquo; ไปในสายธารแห่งกาลเวลาหรือไม่ ดังนั้นการจะกล่าวว่า &ldquo;ความเชื่อ&rdquo; ใดเป็นสิ่งที่ควรหรือไม่ควรเชื่อ ก็ไม่อาจใช้หลักเกณฑ์ของ &ldquo;ความเป็นจริง&rdquo; มาตัดสินได้
สิ่งที่สำคัญกว่าคำถามที่ว่า &ldquo;สรุปแล้ว MBTI เป็นทฤษฎีที่ใช้ได้จริงหรือไม่&rdquo; จึงอาจเป็นคำถามที่ว่า &ldquo;หากเชื่อทฤษฎี MBTI แล้ว จะมีผลอะไรกับชีวิต&rdquo; แน่นอนว่าหากเรานำการทดสอบบุคลิกภาพเช่นนี้ไปตัดสินคนอื่นหรือแม้กระทั่งตนเองโดยไม่ได้คำนึงถึงปัจจัยอื่น ก็จะกลายเป็นการสร้างภาพลักษณ์เหมารวมที่ตีกรอบให้กับตัวเราและคนรอบข้างได้ กลายเป็นการตัดโอกาสในการพัฒนาตนเองและตัดโอกาสในการสร้างปฏิสัมพันธ์กับผู้อื่นจากการตัดสินคนด้วยตัวอักษรเพียงสี่ตัว ในทางกลับกันหากการเชื่อในทฤษฎีเดียวกันนี้เป็นเครื่องมือในการช่วยให้เราเข้าใจตนเองและผู้อื่นได้มากขึ้น ช่วยให้ตระหนักรู้ถึงมุมมองที่แตกต่างออกไปในการมองโลกและการตัดสินใจได้ หรือกระทั่งใช้ความเชื่อนี้เพื่อความบันเทิงในชีวิตประจำวัน ผลจาก &ldquo;ความเชื่อ&rdquo; เช่นนี้ก็คงจะควรค่าแก่การเชื่ออยู่ เพราะสุดท้ายแล้วชีวิตของมนุษย์เราก็ยังคงหล่อเลี้ยงด้วย &ldquo;ความเชื่อ&rdquo; ทั้งหลายต่อไป
.
แล้ว MBTI ของคุณผู้อ่านล่ะ เป็นประเภทไหนกัน ส่วนของคนเขียนเป็น CUTE ค่ะ :D
&nbsp;
แหล่งอ้างอิง
King, S. P., &amp; Mason, B. A. (2020). Myers-Briggs Type Indicator. The Wiley Encyclopedia of&nbsp;
Personality and Individual Differences: Measurement and Assessment, 315-319. doi:&nbsp;
10.1002/9781119547167.ch123
Stromberg, J., &amp; Caswell, E. (2014). Why the Myers-briggs test is totally meaningless. Vox. Retrieved from https://www.vox.com/2014/7/15/5881947/myers-briggs-personality-test-meaningless&nbsp;

MBTI - มนุษย์เราจะมีแค่ 16 ประเภทจริงหรือ

โอ้ความรักหรือเป็นเช่นลมหนาว: ส่องนิยามความรักของตัวละครในวรรณคดี

&ldquo;ความหวัง&rdquo; เป็นสิ่งที่มนุษย์มักกล่าวถึงอยู่เสมอเมื่อต้องเผชิญกับเหตุหายนะ แม้หายนะนั้นจะมาพร้อมกับความมืดมิดในสภาวะ &ldquo;สิ้นหวัง&rdquo; แต่มนุษย์เราก็พร้อมที่จะจุดไฟแห่ง &ldquo;ความหวัง&rdquo; ให้กลับมาโชติช่วงได้อีกครั้ง และยังคงยืนหยัดท้าทายหายนะทั้งหลายนั้นต่อไป
<img src="https://admin.chu.in.th/assets/2606f604-3391-418b-8782-68382423eb31" alt="Hope Copy" width="960" height="600" />
&nbsp;
ความหวังคืออะไร
Charles Richard Snyder นักจิตวิทยาผู้เชี่ยวชาญด้านจิตวิทยาเชิงบวก ได้ให้ความหมายของคำว่า ความหวัง (Hope) เอาไว้ว่า ความหวังคือสภาวะการรับรู้ที่มีพื้นฐานมาจากภาพความสำเร็จของเป้าหมายที่เรามี ประกอบกับความเชื่อว่าเราสามารถบรรลุภาพความสำเร็จนั้นได้จริง ตามทรรศนะของ Snyder แล้ว &ldquo;ความหวัง&rdquo; นี่แหละคือกระบวนการคิดที่ทำให้มนุษย์เรายังอยู่บนโลกใบนี้ได้
จากตำนานกรีกโบราณเรื่องของ &ldquo;กล่องแพนดอร่า&rdquo; เราน่าจะคุ้นเคยกันดีว่า &ldquo;ความหวัง&rdquo; คือสิ่งสุดท้ายที่เหลืออยู่ภายในกล่องหลังจากที่นางแพนดอร่าได้เปิดกล่องปลดปล่อยสิ่งชั่วร้ายและหายนะออกไปสู่โลกมนุษย์ บรรดาปราชญ์ในยุคเรอเนซองซ์ได้ตีความ &ldquo;ความหวัง&rdquo; จากตำนานกล่องแพนดอร่าไว้ว่าเป็นสิ่งที่ปลอบประโลมมนุษย์ท่ามกลางสถานการณ์อันโหดร้ายที่เป็นไปบนโลก
สำหรับชาวยิวและชาวคริสต์ &ldquo;ความหวัง&rdquo; คือสิ่งสำคัญที่ยึดเหนี่ยวและเชื่อมโยงมนุษย์กับพระผู้เป็นเจ้า เป็นเจตจำนงที่มนุษย์ยึดมั่นในการดำรงอยู่ท่ามกลางโลกอันโหดร้าย ชาวยิวถือว่าตนคือชนชาติแห่งความหวังท่ามกลางโลกอันโหดร้าย ดิ้นรนเพื่อมีชีวิตรอดรอวันได้รับการปลดปล่อยโดยผู้ถูกเลือกจากพระผู้เป็นเจ้า ส่วนชาวคริสต์นั้นมองว่าความหวังคือสิ่งสำคัญต่อความยึดมั่นในพระผู้เป็นเจ้า เป็นหนึ่งในคุณธรรมสูงสุด 3 ประการ ร่วมกับ &ldquo;ความรัก&rdquo; และ &ldquo;ความศรัทธา&rdquo;
แม้กระทั่งในมุมมองของศาสนาพุทธที่มอง &ldquo;ความหวัง&rdquo; เป็นกิเลสที่ต้องละทิ้งในการจะเข้าถึงนิพพานซึ่งเป็นเป้าหมายสูงสุด แต่พุทธก็ยังยอมรับว่ามีเพียงพระอรหันต์เท่านั้นที่จะปราศจาก &ldquo;ความหวัง&rdquo; ได้ ดังนั้นในแง่ของปุถุชนทั่วไป ศาสนาพุทธจึงยังมองว่า &ldquo;ความหวัง&rdquo; สามารถนำมาใช้เป็นแรงขับเคลื่อนในชีวิตได้ ดังทัศนะที่มีหลักการว่า &ldquo;พึงใช้ความหวังละความหวัง&rdquo;
แต่ในมุมมองของบางคน &ldquo;ความหวัง&rdquo; อาจดูไม่ใช่สิ่งที่ยิ่งใหญ่อะไร บางคนอาจไม่ได้มีเป้าหมายยิ่งใหญ่ในชีวิตที่จะนำมาซึ่ง &ldquo;ความหวัง&rdquo; อย่างที่ Snyder นิยาม ไม่ได้ประสบกับสิ่งโหดร้ายจนต้องแสวงหาสิ่งปลอบประโลม แล้วก็ไม่ได้ศรัทธาในพระเจ้า &ldquo;ความหวัง&rdquo; ของบางคนจึงอาจเป็นเพียงความปรารถนาเล็ก ๆ น้อย ๆ ในชีวิต อย่างการได้รับประทานอะไรอร่อย ๆ เป็นอาหารกลางวันในวันนี้ก็เท่านั้น
ไม่ว่าจะนิยามคำว่า &ldquo;ความหวัง&rdquo; ในแบบใด ก็จะเห็นได้ว่าแก่นของ &ldquo;ความหวัง&rdquo; ที่ทุกคนเห็นตรงกันคือการเป็นสิ่งที่มนุษย์มีและจะนำพาให้มนุษย์ดำเนินชีวิตต่อไป ไม่ว่าโลกจะดำเนินไปอย่างไร
&ldquo;ความหวัง&rdquo; ของบางคนอาจยิ่งใหญ่และเปี่ยมไปด้วยพลังแห่งศรัทธา &ldquo;ความหวัง&rdquo; ของบางคนอาจเล็กน้อยแต่ก็เพียงพอในการใช้ชีวิต บางคนอาจกำลังมองหา &ldquo;ความหวัง&rdquo; ในการใช้ชีวิตของตนเองอยู่ บางคนก็อาจรู้สึกว่า &ldquo;ความหวัง&rdquo; ในตัวของตนเองได้มอดดับลงไปเสียแล้ว
&nbsp;
หากมนุษย์สูญสิ้นซึ่งความหวัง
เมื่อชีวิตมนุษย์มีแสงสว่างที่เรียกว่า &ldquo;ความหวัง&rdquo; ก็ย่อมก่อกำเนิดเงามืดอีกด้านหนึ่งที่เรียกว่า &ldquo;ความผิดหวัง&rdquo; ตามมาด้วย ในชีวิตของเราหลายคนอาจต้องประสบกับ &ldquo;ความหวัง&rdquo; และ &ldquo;ความผิดหวัง&rdquo; วนเวียนกันไปซ้ำแล้วซ้ำเล่าเป็นวัฏจักรไม่รู้จบ &ldquo;ความท้อถอย&rdquo; อาจคืบคลานเข้ามาในจิตใจเมื่อต้องประสบกับ &ldquo;ความผิดหวัง&rdquo; ที่ไม่มีวี่แววจะสิ้นสุด เราอาจรู้สึกไปว่าตัวเรานั้นได้ &ldquo;สูญสิ้น&rdquo; ซึ่ง &ldquo;ความหวัง&rdquo; ไปเสียแล้ว ภาพอนาคตอันสวยงามที่เกิดจาก &ldquo;ความหวัง&rdquo; ดูจะกลายเป็นเพียงภาพจินตนาการของโลกในอุดมคติที่ไม่มีวันเกิดขึ้นได้จริง กลายเป็นเพียงมายาและคำพูดสวยหรูที่มีไว้ให้นักพูดสร้างแรงบันดาลใจทั้งหลายหยิบยกมาใช้อย่างฉาบฉวยแต่ภายในความหมายกลับกลวงและว่างเปล่า หรือแท้จริงแล้ว &ldquo;ความหวัง&rdquo; นั้นจะไม่มีอยู่จริงในโลกมนุษย์
แต่แม้จะไร้ซึ่งความหวัง ชีวิตมนุษย์เราก็ยังคงต้องดำเนินต่อไป ไม่ว่าสิ่งนั้นที่เราใช้รักษาเยียวยาจิตใจและประคับประคองนำทางให้เราก้าวเดินต่อไปนั้นจะเรียกว่าอะไรก็ตาม หากในที่สุดมันคือแสงที่จุดประกายขึ้นมาอีกครั้งหนึ่ง ส่องสว่างในจิตใจของเราท่ามกลางความมืดมิด ท่ามกลางความท้อแท้สิ้นหวัง สิ่งนั้นเองก็อาจเรียกได้ว่าเป็น &ldquo;ความหวัง&rdquo; ครั้งใหม่ แม้แสงนั้นจะริบหรี่ราวกับหิ่งห้อย แต่นั่นก็คงเพียงพอแล้วสำหรับมนุษย์เราที่จะยังคงยืนหยัดต่อไปอย่างท้าทาย และแม้จะต้องล้มลง ต้องสูญสิ้นซึ่งความหวังและศรัทธาอีกสักกี่ครั้ง มนุษย์เราก็จะจุดประกาย &ldquo;ความหวัง&rdquo; ครั้งใหม่ขึ้นมาได้อีกเสมอ
&nbsp;
เพราะเป็นมนุษย์จึงมีความหวัง
Ernst Bloch นักปรัชญาชาวเยอรมันได้แสดงทัศนะเอาไว้ในผลงานที่มีชื่อว่า Geist der Utopia (The Spirit of Utopia) ว่ามนุษย์โดยพื้นฐานต่างก็มีจิตสำนึกผูกพันอยู่กับ &ldquo;ความหวัง&rdquo; ในเวลาต่อมาทัศนะดังกล่าวของ Bloch ก็ได้กลายมาเป็นรากฐานทางความคิดให้กับผลงานชิ้นสำคัญของเขาที่มีชื่อว่า The Principle of Hope ที่พยายามพิสูจน์ว่า &ldquo;ความหวัง&rdquo; เป็นสิ่งที่มีความสำคัญและเป็นส่วนหนึ่งของชีวิตมนุษย์ ไม่ว่าจะเป็นเสรีภาพ ความสุข หรือกระทั่งโลกในอุดมคติ มนุษย์ล้วนแล้วแต่มี &ldquo;ความหวัง&rdquo; ในสิ่งเหล่านี้ทั้งนั้น และ &ldquo;ความหวัง&rdquo; ของมนุษย์เหล่านี้ก็เป็นแรงผลักดันให้มนุษย์พัฒนาไปข้างหน้าอย่างไม่จบสิ้น
ดังนั้นจึงอาจกล่าวได้ว่า &ldquo;มนุษย์&rdquo; และ &ldquo;ความหวัง&rdquo; เป็นสิ่งที่แยกขาดจากกันไม่ได้ ตราบใดที่มนุษย์ยังมีชีวิตอยู่บนโลกใบนี้ มนุษย์ก็ย่อมมีความหวังและใช้ความหวังเป็นพลังในการยืนหยัดฟันฝ่าอุปสรรคในชีวิต แม้ว่ามรสุมชีวิตที่มนุษย์ต้องเผชิญจะพัดพาแสงไฟแห่งความหวังของมนุษย์ต้องดับลงสักกี่ครั้ง มนุษย์ก็ยังจะจุดไฟแห่งความหวังในตัวตนให้กลับมาโชติช่วงได้อยู่เสมอ
&ldquo;เพราะเป็นมนุษย์ มนุษย์จึงมีความหวัง&rdquo; ขอให้พลังแห่งความหวังจงสถิตอยู่กับทุกท่านที่อ่านบทความนี้จนจบ
&nbsp;
&nbsp;
ขอบคุณ J-Hope วง BTS สำหรับการเป็น &ldquo;ความหวัง&rdquo; ให้กับ ARMY อีกหลาย ๆ คน รวมถึงเป็นแรงบันดาลใจสำหรับการเขียนบทความนี้ด้วย Happy Birthday ค่ะ :D
 
แหล่งอ้างอิง
กิตติพล สรัคคานนท์. (2563). &ldquo;เพราะผิดหวัง ความหวังจึงเป็นความหวัง&rdquo; ความหวังคืออะไรและเหตุใดเราต้องมีหวัง. สืบค้นจาก https://adaymagazine.com/principle-of-wish
เดโชพล เหมนาไลย และ พิชญรัตน์ เหมนาไลย. (2563). แนวคิดเรื่อง &ldquo;ความหวัง&rdquo; ในพุทธศาสนาเถรวาท. วารสารบัณฑิตศึกษาปริทรรศน์, 16(2), 12-29.
วณัฐย์ พุฒนาค. (2559). &lsquo;ความหวัง&rsquo; คืออะไร ? อยู่อย่างมีหวังได้หรือไม่ ? ในวันที่บ้านเมืองไร้ซึ่งความหวัง. สืบค้นจาก https://thematter.co/social/hope-in-hopless-world/7408&nbsp;
Houston, E. (2022). What is Hope in Psychology + 7 Exercises &amp; Worksheet. Retrieved from https://positivepsychology.com/hope-therapy/?fbclid=IwAR3Doo7pC6a_O6YiX Gt0_mlTqM-PJLvKEaTrvBTwgxbIlvH7wWKooSrTUSM

ซังกุงสูงสุดแห่งสวนไม้ดอกฤดูหนาว ; forget me not

Hope - เพราะเป็นมนุษย์จึงมีความหวัง

ปัจจุบันการเล่นโซเชียลมีเดียคงกลายเป็นสิ่งปกติที่ใคร ๆ ก็ทำกัน และกลายเป็นส่วนหนึ่งของชีวิตประจำวันของคนในยุคนี้ไปแล้ว ไม่ว่าจะเล่นเพื่อติดตามข่าวสาร แชร์เรื่องราวของตนเอง หรือจะด้วยเหตุผลใดก็ตาม การอยู่ในโลกโซเชียลก็คงสร้างความเพลิดเพลินและสนุกสนานให้กับหลายคนไม่น้อยเลยทีเดียว อย่างไรก็ตาม ยังมีคนจำนวนมากที่ต้องพบเจอปัญหาหลาย ๆ อย่างจากการเสพข่าวสาร เรื่องราว ชีวิตของคนอื่นบนโลกโซเชียล ซึ่งหนึ่งในปัญหาหลักที่พบเจอก็คือ &ldquo;การเปรียบเทียบตัวเองกับคนอื่นบนโซเชียลมีเดีย&rdquo;
บางครั้งหลายคนที่คอยติดตามเรื่องราว ชีวิตต่าง ๆ ของคนอื่นบนสังคมออนไลน์ ไม่ว่าจะเป็นคนที่รู้จักหรือไม่รู้จักก็ตาม อาจเคยมีความคิดที่ว่า ทำไมคนที่เราติดตามบนสังคมออนไลน์เหล่านั้น ถึงมีชีวิตที่ดีกันจังเลยนะ แล้วก็อดไม่ได้ที่จะนำภาพเหล่านั้นมาเปรียบเทียบกับตัวเอง จนทำให้คำถามมากมายพรั่งพรูขึ้นในหัวของพวกเขา ไม่ว่าจะเป็น &ldquo;ทำไมทุกคนถึงมีชีวิตที่ดีจังเลยนะ ได้ไปกินอาหารดี ๆ ไปเที่ยวที่หรู ๆ มีกระเป๋าสวย ๆ ถือใช้ตลอดเลย&rdquo; หรือว่า &ldquo;ทำไมคนอื่นดูขยันจังเลย เรียนก็เก่ง บนโซเชียลก็เห็นโพสต์ไปทำกิจกรรมของมหา&rsquo;ลัยทุกอย่างเลย ทำไมฉันแค่เรียนวัน ๆ นึงก็หมดแรงไม่อยากทำอะไรแล้ว แต่ดูคนอื่นสิ&rdquo; &ldquo;ทำไมคนนี้สวย หุ่นดีจัง เห็นรูปบนไอจีแล้วนึกว่านางแบบ&rdquo; หรือความคิดมากมายในหัวเกิดขึ้นต่าง ๆ นานา โดยไม่หยุดที่จะเปรียบเทียบชีวิตของตัวเองกับเรื่องราวของคนอื่นบนโลกโซเชียล หากโชคดีหน่อยความคิดเหล่านั้นก็คงเป็นเพียงแค่ความคิดชั่ววูบที่มากวนใจได้ไม่นานนัก ในทางกลับกัน หากพวกเขาไม่สามารถนำความคิดเหล่านั้นออกไปจากหัว แล้วจมอยู่กับความคิดอย่างนี้ไปเรื่อย ๆ จนบางทีมันก็ค่อย ๆ กัดกินสภาพจิตใจ ความรู้สึก ความเชื่อมั่นในตัวพวกเขาไปทีละนิด ๆ ทำให้บางทีพวกเขาก็อดน้อยใจในตัวเองไม่ได้ว่าทำไมชีวิตพวกเขาถึงไม่ดีเหมือนคนอื่นบ้าง
<img src="https://admin.chu.in.th/assets/27602d36-6908-4e76-b2ec-18c7b70b3449" alt="Copy of Social Media ชีวิตดี ๆ (?) ที่ลงตัว ภาพประกอบบทความ" width="960" height="600" />
อย่างไรก็ตาม แท้จริงแล้ว เรื่องราวสุดสมบูรณ์แบบเหล่านั้นที่พวกเขาได้เห็นบนโซเชียลมีเดีย มันไม่ใช่เรื่องราวทั้งหมดที่เกิดขึ้นในชีวิตของคนเหล่านั้น บางทีอาจจะเป็นเพียงแค่ชีวิตดี ๆ เพียงช่วงเวลาหนึ่งที่เผยให้ดูจากชีวิตในหนึ่งวันของพวกเขาแค่เพียงเท่านั้นเอง ภาพต่าง ๆ ที่ถ่ายทอดออกไปในโลกโซเชียลนั้น ไม่ได้แสดงถึงเรื่องราว ความรู้สึกทั้งหมดในชีวิตจริงของพวกเขา ว่าพวกเขาเองก็ไม่ได้มีความสุขได้ตลอดเวลาหรอกนะ บางครั้งก็มีสุข มีทุกข์ เป็นเรื่องปกติ ไม่มีใครในโลกนี้ที่สมบูรณ์แบบ ไม่มีใครมีความสุขได้ตลอดเวลา แต่เพียงแค่หลายคนเลือกที่จะถ่ายทอดแต่สิ่งดี ๆ เรื่องราวดี ๆ ของตัวเองบนแพลตฟอร์มออนไลน์ก็เพียงแค่นั้น ซึ่งพวกเขาไม่ผิดที่จะทำเช่นนั้น เพราะทุกคนมีสิทธิ์ที่จะเลือกได้ว่าอยากโพสต์อะไรบนโซเชียลมีเดีย หรือบางทีพวกเขาแค่อยากจะเก็บแต่ความทรงจำดี ๆ เรื่องราวดี ๆ ของตัวเองไว้บนแพลตฟอร์มออนไลน์ก็เท่านั้นเอง และคนที่เล่นโซเชียลมีเดียแล้วเกิดน้อยใจ อิจฉาชีวิตคนอื่นนั้นก็ไม่ผิดเช่นกัน ไม่ผิดที่พวกเขาจะชอบอยู่ในโลกโซเชียล ไม่ผิดที่พวกเขาจะเผลอเปรียบเทียบชีวิตของตัวเองกับคนอื่น
แต่ท้ายที่สุดแล้ว พวกเขาควรระลึกไว้เสมอว่า อย่าไปยึดติดกับทุกอย่างบนโลกโซเชียลมากขนาดนั้น หากเล่นแล้วเกิดความรู้สึกไม่ดีกับตัวเอง หรือความรู้สึกใด ๆ ก็ตามที่ทำให้เป็นทุกข์ ขอให้ลองออกห่างจากโลกโซเชียลแล้วหันมาอยู่กับตัวเอง อยู่กับโลกแห่งความเป็นจริง และตระหนักอยู่เสมอว่า คุณไม่จำเป็นต้องมีชีวิตที่ดี ชีวิตที่เก่ง หรือชีวิตที่มีความสุขตลอดเวลาเหมือนกับคนอื่นบนโลกโซเชียลหรอกนะ เพราะนอกจากสิ่งเหล่านั้นจะไม่ใช่เรื่องราวทั้งหมดของชีวิตพวกเขาแล้ว นิยามของคำว่า "ความสุข" ของแต่ละคนนั้นก็ไม่เหมือนกัน คุณไม่ควรเอาความสุขของตัวเองไปขึ้นอยู่กับใคร ไม่ต้องเปรียบเทียบกับใคร ตราบใดที่คุณมีความสุขกับสิ่งที่ตัวเองทำ สิ่งที่ตัวเองเป็น ก็นับว่าเป็นเรื่องที่งดงามมากแล้ว ชีวิตที่มีเพียงครั้งเดียวนี้ จงใช้ชีวิตในรูปแบบของตัวคุณเอง และทำให้ตัวเองเป็นของขวัญสำหรับชีวิต แค่นี้ก็เพียงพอแล้ว :-)

Social media ชีวิตดี ๆ (?) ที่ลงตัว

CW: Sex
&ldquo;เซ็กซ์ (sex)&rdquo; เป็นเรื่องธรรมชาติที่ถูกวัฒนธรรมตีกรอบไว้ ทำให้เราไม่สามารถพูดถึงเรื่องเซ็กซ์ได้อย่างเปิดเผยและตรงไปตรงมาเท่าที่ควร วัยรุ่นถูกสั่งสอนให้รู้จักหักห้ามใจ รักนวลสงวนตัว ทั้ง ๆ ที่เป็นช่วงเวลาที่ร่างกายและอารมณ์ความรู้สึกกำลังเปลี่ยนแปลง อีกทั้งการสั่งสอนจากสังคมรอบข้างที่ทำให้เรามองว่าเซ็กซ์เป็นเรื่องน่าอาย หลายคนจึงรับไม่ได้ที่ตัวเองเกิดอารมณ์ทางเพศ อย่างไรก็ตาม เราต้องย้อนกลับมาตั้งคำถามว่า การสอนให้เรา &ldquo;กลัวเซ็กซ์&rdquo; จะเป็นผลดีมากกว่าการสอนให้เรารู้จัก &ldquo;มีเซ็กซ์อย่างปลอดภัย&rdquo; จริงหรือ ?
การมีความรู้เรื่องเซ็กซ์จะช่วยให้เราสามารถหาทางออกในการจัดการอารมณ์ทางเพศได้อย่างถูกต้องและปลอดภัย หากใครที่กำลังคิดจะมีเซ็กซ์แต่ยังไม่มั่นใจว่าตนเองมีความพร้อมจริงหรือไม่ เช็กลิสต์ 9 ข้อนี้จะช่วยสำรวจความพร้อมให้กับทุกท่านได้
<img src="https://admin.chu.in.th/assets/b71cd78e-d696-41a2-b536-98cbae1f2e99" alt="Copy of 9 ข้อต้องเช็ก เราพร้อมมีเซ็กซ์หรือยังนะ? ประกอบ" width="960" height="600" />
&nbsp;
<h3>1.&nbsp;รู้จักการป้องกันตนเอง</h3>
เราต้องรู้จักป้องกันตนเองจากโรคที่สามารถติดต่อผ่านการมีเพศสัมพันธ์ โดยการสวมถุงยางอนามัยทุกครั้งที่มีเซ็กซ์ ไม่อะลุ่มอล่วยหรือใจอ่อนเมื่ออีกฝ่ายขอมีเซ็กซ์แบบไม่ใช้ถุงยางอนามัยโดยเด็ดขาด และถ้าเราเป็นผู้หญิง &ldquo;การตั้งครรภ์ไม่พึงประสงค์&rdquo; ก็เป็นอีกสิ่งหนึ่งที่เราควรตระหนักไม่น้อยกว่าโรคติดต่อทางเพศสัมพันธ์ กล่าวคือ ควรศึกษาวิธีการคุมกำเนิด เพื่อเลือกวิธีที่เหมาะสมกับตนเองมากที่สุด นอกจากนี้ต้องกล้าที่จะเดินเข้าไปในร้านขายยาหรือร้านสะดวกซื้อเพื่อขอซื้อถุงยางอนามัยหรือเจลหล่อลื่น เพื่อให้สามารถมีเซ็กซ์ได้อย่างปลอดภัย
<h3>2. เคารพซึ่งกันและกัน ให้ความสำคัญกับ consent</h3>
เราต้องกล้าที่จะพูดว่า &ldquo;ไม่&rdquo; เมื่อเราไม่อยากทำและไม่ต้องการอะไร หรือพูดว่า &ldquo;ตกลง&rdquo; เมื่อเราเห็นด้วยกับคู่นอน เราต้องสบายใจที่จะพูดในสิ่งที่เราต้องการจริง ๆ โดยปราศจากการกดดันของอีกฝ่าย อีกทั้งเราต้องสามารถเชื่อใจคู่นอนของเราได้ว่า เขาจะเคารพและให้เกียรติความคิด ความรู้สึกและร่างกายของเรา และเราเองก็ต้องเคารพและให้เกียรติอีกฝ่ายเช่นเดียวกัน
<h3>3. กล้าที่จะพูดคุยกับคุณหมอหรือผู้ให้บริการด้านสุขภาพ</h3>
บางครั้งเราต้องการคำแนะนำจากผู้เชี่ยวชาญในการคุมกำเนิดหรือการป้องกันโรคติดต่อทางเพศสัมพันธ์ เพราะหลังจากมีเซ็กซ์แล้วอาจเกิดอาการไม่พึงประสงค์ต่อร่างกาย เช่น อวัยวะเพศของเราได้ ดังนั้นเราจึงต้องกล้าที่จะพูดคุยกับคุณหมอหรือผู้ให้บริการด้านสุขภาพเพื่อจะได้รับคำแนะนำที่ถูกต้อง และหากร่างกายของเราผิดปกติก็จะได้รีบดำเนินการรักษา เพื่อไม่ให้ส่งผลเสียต่อร่างกายในระยะยาว
<h3>4. เข้าใจกลไกของเซ็กซ์</h3>
เราต้องเข้าใจกลไกของเซ็กซ์ โดยการเข้าใจร่างกายของเรา และร่างกายของอีกฝ่ายว่ามีกลไกอย่างไร รวมถึงต้องเข้าใจถึงลักษณะปฏิสัมพันธ์ระหว่างเราและคู่นอนของเรา เพื่อให้การมีเซ็กซ์สามารถดำเนินไปได้อย่างราบรื่น
<h3>5. เคยสำเร็จความใคร่ด้วยตนเอง</h3>
จากบทความเรื่อง &ldquo;Are there side effects to masturbation ?&rdquo; พบว่าการสำเร็จความใคร่ด้วยตนเองเป็นการสำรวจร่างกาย รวมถึงความพึงพอใจในร่างกายของตนเอง ซึ่งจะช่วยให้เรารู้จักร่างกายของตัวเองมากขึ้น รู้ว่าเราชอบจุดไหน ไม่ชอบจุดไหน อะไรที่ทำให้เรารู้สึกดีในขณะที่มีเซ็กซ์ ส่งผลให้เราสามารถสื่อสารกับอีกฝ่ายได้อย่างถูกต้องและชัดเจนมากยิ่งขึ้น
<h3>6. พูดกับอีกฝ่ายได้อย่างตรงไปตรงมา</h3>
เราต้องกล้าที่จะพูดกับอีกฝ่ายอย่างตรงไปตรงมาว่าเราชอบอะไร สามารถแสดงความปรารถนาของเราต่อคู่นอนได้อย่างไม่เขินอาย สามารถสื่อสารกับคู่นอนได้ว่าเรา &ldquo;ต้องการ&rdquo; อะไรในการมีเซ็กซ์ครั้งนี้ เพื่อให้การมีเซ็กซ์สามารถตอบสนองทั้งเราและคู่นอนได้อย่างตรงใจและตรงจุด
<h3>7. มั่นใจว่ารู้สึกอยากมีเซ็กซ์ได้โดยไม่ต้องพึ่งสุราหรือสารเสพติด</h3>
เราต้องมั่นใจว่าเราต้องการที่จะมีเซ็กซ์กับคู่นอนในขณะที่สติสัมปชัญญะของเราครบถ้วนสมบูรณ์ และเราสามารถจินตนาการถึงการใกล้ชิดทางกายกับคู่นอนได้ โดยไม่ได้เกิดจากการเมาสุราหรือเสพสารเสพติด เพราะหากเราเลือกที่จะมีเซ็กซ์โดยไร้ซึ่งสติแล้วนั้นจะทำให้เราไม่ได้มีเซ็กซ์จากความปรารถนาที่แท้จริง อีกทั้งอาจทำให้ความระมัดระวังในการป้องกันลดลง ทำให้เกิดความเสี่ยงด้านการตั้งครรภ์ไม่พึงประสงค์และโรคติดต่อทางเพศสัมพันธ์ตามมา
<h3>8. การมีเซ็กซ์ไม่ได้แปลว่าเรากลายเป็นของใคร หรือใครจะกลายเป็นของเรา</h3>
หากเราเลือกที่จะมีเซ็กซ์กับแฟน ต้องเข้าใจว่าเซ็กซ์ไม่ใช่ &ldquo;เครื่องผูกมัดทางความสัมพันธ์&rdquo; เซ็กซ์ก็คือกิจกรรมหนึ่งที่เราและคู่นอนเลือกที่จะทำเท่านั้น การที่เรามีเซ็กซ์กับแฟนไม่ได้หมายความว่าเรากับเขาจะไม่มีวันที่จะเลิกรากันได้ และเซ็กซ์ไม่ใช่เครื่องมือตีตราว่าเรากลายเป็นของคู่นอน และคู่นอนคนนั้นกลายเป็นของเราแต่อย่างใด
<h3>&nbsp;9. ประสบการณ์การมีเซ็กซ์ครั้งนี้อาจไม่เป็นดั่งที่หวัง</h3>
หลายคนติดภาพจำการมีเซ็กซ์ว่าจะต้องราบรื่นจนไปถึงจุดสุดยอดทั้งสองฝ่าย ทั้งที่ความเป็นจริงแล้วไม่เป็นอย่างนั้น ระหว่างมีเซ็กซ์อาจเกิดปัญหาต่าง ๆ ขึ้นมาจนส่งผลให้การมีเซ็กซ์ติดขัดและต้องล้มเลิกไปกลางคัน คู่นอนอาจจะต้องการเลิกหรือปฏิเสธการมีเซ็กซ์ระหว่างที่กำลังทำกิจกรรมอยู่ก็เป็นได้ ซึ่งเราต้องเรียนรู้ที่จะยอมรับสิ่งที่อาจเกิดขึ้นได้นี้ รวมถึงเรียนรู้ที่จะจัดการกับอารมณ์ความรู้สึกของตัวเองหากต้องประสบกับเหตุการณ์เช่นนี้
 หากสำรวจตนเองจากเช็กลิสต์ 9 ข้อ ทั้งในเรื่องแรงจูงใจการมีเซ็กซ์ ความมั่นคงทางอารมณ์ ความพร้อมทางร่างกาย และความสัมพันธ์ของเราและคู่นอน แล้วพบว่าตนเองมีความพร้อมที่จะมีเซ็กซ์แล้ว ก็ถือได้ว่าเป็นการเริ่มต้นการมีเซ็กซ์ที่ดี อย่างไรก็ตาม การมีเซ็กซ์ต้องได้รับความยินยอมจากทุกฝ่าย อีกทั้งต้องตระหนักถึงกฎหมายอาญาในเรื่องของการพรากผู้เยาว์ด้วย ที่สำคัญ อย่าลืมใช้ถุงยางอนามัยในการป้องกันและทุกครั้งที่มีเซ็กซ์ต้องมีสติรู้ตัวอยู่เสมอ เพื่อการมีเซ็กซ์ที่ปลอดภัย สนุกและมีความสุขสำหรับทั้งตัวเราและอีกฝ่าย&nbsp;
&nbsp;
&nbsp;
แหล่งอ้างอิง
แลง, เจ. (2563). เพศศึกษากติกาใหม่: ไกด์บุ๊คว่าด้วยความยินยอม เซ็กซ์ และความสัมพันธ์ที่ดีสำหรับวัยรุ่น (ธิดารัตน์ เจริญชัยชนะ, ผู้แปล). กรุงเทพฯ: บุ๊คสเคป.
Hannah Nichols. (2020, 23 January). Are there side effects to masturbation?. MedicalNewsToday. Retrievedhttps://www.medicalnewstoday.com/articles/320265

หนังสือ ดนตรี กวี ศิลปะ

9 ข้อต้องเช็ก เราพร้อมมีเซ็กซ์หรือยังนะ ?

Keep fighting and following the (NCT) dream!

หลังจากเข็มสั้นและเข็มยาววนโคจรมายังตำแหน่งเดิมอีกครั้งในช่วงเวลาเลิกงาน ท้องฟ้าที่เปลี่ยนเป็นสีหม่นบ่งบอกว่าภาระงานที่แสนน่าเหน็ดเหนื่อยของวันนี้เป็นอันสิ้นสุดลงแล้ว ถึงเวลาเอาคำว่า งาน งาน งาน และการประชุมออกไปจากหัว เวลาแห่งการพักผ่อนที่ไร้ซึ่งคำสั่งชวนปวดหัวจากเจ้านายและลูกค้ามาถึงแล้ว เอาละ วันนี้ตั้งใจทำงานอย่างเต็มที่ที่สุดแล้ว เพราะฉะนั้นจะให้รางวัลตัวเองด้วยการดูซีรีส์ให้ตาแฉะไปเลย!
ระหว่างที่กำลังยืนรอรถไฟฟ้ามาเทียบชานชาลา ใจก็พลางครุ่นคิดว่า ค่ำคืนนี้จะดูซีรีส์สัญชาติไทย จีน หรือเกาหลีก่อนดี แต่ทันใดนั้น เสียงอันแสนคุ้นเคยและหลอนหูในเวลาเดียวกันก็ดังขึ้นมาในโสตประสาท
&nbsp;
ตือดึง! ตือดึง! ตือดึง! ตือดึง!
เสียงแจ้งเตือนข้อความเข้าที่ตามหลอกหลอนมาตั้งแต่เช้าก่อนเข้างาน จนถึงนาทีสุดท้ายก่อนเลิกงาน ทำไมยังตามมายันตอนนี้อีกล่ะ ในขณะที่หยิบโทรศัพท์มือถือของตัวเองขึ้นมา ในใจก็พลางอธิษฐานภาวนาขอให้ข้อความที่จะปรากฏขึ้นมาบนหน้าจอในอีกไม่กี่วินาทีเป็นข้อความจากคุณแม่ที่ไลน์มาถามว่า วันนี้อยากกินข้าวเย็นอะไร หรือไลน์จากเพื่อนร่วมงานที่ชวนออกไปเดินชอปปิงในวันหยุด หรืออย่างแย่ที่สุดก็ขอให้เป็นไลน์จากแก๊งเพื่อนซี้ที่ขอยกเลิกทริปไปทะเลสิ้นปีนี้ก็ยังดี
ขอร้องล่ะ ขอร้องล่ะนะ อย่าเป็นไลน์ที่มาจากเรื่องนั้นเลย
<img src="https://admin.chu.in.th/assets/58218531-01e4-43cd-81db-f53b7c9dcdb8" alt="Copy of ภาพประกอบบทความ 01" width="4000" height="2500" />
<blockquote>
7:35 PM : น้องดา พี่ฝากเช็กและสรุปงานในไฟล์นี้ให้หน่อยสิ
7:36 PM : sent you a file
7:37 PM : พอดีลูกค้าพึ่งส่งรายละเอียดงานเพิ่มเติมมาให้
7:37 PM : พี่ขอภายในวันนี้ก่อนเที่ยงคืนนะจ๊ะ
</blockquote>
เดี๋ยวสิ เอาอีกแล้วเหรอ นี่มันเลยเวลางานมาตั้งนานแล้วนะ ทำไมถึงยังไม่หยุดโยนงานมาให้ทำอีก
ไม่เข้าใจเลยสักนิดว่า ทำไมตัวเองถึงยังต้องทำงานล่วงเวลาจากคำสั่งโดยพลการของหัวหน้างาน ซ้ำร้ายยังไม่เคยได้รับเงินค่าโอทีเพิ่มเลยแม้แต่ครั้งเดียว อดไม่ได้ที่จะนึกย้อนกลับไปตอนที่สมัครเข้าบริษัทแห่งนี้มาวันแรก &ldquo;ทำตัวสบาย ๆ ได้เลยนะ บริษัทเราอยู่กันแบบครอบครัวจ้ะ&rdquo; พอนึกถึงคำว่าครอบครัวนั่นทีไรก็อดรู้สึกขมขื่นขึ้นมาไม่ได้ ครอบครัว งั้นเหรอ ครอบครัวปลาบู่ทองสิไม่ว่า ครอบครัวที่ต้องทำงานบ้านเช้ายันเย็นไม่มีเวลาพักผ่อนส่วนตัวน่ะเหรอ ไม่อยากจะเชื่อว่าตัวเองในตอนนั้นรู้สึกยินดีปรีดาที่ได้เข้ามาเป็นสมาชิกในครอบครัวพรรค์นี้ได้ยังไง
&nbsp;
ทั้ง ๆ ที่พอเข็มนาฬิกาชี้เวลา &ldquo;เลิกงาน&rdquo; นั่นคือสัญญาณที่บอกว่ามนุษย์เงินเดือนทั้งหลายที่สู้รบกับงานที่วางกองอยู่ตรงหน้าอย่างหนักหน่วงมาตั้งแต่เช้าจรดเย็นนั้น เป็นอิสระจากภาระงานในวันนี้แล้ว แต่พอเอาเข้าจริง เมื่อโดนเจ้านายหรือเพื่อนร่วมงานไลน์จิกตามงานยิก ๆ น้อยคนนักที่จะกล้าปฏิเสธแล้วตอกกลับคนเหล่านั้นไปว่า &ldquo;นี่มันเลยเวลางานมาแล้ว&rdquo; เพราะใครก็ตามที่กล้าบ้าบิ่นมากพอที่จะทำแบบนั้น ก็จะถูกคนในองค์กรตราหน้าว่าเป็น &ldquo;พนักงานยอดแย่&rdquo; ไม่ก็เป็นพวกขี้เกียจที่พึ่งพาอะไรไม่ได้
&nbsp;
เพราะอะไรน่ะหรือ ? ก็เพราะสังคมเราให้ความสำคัญกับความขยันและความทุ่มเทจนเกินเหตุอยู่น่ะสิ ถ้าพนักงานคนไหนยอมแบกรับภาระงานเกินกว่าที่ควรจะเป็นยันเวลาเลิกงาน หรือลามไปยันวันหยุดที่ควรจะได้พักผ่อน เขาคนนั้นก็จะได้รับการสรรเสริญและเชิดชูว่าเป็นพนักงานดีเด่น เป็นคนรุ่นใหม่ไฟแรงที่บริษัทจะกอดเก็บไว้สุดแรงกล้า เพราะยิ่งได้รับการยอมรับจากแวดวงที่ทำงานก็ยิ่งรู้สึกว่าตัวเองมีคุณค่า เราจึงยอมกล้ำกลืนเก็บคำปฏิเสธลงคอไป และยอมทำงานล่วงเวลายันตีสามตีสี่ ทั้งยังยอมแลกแม้กระทั่งสุขภาพร่างกายและจิตใจอันแสนมีค่าของตัวเองกับคำว่า &ldquo;คนรุ่นใหม่ไฟแรง&rdquo; ที่องค์กรมอบให้ เพราะเป็นเช่นนั้น วัฒนธรรมการทำงานที่ทำร้ายและกดขี่พนักงานคนหนึ่งยิ่งกว่าทาสถึงได้อยู่ยงคงกระพันไม่สูญสลายไปเสียที
&nbsp;
โลกแห่งการทำงานทุกวันนี้ กระแสเชิดชูการทำงานหนักหามรุ่งหามค่ำกำลังมาแรงแซงทางโค้ง ในขณะที่การให้ความสำคัญกับความสมดุลระหว่างชีวิตส่วนตัวกับการทำงาน หรือที่เรียกว่า &ldquo;Work-Life Balance&rdquo; กำลังถูกมองข้าม หรือกล่าวได้ว่าบางองค์กรแทบจะไม่สนใจใยดีสิ่งนี้ ขอแค่มีงานส่งตามที่ใจลูกค้าต้องการเป็นพอ แต่พวกเรามักจะหลงลืมกันอยู่เสมอว่า พวกเราทุกคนต่างเป็นเพียง &ldquo;มนุษย์&rdquo; และมนุษย์นั้นย่อมมีวันที่ร่างกายและจิตใจเสียสมดุลเป็นธรรมดา แม้แต่เครื่องจักรที่ไร้ชีวิตในโรงงานต่าง ๆ ยังต้องมีช่างแวะเวียนมาคอยซ่อมบำรุงและหยอดน้ำมันเครื่องให้ใช้งานต่อได้อย่างมีประสิทธิภาพเลย แล้วเหตุใดกันมนุษย์ธรรมดาแบบพวกเราถึงอาจหาญที่จะทุ่มเททั้งชีวิตให้กับงานตรงหน้าจนไม่สนใจร่างกายและจิตใจที่กำลังเสียสมดุลของตัวเอง ทั้งยังยอมให้คนอื่นมาทำลาย Work-Life Balance อันแสนล้ำค่าของตัวเองจนแทบไม่เหลือชิ้นดี
&nbsp;
ถ้าหากเราพยายามสุดความสามารถที่จะรักษาสมดุลในชีวิตตัวเองแล้ว พอถึงเวลางานก็ทำหน้าที่ของตัวเองอย่างเต็มที่ไม่ขาดตกบกพร่องแล้ว แต่เพื่อนร่วมงานคนอื่นกลับยังเอามาตรฐานการทำงานแบบ &ldquo;ทุ่มเททั้งชีวิตและจิตใจ&rdquo; มายัดเยียดใส่เรา ทั้งการส่งข้อความมาสั่งงานนอกเหนือเวลางาน ส่งอีเมลตามงานยันวันหยุดเสาร์-อาทิตย์ หรือทักไลน์มาคุยเรื่องงานตอนเกือบจะเที่ยงคืน สิ่งที่เราควรระลึกไว้เสมอคือ เราไม่จำเป็นต้องรู้สึกผิดที่ไม่รับสาย ไม่ตอบไลน์ หรือไม่อ่านอีเมลนอกเวลางาน โดยเฉพาะอย่างยิ่งในช่วงเวลากลางคืนที่เป็นเวลาพักผ่อนของเรา เพราะมันคือสิทธิที่เราพึงมี ก็ในเมื่อพอถึงเวลางาน เราก็ตั้งใจทำงานตามหน้าที่ของเราอย่างเต็มที่สุดความสามารถแล้ว เมื่อถึงเวลาแห่งการพักผ่อน เราก็ควรปล่อยให้ตัวเองได้พักชาร์จแบตอย่างเต็มที่เช่นกัน เพื่อนร่วมงานและเจ้านายที่บริหาร Work-Life Balance ของตัวเองไม่เป็นจนมาเบียดเบียนเวลาพักผ่อนของคนอื่นต่างหากที่ควรจะต้องเป็นฝ่ายรู้สึกผิด เพราะฉะนั้น เมื่อถึงช่วงเวลาที่เป็นวันหยุดของตัวเอง หากงานนั้นไม่เร่งด่วนหรือสำคัญแบบคอขาดบาดตายถึงขั้นถ้าไม่ทำแล้วพรุ่งนี้บริษัทจะล้มละลายหรือจะโดนฟ้องร้อง ก็นอนเอนกายฟังเพลง ดูซีรีส์ พักผ่อนกันต่อไปเถอะ
&nbsp;
ไม่ว่าวัฒนธรรมการทำงานที่เยินยอการโหมงานหนักจะกดดันตัวเรามากแค่ไหน โปรดจงเชื่อมั่นอยู่เสมอว่า ชีวิตอันแสนล้ำค่าของตัวเราก็สำคัญไม่แพ้การงานที่ทำอยู่ และการรักษา Work-Life Balance ให้คงอยู่ก็ถือเป็นสิ่งที่เราควรทำเพื่อตัวเองและผู้อื่นไม่แพ้กัน ถ้าหากไม่ดูแลสมดุลของร่างกายและจิตใจให้ดี เราจะสามารถทำงานออกมาให้มีประสิทธิผลเต็มร้อยอย่างที่ต้องการตลอดเวลาได้อย่างไร ถึงแม้จะยาก แต่ก็คาดหวังเช่นกันว่า บริษัทและองค์กรต่าง ๆ จะเข้าใจถึงความสำคัญ และเคารพ Work-Life Balance ของสมาชิกในองค์กรทุกคนให้มากขึ้น เพราะการรู้จักเคารพชีวิตส่วนตัว และรู้จักขีดเส้นแบ่งเขตเวลาทำงานกับเวลาพักผ่อนให้ชัดเจน ถือเป็นการแสดงออกว่าองค์กรนั้นมีความเป็นมืออาชีพ และมีมนุษยธรรมมากพอที่จะไม่ทำร้ายหรือทำลายชีวิตส่วนตัวอันสุขสงบของพนักงานทุกคน และยิ่งจะทำให้บรรยากาศในการทำงานเป็นมิตรกับสมาชิกทั้งหลายอีกด้วย
&nbsp;
ตือดึง! ตือดึง! ตือดึง!
<img src="https://admin.chu.in.th/assets/db0cb884-84cc-4bf6-b610-11a12f411677" alt="Copy of ภาพประกอบบทความ 02" width="4001" height="2500" /> 
<blockquote>
11:40 PM : น้องดา ๆ
11:40 PM : นอนยังอะ ?
11:41 PM : พี่อยากคุยเรื่องงานที่ต้องเสนอกับที่ประชุมบ่ายพรุ่งนี้หน่อย
</blockquote>
ยัง ยังไม่หยุดอีก ทำไมไม่ขอคุยตั้งแต่ตอนอยู่ออฟฟิศล่ะ น่าเบื่อชะมัด
แต่ช่างเถอะ งานของวันพรุ่งนี้ ก็ให้ตัวฉันในวันพรุ่งนี้เป็นคนจัดการไปแล้วกัน
วันนี้พอแค่นี้ละ นอนดีกว่า
&nbsp;
กดปิดเครื่อง

หญิงสาวผู้ดิ้นรนในการใช้ชีวิตท่ามกลางโลกแห่งทุนนิยม

Pls Respect my “Work-Life Balance” – เพราะชีวิตของฉันก็สำคัญไม่แพ้เรื่องงาน

Hi ก่อนอื่นเราขอกล่าว Happy New Year 2022 ให้กับทุกคนที่เข้ามาอ่าน ปีใหม่นี้หลายคนมี New year resolution (หรือบางคนอาจจะเป็น revolution) อยากจะเป็นตัวเองที่ดีกว่า หลายคนตั้งเป้าเรื่องออกกำลังกาย นั่งสมาธิ เลือกรับประทานอาหารที่ดีต่อสุขภาพมากขึ้น หลายคนอาจจะตั้งเป้าหมายเรื่องการเงิน ความสำเร็จภายในปีนี้ และอีกหนึ่งเป้าหมายยอดนิยมนั่นก็คือ การปรับทัศนคติของตนเองหรือการมองโลกในแง่ดีนั่นเอง! แล้วความหมายของการมองโลกในแง่ดีคืออะไรกันนะ ? มันจะเหมือนกับสิ่งที่พวกเราเข้าใจมาก่อนหรือเปล่า ?
การมองโลกในแง่ดี (optimism) เป็นทัศนคติที่มองว่าสิ่งดี ๆ จะเกิดขึ้น สิ่งที่ตนต้องการหรือตั้งใจไว้จะได้รับการเติมเต็ม หรือคำอย่างง่ายก็คือการมีความหวังนั่นเอง ไม่ว่าสถานการณ์นั้นจะแย่แค่ไหน แต่คนที่มองโลกในแง่ดีก็เชื่อว่าจะมีสิ่งดีเกิดขึ้น และไม่ปล่อยให้ประสบการณ์แย่ ๆ ในอดีตมาขวางกั้นอนาคต การมองโลกในแง่ดีจะสัมพันธ์กับความพึงพอใจในชีวิต ยิ่งคุณมีลักษณะแบบนี้มาก คุณจะยิ่งพอใจชีวิตตัวเองมากขึ้น แล้วทำอย่างไรถึงจะเรียกว่ามองโลกในแง่ดี ? เรามาลองอ่านสถานการณ์ตัวอย่างกันดีกว่า
<img src="https://admin.chu.in.th/assets/ef4bee93-7db5-40a1-a955-3cf06f202ec0" alt="Copy of Ttมองโลกในแง่ดี" width="960" height="600" />
<h3>คุณกำลังดูโทรทัศน์กับพ่อแม่และเปิดไปเจอรายการร้องเพลงชิงเงินทุน พ่อและแม่ซาบซึ้งกับน้ำเสียงใสไพเราะและเรื่องราวชีวิตของผู้เข้าแข่งขันวัยประถม ก่อนที่จะหันมาพูดกับคุณว่า &ldquo;รู้ไหมว่าลูกโชคดีมาก ๆ เลยนะที่เกิดมามีพร้อม ดูสิ ขนาดน้องเขาไม่มีเงินเขายังตั้งใจขวนขวายเลย เรามีครบทุกอย่างเรายิ่งต้องตั้งใจนะ&rdquo;</h3>
บางคนอาจมองว่าเหตุการณ์ด้านบนคือตัวอย่างของการมองโลกในแง่ดี การที่เรารู้ว่าเรามีสิ่งดีอยู่กับตัวและครบพร้อมในระดับหนึ่ง ไม่ว่าจะเป็นสถานะทางการเงิน สภาพแวดล้อมที่อยู่อาศัย อาหารการกิน การศึกษา ทำให้เรามองว่าเราต้องทำได้ดีกว่าคนที่มีสิ่งเหล่านี้น้อยกว่าหรือด้อยกว่า หรือในทางกลับกันก็นำความพยายามของคนที่ด้อยกว่ามาเทียบกับความเป็นอยู่ของตนเอง ซึ่งการมีความคิดแบบนี้รังแต่จะสร้างความกดดันให้ตัวคุณในฐานะลูก และสามารถส่งผลเสียต่อสุขภาพจิตได้ เหนือไปกว่านั้นสถานการณ์นี้ไม่ใช่ &ldquo;การมองโลกในแง่ดี&rdquo; ที่ถูกต้องเลย
เรามาลองดูกันดีกว่าว่ามีข้อคิดใดบ้างที่คุณควรรู้และตระหนักเมื่อคุณพยายามหัดมองโลกในแง่ดี หรือจะเอาไปให้คนใกล้ตัวอ่านก็ได้นะ
<ul>
<li aria-level="1">การมองโลกในแง่ดีไม่ได้ทำให้ชีวิตคุณไม่มีความทุกข์</li>
</ul>
เป็นความเข้าใจผิดที่พบได้บ่อยว่า คนมองโลกในแง่ดีมักร่าเริงแจ่มใสตลอดเวลา แต่แท้จริงแล้วคนมองโลกในแง่ดีไม่ได้ต่างไปจากคนอื่นเลย เพียงแต่การมองโลกในแง่ดีคือการมีความหวังและพยายามหาความดีในสถานการณ์ที่กำลังเกิดขึ้น ไม่ได้หมายความว่าพวกเขาจะไม่เผชิญกับความทุกข์หรือความเศร้าอีกเลย และไม่ได้หมายความว่าพวกเขาจะไม่มีความรู้สึกเศร้าหรือไม่สบายใจ เพราะสุดท้ายแล้วคนมองโลกในแง่ดีก็เป็นมนุษย์คนหนึ่ง
<ul>
<li aria-level="1">การมองโลกในแง่ดีไม่ใช่การเปรียบเทียบตัวเองกับผู้อื่น</li>
</ul>
การมองโลกในแง่ดีคือทัศนคติที่ใช้มองสถานการณ์ต่าง ๆ หากคุณรู้สึกพึงพอใจกับชีวิตของคุณในตอนนี้ นั่นเป็นเรื่องที่ดี แต่การเปรียบเทียบตัวคุณกับผู้อื่นโดยเฉพาะคนที่ด้อยกว่าไม่ใช่หัวใจหลักและไม่ใช่สิ่งที่ควรทำ ไม่ว่าคุณจะพยายามมองโลกในแง่ดีหรือไม่ก็ตาม การทำเช่นนี้จะส่งผลเสียต่อสุขภาพจิตได้ง่าย และซ้ำร้ายไปกว่านั้น การเปรียบเทียบกับคนที่ด้อยกว่าอาจทำให้ตัวคุณย่ำอยู่กับที่เพราะคิดว่าจุดที่ตนอยู่นั้นดีพร้อมหมดแล้ว กรณีเลวร้ายที่สุดคุณอาจเพิกเฉยต่อปัญหาสังคม
<ul>
<li aria-level="1">การมองโลกเริ่มที่ตัวคุณ แต่ก็ยังมีปัจจัยภายนอกที่เป็นตัวช่วยสำคัญ</li>
</ul>
แม้คุณเลือกที่จะเปลี่ยนแปลงตนเอง แต่ปัจจัยภายนอกก็เป็นผู้เล่นสำคัญเหมือนกัน หากคุณอยากจะมองโลกในแง่ดี แต่เพื่อนและคนใกล้ตัวของคุณนั้นมีความสามารถในการบั่นทอนกำลังใจอย่างมาก ปณิธานปีใหม่ของคุณอาจถูกยกเลิกไปแบบไม่รู้ตัว วิธีที่ง่ายที่สุดคือการเลี่ยงจากคนเหล่านั้น แต่ถ้าพวกเขามีค่าและจำเป็นสำหรับคุณ การมานั่งคุยกันและพยายามเตือนให้ทุกคนอยู่กับสถานการณ์ปัจจุบันอาจช่วยให้พวกเขาเก่งกาจด้านการบั่นทอนน้อยลง และตัวคุณจะเข้าใจความหมายของการมองโลกในแง่บวกมากขึ้นด้วย นอกจากนี้ สภาพแวดล้อมสิ่งปลูกสร้างที่คุณใช้งานก็มีส่วนด้วยเช่นกัน หากคุณใช้เวลาอยู่ในห้องนาน ๆ และไม่ออกไปเจอแสงตามธรรมชาติเลย นั่นอาจส่งผลให้คุณอารมณ์ไม่ดี การออกไปรับแสงแดดจะช่วยให้สมองปล่อยฮอร์โมนเซโรโทนิน (serotonin) ออกมา ซึ่งมีส่วนช่วยให้คุณอารมณ์ดีมากขึ้นและทำให้เพ่งความสนใจได้ดีขึ้น หากว่างจากการทำงานหรืออยู่ในช่วงเวลาพัก ลองออกจากห้องมาเดินเล่นข้างนอกบ้างก็ดีนะ
<ul>
<li aria-level="1">อย่าลืมความรู้สึกขอบคุณและจงอยู่กับปัจจุบัน</li>
</ul>
การมี mindfulness หรือการให้ความสนใจกับปัจจุบัน ที่แห่งนี้และในขณะนี้ จะช่วยให้คุณเก็บเกี่ยวช่วงเวลาปัจจุบันของชีวิตได้ดีขึ้น รวมถึงช่วยลดการคิดถึงอนาคตที่คุณอาจคิดว่ามันแย่และกังวลถึงสิ่งที่คุณไม่สามารถควบคุมได้ ในขณะที่ความรู้สึกขอบคุณ (gratitude) คือการให้คุณค่ากับสิ่งสำคัญในชีวิต ก็จะช่วยให้คุณมีความสุขกับปัจจุบันเช่นกัน&nbsp; ลองให้เวลากับตัวเองประมาณ 5-10 นาทีก่อนนอนเพื่อปล่อยให้คุณได้สัมผัสหนึ่งวันนั้นผ่านการระลึกถึงปัจจุบันและสิ่งต่าง ๆ ด้วยความรู้สึกขอบคุณ หรือจะจดบันทึกเรื่องราวดี ๆ ที่พบเจอในแต่ละวันก็ได้
การเลือกเปลี่ยนแปลงทัศนคตินั้นขึ้นอยู่กับตัวคุณว่าจะลงมือทำมันอย่างไรและเลือกทำด้วยวิธีไหน ซึ่งขึ้นอยู่กับความเหมาะสมของแต่ละคน ในวิธีเดียวกันบางคนมองว่ามันได้ผล บางคนรู้สึกว่าไม่เหมาะกับตัวเอง ทางเราก็ขอส่งพลังใจให้กับทุกคน ขอให้พบเจอกับความสุขในแต่ละวัน ไม่ว่าจะสุขน้อย สุขมาก สุขธรรมดา หรือสุขพิเศษ สุดท้ายนี้ขอให้ปี 2022 เป็นปีที่ดีของทุกท่าน Bye bye
&nbsp;
&nbsp;
แหล่งอ้างอิง
American Psychological Association. (n.d.). Optimism. In APA dictionary of psychology.&nbsp;Retrieved from https://dictionary.apa.org/optimism
Nall, R. (2019, April 1). What are the benefits of sunlight?. Healthline. Retrieved from https://www.healthline.com/health/depression/benefits-sunlight
Parashar, F. (2009, October 24). The psychology of optimism and pessimism: Theories and&nbsp;research findings. Positivepsychology. http://positivepsychology.org.uk/optimism-pessimism-theory/
Scott, E. (2020, October 11). What is optimism?. Verywellmind. https://www.verywellmind.com/the-benefits-of-optimism-3144811

ลม อากาศ ธรรมชาติ และหมา

The truly มองโลกในแง่ดี (รวมมิตรสิ่งที่คุณควรรู้และตระหนักขณะหัดมองโลกทางบวก)

เชื่อว่าหลาย ๆ คน คงมีแอปพลิเคชัน LINE ดาวน์โหลดไว้ใช้งานติดโทรศัพท์มือถือ ด้วยประโยชน์ในการใช้ติดต่อกับผู้คนภายนอก ไม่ว่าจะเป็นเพื่อน คนรัก ครอบครัว หรือแม้แต่ติดต่อเรื่องสำคัญอย่าง &ldquo;การคุยงาน&rdquo; ถึงจะสะดวกสบาย ใช้ติดต่อสื่อสารได้แทบจะครอบคลุมกับทุกคนที่เรารู้จัก แต่ด้วยการติดต่อที่แสนง่ายดายนี้กลับทำให้เกิดผลเสียตามมา นั่นคือ การติดต่อเรื่องงานในเวลาพักผ่อนส่วนตัว แม้เป็นเรื่องที่ทราบกันดีว่าไม่ควรทำ แต่ต้องยอมรับว่าหลาย ๆ องค์กรก็ไม่สามารถเลิกนิสัยทักมาขอแก้งานนอกเวลาทำงานได้อยู่ดี&nbsp; นอกจากนี้ แอปพลิเคชัน LINE ยังมีข้อจำกัดบางอย่างที่ทำให้การทำงานไม่ราบรื่นเท่าที่ควร เราจะชวนทุกท่านมาดู 4 เหตุผลว่า &ldquo;ทำไมไม่ควรใช้ LINE ในการทำงาน ?&rdquo;
<ol>
<li>เวลางานกับเวลาส่วนตัวปนกัน</li>
</ol>
เหตุผลนี้เป็นเหตุผลข้อที่สำคัญที่สุด เนื่องจากแอปพลิเคชัน LINE ซึ่งส่วนใหญ่นั้นใช้สำหรับเรื่องส่วนตัว แต่เมื่อใช้ปะปนกับเรื่องที่เป็นทางการอย่างเรื่องการทำงานด้วยแล้ว อาจทำให้เวลาส่วนตัวถูกเบียดเบียนจากการรับข้อความที่ทักมาสอบถามเรื่องงานใน LINE ได้&nbsp;
เคยไหม โดนทักมาขอให้แก้งานตอนตี 1 ? เป็นเรื่องดีจริง ๆ หรือที่เราต้องขายเวลาส่วนตัวเพื่องานถึงเพียงนั้น ? ถึงแม้เจ้าของงานจะไม่ได้คาดหวังให้เราตอบข้อความโดยทันที แต่การส่งข้อความเรื่องงานมาในเวลาส่วนตัวนั้น ต้องยอมรับว่าสร้างความกังวลให้แก่ผู้รับข้อความทั้งสิ้น อย่างในวันหยุดสุดสัปดาห์ แทนที่จะได้พักผ่อนอย่างสบายใจ กลับต้องมาห่วงหน้าพะวงหลังเพราะรู้ว่ามีงานรออยู่จากการได้รับข้อความทางไลน์
เมื่อเห็นข้อความเกี่ยวกับงานเด้งขึ้นมาบนแจ้งเตือน แน่นอนว่าจะแกล้งเบลอทำเป็นไม่ตอบก็ย่อมได้ แต่เพราะทักมาขอขนาดนี้ก็ต้องผลักตัวเองให้เป็นสุดยอดนักทำงานที่เต็มไปด้วยความกระตือรือร้น สุดท้าย แม้ว่าหัวจะถึงหมอนแล้ว ก็ต้องผลักตัวเองให้ลุกขึ้นมาแก้งาน สิ่งนี้ทำให้เกิด &ldquo;การทำงานเกินเวลา (Working Overtime)&rdquo; ซึ่งส่งผลเสียต่อทั้งสุขภาพกายและสุขภาพจิตตามมา โดยงานวิจัยจากมหาวิทยาลัยโคลัมเบียพบว่า การใช้เวลากับการทำงานบนโต๊ะทำงานเพิ่มขึ้น 2 - 3 ชั่วโมงต่อวันจะส่งผลเสียเทียบเท่ากับการสูบบุหรี่ และไม่ใช่เพียงผลเสียที่ส่งผลต่อสุขภาพกายเท่านั้น สุขภาพจิตเองก็ได้รับผลกระทบจากการทำงานเกินเวลาเช่นกัน จากผลงานที่ตีพิมพ์บน The Independent ในปี 2000 ชี้ให้เห็นว่า 40% ของผู้ที่ทำงานเป็นเวลานานมักจะส่งผลกระทบต่อสุขภาพจิตโดยก่อให้เกิดความเครียด ประกอบกับมีอาการรับประทานอาหารเพิ่มมากขึ้นจากเดิม นอนไม่หลับ และมีอาการซึมเศร้าตามมาได้
<ol start="2">
<li>รูปโปรไฟล์ต้องค่อนข้างเป็นทางการ</li>
</ol>
รูปโปรไฟล์และข้อความแสดงสถานะหน้าโปรไฟล์เป็นพื้นที่ที่แต่ละคนสามารถแสดงความเป็นตัวเองออกมาผ่านรูปภาพและข้อความเล็ก ๆ ที่ใช้ขึ้นสถานะความรู้สึกของเจ้าของบัญชีได้ แต่การที่ต้องใช้แอปพลิเคชันเดียวกันในการติดต่อทั้งเรื่องส่วนตัวและเรื่องงานนั้น ทำให้ความอิสระในการเลือกที่จะตั้งรูปโปรไฟล์ลดลงไป แทนที่จะเลือกตั้งรูปที่ชอบอย่างรูปไปอาบแดดกลางหาดทรายแซ่บ ๆ ตั้งรูปศิลปินที่ชอบ หรือจะเป็นรูปสัตว์เลี้ยงน่ารัก ๆ กลับต้องกลายเป็นการตั้งรูปที่ดูเป็นทางการแทน เพื่อให้ดูน่าเชื่อถือในการติดต่องาน นอกจากนี้ แทนที่จะมีอิสระในการเลือกคำบนหน้าแสดงสถานะอย่างคำคมชีวิตโดน ๆ กลับต้องมาใส่ &ldquo;เบอร์โทรศัพท์&rdquo; เพื่อให้คนติดต่อ (เรื่องงาน) ได้ในยามฉุกเฉิน นอกจากจะตั้งคำคมเท่ ๆ ไม่ได้แล้ว ยังเปิดโอกาสให้ผู้อื่นโทรมาทำลายเวลาส่วนตัวอีกด้วย การไม่สามารถตั้งรูปและข้อความบนหน้าโปรไฟล์ได้อย่างอิสระนั้นทำให้เห็นได้ชัดว่า การใช้ LINE ในการทำงานทำให้เราขาดอิสระในการแสดงออกถึงความเป็นตัวตนของเรา
<ol start="3">
<li>ไฟล์งานอายุสั้น ไม่กี่วันก็หาย</li>
</ol>
อีกปัญหาหนึ่งสำหรับผู้ที่ใช้ LINE ในการทำงานคือการที่ไฟล์งานมีอายุจำกัด ไม่ว่าจะเป็นภาพ วิดีโอ หรือแม้แต่ไฟล์งานที่ส่งเป็น .docx และ .pdf ก็ตาม ซึ่งมีอายุประมาณ 15 วันเท่านั้น เนื่องจาก LINE กำหนดวันหมดอายุของไฟล์ต่าง ๆ ไว้เพื่อลดค่าใช้จ่ายของเซิร์ฟเวอร์ที่มีจำนวนมหาศาล ดังนั้น หากลืมดาวน์โหลดไฟล์ เมื่อใดที่เราต้องการย้อนดูข้อมูลจากไฟล์เหล่านี้ก็จะไม่สามารถทำได้ และยิ่งทำให้ประสิทธิภาพในการทำงานลดลงไปอีก จะดีกว่าไหม หากเราจะเปลี่ยนไปใช้แอปพลิเคชันอื่นที่ทำให้ไฟล์งานที่เราส่งคงอยู่ได้อย่างถาวรเพื่อประสิทธิภาพในการทำงานที่มากขึ้น
<ol start="4">
<li>แชตปะปนเหมือนลอยอยู่ในทะเลอันแสนกว้างใหญ่ กลุ่มไหนไว้คุยเล่น กลุ่มไหนใช้ส่งงาน ?</li>
</ol>
ห้องแชตใน LINE มีเป็นร้อยเป็นพัน ครั้นจะส่งงานต้องนั่งไล่หาจนตาลาย เพราะไม่ได้มีแค่ห้องแชตของการทำงานเท่านั้น ทั้งห้องแชตของกลุ่มครอบครัว ห้องแชตของกลุ่มรวมรุ่นสมัยมัธยม แถมยังมีห้องแชตของกลุ่มเพื่อนมหาวิทยาลัย สารพัดห้องแชตเต็มไปหมด ซึ่งเป็นการเพิ่มโอกาสให้เกิดการส่งข้อความ &ldquo;ผิดแชต&rdquo; ตามมา ยกตัวอย่างจากกระทู้พันทิปหัวข้อ ส่งไลน์ &ldquo;ผิด&rdquo; ชีวิตเปลี่ยน เขียนโดย คุณแมวน้อยสีส้ม ได้ร่วมแลกเปลี่ยนเรื่องราวเกี่ยวกับลูกจ้างที่ส่งไลน์ผิดแชต โดยเนื้อหาที่ลูกจ้างส่งผิดนั้นมีเนื้อหาเกี่ยวกับการด่าทอหัวหน้างาน ถึงแม้ว่าหัวหน้างานที่ได้รับข้อความจะไม่ได้เอาผิด แต่การกระทำในครั้งนั้นก็ส่งผลให้ความน่าเชื่อถือของลูกจ้างลดลง เป็นที่ประจักษ์ชัดว่า หากเราเผลอกดส่งบทสนทนาไปผิดคน ผิดกลุ่ม และไม่สามารถกด Unsend ได้ทัน จะส่งผลให้ข้อมูลจากการสนทนาที่เราไม่ได้ตั้งใจกดส่งรั่วไหลได้ ซึ่งส่งผลกระทบต่อภาพลักษณ์ของทั้งผู้ใช้งานเอง และหากส่งข้อมูลที่เกี่ยวกับงาน &ldquo;ผิดแชต&rdquo; ก็ยังส่งผลกระทบต่อตัวองค์กรอีกด้วย
จะเห็นได้ว่า การใช้ LINE นั้นมีเส้นกั้นบาง ๆ ระหว่างงานและเรื่องส่วนตัวที่สามารถไหลมาปะปนกันได้ทุกเมื่อ จะเป็นตัวเลือกที่ดีกว่าหรือไม่หากเราจะเลือกใช้แอปพลิเคชันอื่นสำหรับการทำงานโดยเฉพาะ จัดแบ่งเป็นสัดส่วน โดยไฟล์งานที่ส่งหรือรับมาไม่มีวันหมดอายุ เพื่อการทำงานที่มีประสิทธิภาพ อีกทั้งยังทำให้ผู้ใช้งานสามารถแบ่งแยกเวลางานและเวลาส่วนตัวออกจากกันได้อย่างเป็นระบบ ซึ่งจะก่อให้เกิดผลดีต่อสุขภาพกายและสุขภาพจิตของผู้ใช้งานเอง และยังส่งผลให้การทำงานร่วมกับองค์กรมีประสิทธิภาพสูงขึ้นเป็นเท่าตัว
&nbsp;
&nbsp;
แหล่งอ้างอิง
แมวน้อยสีส้ม. (2558, 30 กันยายน). ส่งไลน์ &ldquo;ผิด&rdquo; ชีวิตเปลี่ยน. สืบค้นจาก https://pantip.com/topic/34246802
Indigital. (2563, 23 มกราคม). ไม่ควรใช้ LINE คุยงานจริงหรือ?. สืบค้นจาก https://www.indigital.co.th/ไม่ควรใช้-line-คุยงานจริงหร/
Invensis Global Learning Services. (n.d.). Working Overtime? Here&rsquo;s Why You Should Stop Right Now!.&nbsp; Retrieved from https://www.invensislearning.com/articles/general-%20infographics/why-working-overtime-is-bad

ทำไมไม่ควรใช้ LINE ในการทำงาน

คุณเคยตื่นมาแล้วรู้สึกอยากหลับตาอยู่อย่างนั้น ทำอยู่อย่างนั้น นอนทั้งวันเรื่อยไปไหม ?
&nbsp;
แวบแรก อาจจะรู้สึกว่าเรากำลังหมดไฟอยู่หรือเปล่า แต่ก็ไม่ได้มีอะไรกดดันเรานี่นา
เศร้าไหม ? ก็ไม่ได้เศร้าขนาดนั้น แค่ไม่อยากทำอะไรเลย ไม่ได้สุข ไม่ได้ทุกข์ ไม่ได้กดดัน และไม่ได้หงอย
&nbsp;
เราเองเคยรู้สึกเช่นนั้น นั่งอ่านหนังสืออย่างไร้จุดหมาย ทำการบ้านแบบไม่รู้ว่าจะตั้งใจทำไปทำไม นอนซังกะตายอยู่บนที่นอนพร้อมความคิดว่าอยากโดดเรียนให้รู้แล้วรู้รอด แต่สุดท้ายก็ไปนั่งจ๋องอยู่หน้าคอมพิวเตอร์ บางที เราก็นั่งเหม่ออยู่หน้าจอเป็นสิบ ๆ นาทีเพราะไม่รู้จะพิมพ์อะไรลงไปให้อาจารย์อ่านหรือแม้กระทั่งให้คุณอ่าน แม้จะมีสิ่งที่อยากเขียน อยากกิน อยากทำ เขียนไว้จนเต็มหน้ากระดาษเอสี่
&nbsp;
ถ้าคุณรู้สึกเหมือนกัน เราอาจจะ (เคย) ใช้ชีวิตอยู่ในภาวะ Languishing ก็ได้
&nbsp;
เมื่อเกือบ 20 ปีที่แล้ว Dr. Corey L.M. Keyes แห่งมหาวิทยาลัย Emory สหรัฐอเมริกา เสนอว่า มนุษย์เรามีภาวะที่เรียกว่า Languishing ที่หมายถึง ภาวะตรงกลางระหว่างสุขและทุกข์ เป็นความรู้สึก &ldquo;เฉื่อยชา&rdquo; และ &ldquo;ว่างเปล่า&rdquo; Dr. Keyes เปรียบเทียบว่า Languishing เป็นความรู้สึกคู่ตรงข้ามกับ Flourishing (คือความรู้สึกที่ &ldquo;มีชีวิตที่ดี&rdquo;) ผู้ที่ประสบกับภาวะนี้จะรู้สึกขาดแรงจูงใจ ขาดเป้าหมายในการใช้ชีวิต
เหมือนอนาคตช่างว่างเปล่าเหลือเกิน และเรากำลังเดินไปสู่ความเวิ้งว้างอันไกลโพ้น
Dr. Keyes ยังเสนออีกว่า ในทศวรรษต่อมาจากนั้น ผู้ป่วยโรคซึมเศร้าขั้นรุนแรงหรือโรคเครียด อาจเป็นผู้ที่ประสบภาวะ Languishing ในทศวรรษที่เขากำลังศึกษาอยู่นี้ก็ได้
ยิ่งเผชิญกับการระบาดของโควิด-19 สิ่งที่ Dr. Keyes เสนอก็ยิ่งชัดเจน ด้วยผลการศึกษาจากกลุ่มนักวิชาการชาวอิตาลี พบว่า กลุ่มผู้ปฏิบัติงานทางสาธารณสุขที่เผชิญภาวะ Languishing มีแนวโน้มที่จะเกิดอาการผิดปกติทางจิตใจจากการประสบสถานการณ์รุนแรง (PTSD) สูงกว่าผู้ที่ไม่ได้ประสบภาวะนี้ด้วย
ไม่เพียงแต่กลุ่มผู้ปฏิบัติงาน &ldquo;ด่านหน้า&rdquo; ที่เผชิญสภาวะนี้เท่านั้น คนธรรมดาอย่างเรา ๆ ท่าน ๆ เองก็มีสิทธิที่จะเผชิญภาวะนี้เช่นกัน ด้วยสถานการณ์ของการ &ldquo;ปิดเมือง&rdquo; ควบคุมโรคที่ทำให้เราใช้ชีวิตแบบเดิมซ้ำแล้วซ้ำเล่า ทำให้เราไม่ได้ใช้ชีวิตอันเป็น &ldquo;ปกติ&rdquo; อย่างที่เราควรได้ใช้ ซึ่งเป็นสาเหตุของภาวะดังกล่าวมานี้ โดยเฉพาะอย่างยิ่งกับเหล่านักเรียน นิสิตนักศึกษา ผู้กำลังประสบชะตากรรมการเรียนออนไลน์ ที่เช้ามาเข้าซูม บ่ายย้อนดูเทป ตกกลางคืนยังต้องอ่านหนังสือเตรียมเรียนวันพรุ่งนี้ (และมะรืน และวันอื่น ๆ) อีก
ผลการศึกษาจากมหาวิทยาลัยพริทอเรีย แอฟริกาใต้ เปิดเผยว่า สุขภาพจิตของนักศึกษากลุ่มตัวอย่างในยุคโควิด-19 ส่วนใหญ่ประสบภาวะ Languishing โดยกลุ่มตัวอย่างเหล่านี้ยังคงพึงพอใจในสิ่งต่าง ๆ รอบตัว แต่ไม่ได้รู้สึกว่าตัวเองเป็นส่วนหนึ่งหรือแปลกแยกจากสังคมออกไป เมื่อย้อนคิดถึงสังคมจุฬาฯ (และอีกหลายสถานศึกษา) ณ ขณะนี้ ที่เราเรียนออนไลน์เต็มรูปแบบถึงสองภาคเรียนติดกัน จะส่งผลกระทบต่อสภาพจิตใจเพียงใด เพราะไม่ใช่แค่การไม่ได้พบปะผู้คนที่เรารักและยังคงสมาคมด้วย แต่ยังหมายถึงประสิทธิภาพการเรียนรู้และการทำงานที่ลดลงจนกระทบต่อผลสัมฤทธิ์ของงานและการรับ &ldquo;ความรู้&rdquo; อันเป็นหมุดหมายสำคัญของการศึกษา
&nbsp;
และหากคุณกำลังรู้สึกตามคำอธิบายด้านล่างนี้อยู่ร่วมกัน&nbsp; นี่อาจเป็นสัญญาณเตือนว่าคุณกำลังประสบภาวะ Languishing อยู่ ...
<ul>
<li>รู้สึกเนือย แม้จะยังอยากทำสิ่งต่าง ๆ อยู่</li>
<li>รู้สึกว่าสิ่งที่เคยทำแล้วชอบนั้นไม่สนุกเหมือนเคย ทว่าไม่ได้เศร้า หรือซึม</li>
<li>รู้สึกว่าชีวิตไม่มีจุดมุ่งหมาย แต่ไม่ได้สิ้นหวัง</li>
<li>ยังคงทำงานหรือเข้าเรียนตามปกติ แต่ทำงานหรือจดจ่ออยู่กับการเรียนได้ไม่เต็มที่อย่างที่เคย</li>
</ul>
&nbsp;
ถ้ากำลังอ่านอยู่แล้วรู้ตัวเองว่าคุณกำลังเผชิญกับภาวะดังกล่าว เราขอเสนอทางออกจากความเปล่าดายนี้
<ol>
<li>พักก่อน</li>
</ol>
หากเราเหนื่อยล้า สิ่งที่ทำให้เราหายเหนื่อยได้ดีที่สุดคือการพักผ่อนเพื่อเติมพลังให้ตัวเรา ลองวางภาระงานและสิ่งที่ต้องทำไว้ข้างหลังสักพัก ใช้เวลาอยู่กับตัวเอง ทำสิ่งที่ชอบ กินอาหารที่เป็นเมนูโปรด สูดลมหายใจลึก ๆ หรือแม้กระทั่งนอนหลับหากเราอยากนอน
<ol start="2">
<li>ตั้งเป้าหมายในสิ่งเล็ก ๆ</li>
</ol>
หลายคนอาจจะคุ้นเคยกับการทำ To-do list หรือสิ่งที่ต้องทำประจำวันอยู่แล้ว แต่ลองเปลี่ยนจากแผนงานใหญ่ ๆ มาสู่เรื่องเล็ก ๆ น้อย ๆ ที่ท้าทายและน่าสนใจ เช่น วันนี้ฉันจะทำข้าวผัดอเมริกันให้ได้เลย ! หรือการได้ดื่มชาเขียวดี ๆ จากร้านโปรด ก็ทำให้เรามีความสุขได้&nbsp;เพราะความสำเร็จไม่จำเป็นต้องเป็นสิ่งที่ยิ่งใหญ่ แค่ได้ทำในสิ่งที่เราอยากทำก็สำเร็จแล้ว
<ol start="3">
<li>บันทึกความรู้สึก &ndash; แลกเปลี่ยนความนึกคิด</li>
</ol>
บางครั้ง การปล่อยให้สิ่งที่คิดได้โลดแล่นออกมาจากหัวของเรา ก็เป็นวิธีหนึ่งที่ทำให้ความรู้สึกเปล่าดายนั้นหายไปได้ ลองเล่าสิ่งที่อยู่ในใจให้ใครสักคน (หรือหลายคน) ที่เรารักและไว้ใจได้รับรู้ หรือหากบางเรื่องไม่สนิทใจที่จะเผยมันออกไป การเขียนก็ช่วยให้ความคิดเป็นอิสระได้เช่นกัน
<ol start="4">
<li>โฟกัสกับสิ่งที่ทำ</li>
</ol>
การโฟกัสในสิ่งที่ทำ ช่วยให้เรากลับมาเป็นเราคนที่อยากเป็น &ndash; คนที่ทำงานได้ผล เรียนรู้เรื่อง เข้าใจบทเรียนได้ ลองตัดสิ่งรบกวนรอบตัวออกไป แล้วใช้เวลาจดจ่ออยู่กับสิ่งที่เรากำลังทำ ณ ตอนนี้ ความกระปรี้กระเปร่าอาจจะคืนกลับมาก็ได้
&nbsp;
และหากรู้สึกว่าสภาวะเปล่าดายนี้กำลังรบกวนจิตใจอย่างรุนแรง เราอยากขอให้คุณลองปรึกษานักจิตวิทยาเพื่อรับแนวทางการประคับประคองจิตใจเพื่อให้สามารถผ่านพ้นความรู้สึกอันไม่พึงปรารถนานี้ไปได้ สิ่งสุดท้ายที่เราอยากฝากถึงคุณคนเก่งที่กำลังอ่านบทความนี้อยู่ตอนนี้คือ แม้สังคมที่เราใช้ชีวิตอยู่จะให้คุณค่าแก่ความกระตือรือร้นและไฟทำงานที่ไม่มีวันมอดเพียงใด แต่จิตใจและความรู้สึกของคุณก็สำคัญเช่นกัน หากเหนื่อยล้า ขอเพียงพัก หากทุกข์ท้อใจ โปรดอนุญาตให้ตัวเองได้ดำดิ่งไปกับความทุกข์นั้น ปลุกปลอบ และเยียวยาหัวใจให้ความทุกข์นั้นได้บรรเทาเบาบางลงบ้าง
และหากสังคมที่เราอยู่เป็นสังคมที่ไม่ได้ให้คุณค่ากับ &ldquo;จิตใจ&rdquo; ของประชาชน โดยเฉพาะอย่างยิ่งในวันที่มีโรคระบาดใหญ่ ผู้รับผิดชอบไม่เตรียมวิธีการในการป้องกันที่ยั่งยืนและเป็นมิตรต่อการ &ldquo;ใช้ชีวิต&rdquo; ของมนุษย์ โปรดจงตระหนักว่านี่คือปัญหาที่สำคัญที่สุดที่ก่อให้เกิดภาวะทางจิตใจนี้ และเมื่อมีโอกาส โปรดจงออกมาสร้างสรรค์สังคมของเราให้เป็นสังคมที่คำนึงถึงจิตใจของผู้คน ทั้งขอเรียกร้องให้ผู้ที่มีส่วนเกี่ยวข้องโปรดพิจารณาถึงการเปิดสถานศึกษา อันเป็นหน่วยสำคัญหน่วยหนึ่งของสังคมที่จำเป็นต่อการดำรงชีวิต ไม่ต่างจากการเปิดประเทศเพื่อต่อลมหายใจเศรษฐกิจของประเทศด้วยเถิด
<img src="https://admin.chu.in.th/assets/c7161bd3-2ab9-47ec-a151-5f69aa24752d" alt="ไม่ได้หมดไฟแต่ไม่ไหวจะสู้" width="1440" height="600" />
&nbsp;
&nbsp;
แหล่งอ้างอิง
ภาษาไทย
ผู้จัดการออนไลน์. (2564, 9 กันยายน). รู้สึกเนือย ๆ เบื่อ ๆ อาจเกิดภาวะ Languishing. สืบค้นจาก https://mgronline.com/goodhealth/detail/9640000083945
The Matter. (2564, 21 เมษายน). ไม่ได้เศร้า ไม่ได้หมดหวัง แต่เหนื่อยเกินไป จนไร้แรงจูงใจให้เดินหน้าต่อ รู้จักภาวะเหนื่อย ๆ ของชีวิต &lsquo;Languishing&rsquo;. สืบค้นจาก https://thematter.co/brief/140893/140893
ภาษาอังกฤษ
Grant, A. (2021, 19 April). There&rsquo;s the Name for the Blah You&rsquo;re feeling: It&rsquo;s Called Languishing. Retrieved from https://www.nytimes.com/2021/04/19/well/mind/covid-mental-health-languishing.html
Hope Gillette (2021, 24 June). Are you languishing? These Are The Sign and What to Do. Retrieved from https://psychcentral.com/depression/what-is-languishing
Keyes, C. L. M. (2002). The&nbsp; Mental&nbsp; Health Continuum: From Languishing to Flourishing in Life. Journal of Health and Social Behavior. 43(2), 207-222. https://doi.org/10.2307/3090197
The National. (2021). Why the pandemic causes languishing and how to cope. [Video]. Retrieved from https://www.cbc.ca/player/play/1892940867689
Visser, M., &amp; Wyk, E. L. (2021). University students&rsquo; mental health and emotional wellbeing during the COVID-19 and ensuing lockdown. South African Journal of Psychology. 51(2), 229-243. https://doi.org/10.1177/00812463211012219